«موس» همان گوزن شمالی است؟ با ۸ ویژگی شگفت انگیز آن آشنا شوید!

فرادید | موس با نام علمی Alces alces بزرگ‌ترین نوع گوزن از لحاظ جثه و هیکل است. (با گوزن شمالی اشتباه نگیرید) نام اصلی موس از زبان‌های آلگونکویان، از زیر خانواده‌های زبان‌های بومی آمریکای شمالی، گرفته شده‌است و به معنای خورنده شاخه‌ها می‌باشد. وزن آن‌ها تا ۸۰۰ کیلوگرم و قدشان تا ۵ متر تا روی سر و حداکثر ۲/۳۰ متر تا شانه‌هایشان می‌رسد.

به گزارش فرادید؛ موس‌ها شاخ‌های بسیار بزرگ و منحصر به فردی دارند که گاهی به طول ۲ متر هم می‌رسند، با این وجود شاخ‌هایشان با بدنشان تناسب کامل دارند. وزن شاخ‌هایشان به ۲۳ تا ۲۷ کیلوگرم می‌رسد. با اینکه موس‌ها جثه عظیم و شاخ‌های بزرگی دارند، اما دونده و شناگر توانمندی هستند.

موس‌های نر، بزرگترین عضو خانواده گوزن‌ها، که با شاخ‌های بزرگ و متمایز قابل تشخیص هستند. این موجودات عظیم که در آب و هوای سرد در شمال آمریکای شمالی و سراسر اوراسیا یافت می‌شوند، به طرز شگفت انگیزی بدن ورزیده و توانمندی دارند.آن‌ها در معرض خطر انقراض نیستند، اما مثل باقی حیوانات با تهدیدات انسان‌ها و بحران آب‌وهوایی روبرو هستند. گاهی اوقات با انسان‌ها و سگ‌ها روبه رو می‌شوند و ممکن است حالت تهاجمی به خود بگیرند، شما بهتر است عقب نشینی کنید تا این حیوانات فرصتی برای پرخاشگری نداشته باشند.

در این گزارش از ۸ ویژگی شاخص و منحصر به فرد موس‌ها برای شما خواهیم گفت. تا پایان این مطلب همراه ما باشید:

موس‌ها معمولا، تنها و مجرد زندگی می‌کنند

بر خلاف سایر اعضای خانواده گوزن ها، موس‌ها به صورت گله‌ای زندگی نمی‌کنند. به جز چند بار در طول زندگیشان با اطمینان می‌توانیم بگوییم آن‌ها حیوانات نسبتاً منزوی هستند.
مادران تا حدود یک سالگی در کنار گوساله‌های خود می‌مانند. سپس از گوساله‌ها جدا می‌شوند تا آن‌ها بتوانند از خود مراقبت کنند. در طول فصل جفت گیری، نر‌ها اغلب با یکدیگر بر سر تصاحب جفت چالش دارند و مبارزه می‌کنند. به گفته سرویس پارک ملی (NPS) آن‌ها با شاخ هایشان حمله می‌کنند و از روش هل دادن برای شکست دیگری استفاده می‌کنند.

آن‌ها یکی از بلندترین پستانداران خشکی هستند

موس‌ها بزرگ‌ترین عضو خانواده گوزن‌ها و یکی از بلندترین پستانداران زمینی جهان هستند. طبق گفته فدراسیون ملی حیات وحش، آن‌ها می‌توانند از سم تا شانه ۶ فوت (۱.۸ متر) قد و بیش از ۱۰۰۰ پوند (۴۵۰ کیلوگرم) وزن داشته باشند. گوزن آلاسکا (Alces alces gigas) بزرگترین زیرگونه است. "گیگاس" به معنای غول است. به گزارش NPS، یک گوزن نر بالغ آلاسکایی می‌تواند تا ۷ فوت (۲.۱ متر) از شانه رشد کند و تا ۱۶۰۰ پوند وزن داشته باشد. وزن ماده‌ها تا ۱۳۰۰ پوند می‌رسد.

شاخ نر‌ها هر سال می‌افتد و دوباره رشد می‌کند

گوزن‌های نر شاخ‌هایی دارند که از نوک تا انتها حدود ۶ فوت طول دارند. شاخ‌ها هر سال می‌افتند و دوباره رشد می‌کنند. شاخ‌ها ابزاری برای تسلط وابراز قدرت هستند و به گاو نر (گوزن نر) در هنگام دعوا برای تصاحب جفت کمک می‌کند. گاهی اوقات از شاخ‌های خود استفاده می‌کنند تا ماده‌ها را وادار به جفت گیری کنند. شاخ‌ها از استخوان ساخته و با پوست نرمی به نام مخمل پوشیده شده اند. آن‌ها به سرعت رشد می‌کنند و در نه روز به اندازه قابل توجهی می‌رسند. قبل از فصل جفت گیری در ماه سپتامبر، به دلیل افزایش ترشح هورمون تستوسترون در موس نر مخمل‌ها ریخته و فقط استخوان برهنه باقی می‌ماند.

آن‌ها در آب و هوای سرد در سراسر جهان زندگی می‌کنند

به دلیل پوست و خز ضخیم و عایقی که دارند و اندازه بسیار بزرگ، گوزن‌ها باید در آب و هوای سرد زندگی کنند. در آمریکای شمالی، گوزن‌ها در قسمت‌های شمالی ایالات متحده از نیوانگلند، در دریاچه‌های بزرگ شمالی و کوه‌های راکی تا سراسر آلاسکا و کانادا زندگی می‌کنند. در اروپا و آسیا نیز موس‌ها وجود دارند. آن‌ها را می‌توان در نروژ، سوئد، فنلاند، لهستان، و همچنین به تعداد کمتری در روسیه، بلاروس، شمال اوکراین، مغولستان و شمال شرقی چین دید. زمانی در اتریش موس‌ها وجود داشتند، اما اکنون جمعیت آن منقرض شده است و تلاش برای پرورش گوزن‌ها در نیوزلند شکست خورد.

موس‌ها گیاهخوار هستند

"موس" از یک اصطلاح Algonquin به معنای " شاخه خوار" گرفته شده است. از آنجایی که گوزن‌ها قد بلندی دارند، ترجیح می‌دهند خود را بالا بکشند و شاخه‌ها، پوست درختان و برگ‌های درختان و درختچه‌ها را بخورند درختان و گیاهان بومی منطقه مانند درختان بید، آسپن، افرا و صنوبر مورد علاقه موس‌ها هاستند. آن‌ها همچنین از گیاهان آبزی غنی از سدیم در امتداد سواحل رودخانه‌ها و حوضچه‌ها تغذیه می‌کنند.

موس‌ها مانند گاو نشخوار می‌کنند. آن‌ها معده‌ای تقسیم بندی شده دارند، بنابراین می‌توانند مقدار زیادی غذا را به یکباره بخورند و سپس آن را ذخیره کنند تا بعداً هضم شود. یک گوزن می‌تواند بیش از ۱۰۰ پوند غذا را در معده خود ذخیره کند. موس‌ها عادات تغذیه‌ای خود را بسته به فصل و زیستگاه‌هایی که در آن زندگی می‌کنند تغییر می‌دهند. در تابستان، آن‌ها معمولاً در مناطق باز می‌مانند و در آنجا گیاهانی را می‌خورند که در مزارع و در کنار نهر‌ها و دریاچه‌ها رشد می‌کنند. در زمستان، آن‌ها برای یافتن غذا و خوردن پوست درختان کاج، خزه و گلسنگ به سمت جنگل‌ها می‌روند.

آن‌ها در معرض خطرانقراض نیستند، اما همچنان با تهدید روبرو می‌شوند

طبق فهرست قرمز IUCN از گونه‌های در معرض خطر، موس (گوزن) گونه‌ای است که کمترین نگرانی را ایجاد می‌کند و با وجود فشار‌های نسبتاً شدید شکار در بخش‌هایی از محدوده آن، بسیار گسترده و بسیار فراوان است. دامنه جمعیتی آن‌ها حتی در برخی مناطق دیگر در حال گسترش است. علاوه بر شکار، گوزن‌ها با خطرات از دست دادن زیستگاه مواجه می‌شوند، زیرا انسان‌ها برای ساختن خانه‌ها، مزارع و زیرساخت‌ها به محیط زندگی آن‌ها آسیب می‌زنند. موس‌ها اغلب در تصادفات رانندگی کشته و یا توسط گرگ، خرس سیاه و خرس قهوه‌ای شکار می‌شوند.

فدراسیون ملی حیات وحش می‌گوید بحران آب و هوا نیز تأثیر دارد، زیرا گرم شدن دما منجر به گرمای بیش از حد، بیماری و هجوم کنه‌ها می‌شود. وقتی هوا خیلی گرم می‌شود، موس‌ها وزن کم می‌کنند، به دفعات تولید مثل نمی‌کنند و در برابر بیماری آسیب پذیرتر هستند. زمستان‌های گرم همچنین باعث رشد کنه‌ها می‌شود و بسیاری از گوزن‌ها را به خاطر از دست دادن خون ضعیف می‌کند و باعث می‌شود برخی نیز به دلیل کم خونی بمیرند.

آن‌ها می‌توانند پرخاشگر و تهاجمی باشند

موس‌ها به طور طبیعی تهاجمی نیستند، اما زمانی که توسط انسان، سگ‌ها یا وسایل نقلیه تهدید می‌شوند حمله می‌کنند - یا حتی وقتی که گرسنه یا خسته هستند. اگر هنگام خواب غافلگیر شوند یا وقتی انسان یا سگ‌ها خیلی به آن‌ها نزدیک شوند مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند و خشن و عصبانی می‌شوند و در مواردی نیز حمله می‌کنند. به راحتی می‌توانید تشخیص دهید که یک گوزن قصد حمله دارد: گوش‌هایش به سمت عقب کشیده می‌شود، موهایش بلند شده و ممکن است لب هایش را لیس بزند. اگر این نشانه‌ها را دیدید به سرعت به عقب برگردید و در ماشین، ساختمان یا پشت یک درخت پنهان شوید.

بدن آن‌ها به طرز شگفت انگیزی ورزیده است

موس‌ها با وجود اندازه بزرگ و این واقعیت که اغلب شاخ‌های غول‌پیکری دارند، اما هم در خشکی وهم در آب زیبا هستند. آن‌ها شناگران ماهری هستند و می‌توانند با سرعت حدود ۶ مایل در ساعت شنا کنند. در خشکی، گوزن بالغ می‌تواند حدود ۳۵ مایل در ساعت (۵۶ کیلومتر در ساعت) بدود. حتی زمانی که مسابقه نمی‌دهند، می‌توانند با سرعت حدود ۲۰ مایل در ساعت به حالت یورتمه حرکت و مسافت‌های زیادی را طی کنند. موس‌ها در تمام طول روز فعال هستند، اما حرکت آن‌ها در سحر و غروب به اوج خود می‌رسد.

ترجمه: فرادید