همه چیز در مورد زامبی‌های سریال The Last of Us؛ از انواع آن‌ها تا تفاوت و قدرتشان
اپیزود دوم سریال The Last of Us یا آخرین بازمانده از ما یک نوع جدید بسیار ترسناک از انسان‌های مبتلا شده به قارچ زامبی کننده را در یکی از پرتنش‌ترین سکانس‌های سریال معرفی می‌کند.
خطر اسپویل: در ادامه این مطلب ممکن است بخش‌هایی از اتفاقات اپیزود دوم سریال The Last of Us فاش شود.
اپیزود دوم سریال The Last of Us یا آخرین بازمانده از ما یک نوع جدید بسیار ترسناک از انسان‌های مبتلا شده به قارچ زامبی کننده را در یکی از پرتنش‌ترین سکانس‌های سریال معرفی می‌کند.
در ماموریتشان برای رساندن الی به دست فایرفلای ها، جوئل و تس مجبور می‌شوند بین یک مسیر بلند، اما کم خطر و یک مسیر کوتاه، اما خطرناک یکی را انتخاب کنند.
در ابتدا، این سه نفر مسیر طولانی، اما کم خطرتر را در پیش می‌گیرند و در نهایت گله‌ای از انسان‌های مبتلا را بین خود و ساختمان ایالتی می‌بینند. بدین ترتیب جوئل، الی و تس به موزه‌ای می‌روند که نوع دیگری از انسان‌های آلوده در آن حضور دارند.
در سکانسی که مستقیماً از نسخه بازی ویدیویی گرفته شده، این سه نفر باید از موزه عبور کنند تا به جایی که می‌خواهند برسند. در این مرحله از سریال است که الی با نوعی از انسان‌های مبتلا شده به قارچ زامبی کننده روبرو می‌شود که تا آن زمان تنها شایعاتی در موردشان شنیده بود: کلیکرها.
کلیکرها چه تفاوتی با دیگر انسان‌های بیمار دارند؟
کلیکرها نوع متفاوتی از انسان‌های بیمار معمول موسوم به رانر‌ها هستند، هم از لحاظ ظاهر و هم ویژگی ها. تفاوت کلیکرها با رانر‌ها در این است که آن‌ها انسان‌هایی هستند که برای مدت طولانی تری به بیماری کوردیسپس مبتلا شده اند.
اگر انسانی برای بیش از یک سال میزبان این قارچ باشد، قارچ کوردیسپس شروع به رشد در بیرون از بدن او می‌کند. این موضوع به رشد فزاینده قارچ در سر مبتلا شده، تمام چشم‌ها را در بر گرفته و میزبان را کور می‌کند. این موضوع، دلیل تفاوت ظاهری آن‌ها با رانر‌هایی است که ظاهراً انسانی تری دارند.
رشد قارچی که کلیکرها را متفاوت می‌سازد نیز به عنوان نوعی زره عمل می‌کند. کشتن رانر‌ها بسیار ساده‌تر است که با شلیکی خوب یا ضربه به مغزشان کشته می‌شوند. اما رشد قارچ در کلیکرها باعث می‌شود بدن آن‌ها مستحکم‌تر شده و حتی بعد از شلیک چند گلوله به سرشان، مغز آن‌ها هنوز دست نخورده باقی می‌ماند.
چرا کلیکرها آن صدای خاص را تولید می‌کنند؟
نام کلیکرها در سریال The Last of Us به این خاطر به آن‌ها داده شده که صدایی شبیه کلیک تولید می‌کنند که بسیار متفاوت از جیغ‌ها و ناله‌های معمول رانرهاست.
در شرایطی که قارچ کوردیسپس شروع به رشد روی چهره میزبان کرده و او را نابینا می‌سازد، کلیکرها به عنوان ابزاری برای موقعیت یابی یا شناسایی فاصله با اشیاء اطرافشان بر اساس انعکاس صدا از آن‌ها از این صدای خاص استاده می‌کنند، قابلیتی که با نام echolocation شناخته می‌شود.
این تکنیک توسط بسیاری از جانوران در دنیای واقعی استفاده می‌شود که از امواج صوتی بازگشتی از اشیاء استفاده کرده و از موج بازگشتی برای تشخیص فاصله تا آن شیء، اندازه و مکان آن استفاده می‌کنند. این قابلیت کلیکرها به شکلی موثر به آن‌ها امکان می‌دهد که از صدا به عنوان نوعی بینایی موثر استفاده کنند.
در حالی که کلیکرها عمدتاً از صدا برای شناسایی موقعیت مکانی شکار خود استفاده می‌کنند، این تکنیک محدودیت‌هایی نیز دارد، همان چیزی که در اپیزود دوم The Last of Us دیدیدم، جایی که یک کلیکر فاصله‌ای بسیار نزدیک با سه شخصیت اصلی دارد، اما علیرغم داشتن قدرت مکان یابی انعکاسی نمی‌تواند حضور آن‌ها را تشخیص دهد تا اینکه الی با صدای بلند نفس کشیده و فاش می‌کند که آن‌ها زنده بوده و یک سری جنازه بی جان نیستند.
همانند مکان یابی طعمه، قدرت مکان یابی انعکاسی کلیکرها برای مسیریابی نیز استفاده می‌شود. بدون این قابلیت، کلیکرها بی هدف به دیوار‌ها و اشیاء برخورد می‌کردند. اما همانطور که در اپیزود دوم دیدیم، کلیکرها می‌توانند در جا‌های شلوغ و محدود نیز از طریق همین صدای کلیک مانند، مسیر خود را پیدا کنند.
قدرت واقعی کلیکرها در سریال The Last of Us چقدر است؟
موضوع کلیدی که کلیکرها را از رانر‌ها در نسخه سریالی و بازی ویدیوی آخرین بازمانده از ما متفاوت می‌سازد قدرت آن هاست. اپیزود دوم The Last of Us نشان می‌دهد که کلیکرها هم از لحاظ قدرت فیزیکی و هم توانایی مقاومت در برابر صدمه و آسیب قوی‌تر هستند.
اولین کلیکری که سه شخصیت اصلی داستان در ابتدا با آن روبرو می‌شوند با چندین گلوله از طرف جوئل هدف قرار می‌گیرد. این همان کلیکری است که در ادامه با جوئل گلاویز شده و او را خلع سلاح می‌کند.
در ادامه این سکانس، این کلیکر جوئل را زمین زده و جوئل دو بار دیگر به او شلیک می‌کند؛ و در ادامه چهار شلیک دیگر به سر لازم است تا این کلیکر در نهایت بمیرد، که نشان می‌دهد این کلیکرها تا چه اندازه قوی بوده و توان مقاومت در برابر ضربات به سرشان را دارند.
دومین کلیکر نیز قدرت بالایی دارد، حتی پس از اینکه تس با یک تبر به او ضربه می‌زند. بعد از آن، این کلیکر می‌تواند به جستجوی خود برای پیدا کردن سه انسان ادامه دهد تا اینکه جوئل با دو شلیک به سرش او را می‌کشد.
این اپیزود نشان می‌دهد که کلیکرها بسیار پیشرفته‌تر از رانر‌هایی هستند که در سکانس تراژیک مرگ سارا در اپیزود اول سریال دیدیم. در آن سکانس، جوئل با یک ضربه همسایه زامبی شده خود را می‌کشد که مقایسه آن با کلیکرها نشان می‌دهد که این نسخه از زامبی‌ها بسیار قوی‌تر از دیگر نسخه هاست.
آیا تمام مبتلایان بالاخره کلیکر می‌شوند؟
کلیکر‌های اپیزود دوم سریال The Last of Us این سوال را مطرح می‌کنند که آیا تمام میزبانان مبتلا شده به این نوع از هیولا‌های آدمخوار تبدیل می‌شوند؟ پاسخ به این سوال تماماً به این موضوع بر می‌گردد که انسان مبتلا شده تا چه مدت پس از ابتلا به قارچ کوردیسپس زنده می‌ماند.
در آخرین بازمانده از ما می‌بینیم که افراد مبتلا به این انگل در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از گاز گرفته شدن، به رانر تبدیل می‌شوند. بعد از چند هفته، فرد مبتلا به استاکر یا تعقیب گر تبدیل می‌شود که نسخه‌ای پنهانکارتر و باهوش‌تر از رانرهاست.
یک سال بعد، استاکر‌ها به کلیکر تبدیل می‌شوند و این نشان می‌دهد تنها انسان‌هایی که تا یک سال بعد از ابتلا زنده بمانند به کلیکر تبدیل می‌شوند. اما همانطور که در اپیزود اول دیدیم، تمام انسان‌های مبتلا جان سالم به در نمی‌برند.
برخی از آن‌ها در همان مراحل اولیه ابتلا کشته می‌شوند که ناشی از فساد بدنشان بعد از رشد قارچ در بدنشان است. تنها میزبانان مبتلایی که بتوانند این ابتلای قارچی را بیش از یک سال تاب بیاورند به کلیکر تبدیل می‌شوند و این نشان می‌دهد که کلیکرها بسیار نادر و انگشت شمار هستند.
مرحله بعد از کلیکر شدن حتی ترسناک‌تر است، چیزی که الی در اپیزود دوم به آن اشاره می‌کند و در تریلر رسمی سریال نیز دیده شده که بلوتر یا باد کرده‌ها نام دارند. باد کرده‌ها یا متورم‌ها کسانی هستند که بعد از یک دهه ابتلا به قارچ زامبی کننده هنوز زنده اند، که در آن قارچ کلیکرها به تمام بدنشان سرایت کرده است و نه تنها سرشان.
بدین ترتیب قارچ‌ها به زرهی تقریباً غیرقابل نفوذ در سراسر بدنشان تبدیل شده و کشتن آن‌ها را دشوارتر از قبل می‌سازد. در نسخه بازی ویدیویی، متورم‌ها می‌توانند هاگ‌های قارچی از خود ساتع کنند که انسان‌های سالم را مبتلا می‌کند و اولین آن‌ها در شهر بیل دیده می‌شود.
در حالی که کلیکرها تمرکز اصلی اپیزود دوم هستند، معرفی آن‌ها در این اپیزود پیش درآمدی بر آماده سازی مخاطب برای باد کرده هاست که در ادامه فصل اول The Last of Us خواهیم دید.
منبع: روزیاتو
