این ویژگی‌ها شما را فردی جذاب‌تر و جوان‌تر می‌کند

ما طی تحقیقاتِ گسترده‌مان در طی ده‌ها سال دریافته‌ایم که «رحم و شفقت»، خصیصه‌ای است که بهترینِ خودمان و دیگران را از اعماق وجودمان به سطح می‌آورد.

اما، تحقیقاتِ اخیر نشان می‌دهند که چیزی قوی‌تر درباره حسِ شفت و دل‌رحمی وجود دارد. این حس باعث می‌شود افراد جوان‌تر، جذاب‌تر، سالم‌تر و خوشحال‌تر بمانند. این نتیجه ما را شگفت‌زده کرده است.

شفقت می‌تواند همدردی یا نگرانی برای رنج‌های دیگران تعریف شود، اما فراتر از این تعریف است. شفقت یعنی داشتنِ احساسِ همدلی نسبت به دیگران و میلِ واقعی و خالصانه به تبدیل کردنِ این احساسات به کنش اجتماعی در صورتِ امکان. ما هم‌چنین می‌دانیم که همدلی از طریق تمرین‌های مراقبه می‌تواند آموخته شود و، برای مثال، می‌تواند رفتار‌ها و عواطفِ اجتماعی را تقویت کند.

برای آنکه شفقت را به درستی تجربه کنیم، باید حس کنیم که با یک یا چندنفر حسِ پیوندِ قویِ عاطفی را در سطوحی خاص تجربه می‌کنیم. ممکن است گیرندگانِ همدلی ما کاملاً با ما غریبه یا حتی حیوان باشند و هر جایی از دنیا زندگی کنند.

همدلی کردن چه منافعی برای ما دارد؟

داشتنِ طبیعتِ دلسوز فواید بی‌شماری دارد، اما فردی که دلسوزی می‌کند، مزایایی نیز از این دلسوزی کسب می‌کند که برخی از آن‌ها شامل موارد زیر است:

۱. دلسوزی می‌تواند فرایند پیری را کُند کند

تِلومر‌ها ـ نشان‌گر‌های ژنتیکیِ پیری ـ در طول حیات ما کوتاه‌تر می‌شوند. دانشمندان می‌توانند با تعیینِ طول تلومر‌ها و سرعتِ کوتاه شدنِ آن‌ها، سن افراد و سرعتِ پیری آن‌ها را تعیین کنند. تیمی از محققان، شاملِ روان‌شناسان دانشگاه کارولینای شمالی، در سال ۲۰۱۹ و بعد از ۱۲ هفته آزمون‌های کنترل‌شدۀ تصادفی، کشفِ شگفت‌آوری کردند. آن‌ها طول تلومر‌های افرادی که مراقبه‌های عشق-مهربانی انجام می‌دادند را با طول تلومر‌های افرادی که این مراقبه‌ها را انجام نمی‌دادند، مقایسه کردند. همان‌طور که انتظار داشتند، طول تلومر‌های آن‌هایی که مراقبه نمی‌کردند، کوتاه‌تر بود. اما به‌طرز شگفت‌آوری، طول تلومر‌های مراقبه کننده‌هایِ عشق-مهربانی اصلاً کوتاه نشده بود.

۲. شفقت شما را در چشمِ دیگران جذاب‌تر می‌کند

تحقیقات هم‌چنین نشان می‌دهند وقتی شخصی ویژگی‌هایِ مرتبط با شفقت مانند همدلی، مهربانی و ایثارگری را نشان می‌دهد، دیگران او را فردی مطلوب‌تر می‌شناسند؛ و برطبق مطالعه‌ای که استاد روان‌شناسی اجتماعیِ دانشگاه آیوا، پروفسور اِوا کلوه‌نِن انجام داده است، ما به‌صورتِ ژنتیکی به اشخاصِ دلسوز و مهربان جذب می‌شویم. این کاملاً منطقی است، زیرا ما می‌خواهیم در کنار افرادی باشیم که ما را درک می‌کنند و دوست‌مان دارند.

۳. مراقبه‌های متمرکز بر شفقت، فوایدِ چندگانه برای ما به ارمغان می‌آورند

این مراقبه‌ها می‌توانند مثبت‌اندیشی و احساساتِ مثبت را افزایش دهند، ایمنی در برابر استرس را افزایش دهند، احساسِ صمیمیت و ارتباط و پیوندِ اجتماعی را تقویت کنند و نشانه‌های استرسِ بعداز‌حادثه را کاهش دهند.

مراقبه برای تقویتِ احساسِ شفقت

به تعبیر دالایی‌لاما، شفقت ذاتی و مانند یک عضله است، می‌توانید با تمرین آن را قوی‌تر کنید. یکی از استادانِ مراقبه، ویشِن لاکیانی، می‌گوید: «می‌توانید از طریق مراقبه به مغز آموزش دهید تا مهربان‌تر و شفیق‌تر شود ... به آن به عنوانِ حرکت از قضاوت به مراقبت، از انزوا به پیوند و از بی‌تفاوتی یا نفرت به درکِ دیگران نگاه کنید.»

لاکیانی ۶ مرحله برای مراقبه شفقت معرفی می‌کند که می‌تواند نقطه شروعی برای شما باشد. او می‌گوید: «مدتی طول می‌کشد و در ابتدا ممکن است احمقانه یا عجیب به نظر برسد. اما به محضِ اینکه انجام دهید، ملکه ذهن‌تان می‌شود.»

۱. شخصی که دوستش دارید را تصور کنید. نفس عمیقی بکشید و با بازدم تصور کنید شخصی که عاشقش هستید به وضوح در جلوی شماست. اگر حافظه تصویری خوبی ندارید، فقط حضورش را حس کنید. حسِ شفقت را با عشقی که آن‌ها به شما القا می‌کنند، در درونِ خودتان ایجاد کنید. آگاهی را به سمتِ قلب‌تان ببرید و به آن احساسات رنگ بدهید. این رنگ می‌تواند بنفش، آبی روشن یا سبز باشد ـ هر رنگی می‌تواند به ذهن شما برسد. اجازه بدهید که قلب‌تان در آن رنگ غوطه‌ور شود.

۲. اجازه دهید حسِ شفقت شما تمامِ بدنِ شما را فرا بگیرد. اجازه دهید که احساسِ شفقی که از عزیزتان دریافت کرده‌اید سراسر وجودتان را فرا بگیرد. حس کنید که یک حباب آرامش‌بخش تمام بدن‌تان را فرا گرفته است. تلاش‌تان را بکنید تا حسِ شفقت و دلسوزی نسبت به خودتان پیدا کنید. همان‌طور که یکی از بهترین دوستانم زمانی گفت: «فنجان خودتان را اول پر کنید، بعد از سرریز آن می‌توانید به دیگران نیز تعارف کنید.»

۳. اتاقی که در آن هستید را لبریز از شفقت کنید. یک نفسِ عمیق دیگر بکشید و با بازدم، ببینید که آن حبابِ شفقتی که در اطراف بدن‌تان ساخته بودید، بزرگ می‌شود و تمام اتاق‌تان را پر می‌کند. تصور کنید که این حباب رشد می‌کند و تمام چیز‌هایی که در اتاق هستند، شاملِ افراد، گیاهان و حیوانات را در بر می‌گیرد ـ هیچ مرزی لازم نیست.

۴. شفقت را به خیابان امتداد دهید. حالا که شفقت را در فضای کوچک به دست آورده‌اید، آماده‌اید تا آن را به مکانی دورتر و به همسایگی‌تان ببرید. تصور کنید که حباب شفقت‌تان ابتدا تمام خانه خودتان را فرا می‌گیرد، تمام آدم‌هاییکه با شما زندگی می‌کنند را لمس می‌کند. بعد تصور کنید که آن‌قدر بزرگ می‌شود که تمام همسایگی‌تان را در بر می‌گیرد.

۵. بگذارید که رحم و شفقت تمام شهر و کشورتان را فرا بگیرد. از شهرتان شروع کنید و سپس آن را به تمام کشوری که در آن هستید گسترش دهید. برای این بخش، نقشه‌ای از شهرتان را با چشمِ ذهنی‌تان ببینید. بعد تصور کنید که نقشه را بزرگ و بزرگ‌تر می‌کنید. تصور کنید به پرواز درآمده‌اید با چشمِ عقاب یا چشمِ یک پهپاد به فضای زیر پای‌تان نگاه کنید.

۶. بگذارید حسِ شفقت تمام زمین را فرا بگیرد. اینجاست که داستان جالب می‌شود. نفسی عمیق بکشید. با بازدم، حسَ شفقت و دلسوزی را از کشورتان به کلِ قاره بفرستید؛ و با هر بازدم همه قاره‌ها را تصور کنید و این حس مهربانی را به همه آن‌ها بدهید. این آخرین مرحله از تمرین است که ما را نه فقط به عزیزترین‌های‌مان بلکه به حیاتِ روی زمین پیوند می‌دهد.

در هر مرحله‌ای که حس کردید گم شده‌اید، به مرحله اول برگردید و دوباره شروع کنید. دوباره کسی که عاشق‌اش هستید را تصور کنید و عشقی که از او دریافت می‌کنید را به همه جهان بدهید.

با تمرین مراقبه مهربانی و شفقت برای چند دقیقه در هر روز می‌توانیم زندگی شادتر و سالم‌تری داشته باشیم و هم‌چنین نه‌تن‌ها شیوه فکر کردن‌مان را نسبت به خودمان و نزدیکان‌مان تغییر دهیم بلکه نسبت به تمامی جهان تغییر دهیم. چگونه؟ با رفتار‌های خرد و کلانی که به واسطه افزایشِ ظرفیتِ شفقت‌مان رقم می‌زنیم.

تحقیقات نشان می‌دهند که دیدنِ شخصی که به دیگران کمک می‌کند می‌تواند حالتی از تعالی را در ناظر ایجاد کند. این داده‌ها نشان می‌دهند که حسِ تعالی ناظر را تشویق می‌کند تا به دیگران کمک کند و این نیروِ پشتِ اثرِ دومینوییِ همدلی و بخشش‌های بزرگ‌تر است.

درنهایت، تحقیقات نشان داده که شفقت مسری است. رفتار‌های سخاوتمندانه و مهربانی سبب‌ساز سخاوتِ بیش‌تر در زنجیره‌ای از واکنش‌های خوبِ آینده می‌شوند. بیایید ما آن جرقه روشنی باشیم که جهان را روشن می‌کند.

منبع: راهنماتو