(تصاویر) ۱۰ جانور هراس انگیز دریایی که هر یک می‌توانند در فیلم‌های ترسناک نقش آفرینی کنند
در این بخش قصد داریم شما را با موجودات آبزی رعب آوری آشنا سازیم که هر کدام می‌توانند صاحب یک عنوان فیلم تخصصی، آن هم در ژانر وحشت باشند. با ما همراه باشید و با این هیولا‌های دریایی بیشتر آشنا شوید.
۷۱ درصد از سطح کره زمین را آب تشکیل داده است. همین آب حیات بخش، گاهاً موجوداتی هراس انگیز و شگفت آور را در خود دیده است. موجوداتی که برخی از آنها در اعماق تاریک دریا‌ها زندگی می‌کنند و اغلب مواقع از دید انسان پنهان هستند، اما برخی دیگر، بخش عمده عمر خود را بر سطح آب سپری کرده و می‌توانند برای انسان‌ها خطرآفرین باشند.
چه پنهان در اعماق دریا و چه آشکار بر سطح آب، موجودات دریایی ویژگی‌ها و جاذبه‌های خاص خود را دارند. بسیاری از این موجودات پتانسیل این را دارند که در آثار سینمایی جذب مخاطب کرده و بدرخشند. بد نیست بدانید که این امر مسبوق به سابقه هم بوده و برخی از آثار پرفروش تاریخ سینما، موضوع خود را از بین این موجودات انتخاب کرده اند (مثال: فیلم مشهور «آرواره ها»، ساخته استیون اسپیلبرگ).
با عنایت به مطالب فوق، در این بخش قصد داریم شما را با موجودات آبزی رعب آوری آشنا سازیم که هر کدام می‌توانند صاحب یک عنوان فیلم تخصصی، آن هم در ژانر وحشت باشند. با ما همراه باشید و با این هیولا‌های دریایی بیشتر آشنا شوید:
۱۰- مارماهی پلیکانی
جانور نمایان در عکس، تحت عنوان «مارماهی پلیکانی» شناخته می‌شود. این نام، به خاطر دهان بزرگ جاندار که شباهت خاصی به دهان پلیکان‌ها دارد، به او اطلاق شده است.
مارماهی پلیکانی در آب‌های گرم و معتدل، در اعماق ۵۰ الی ۳۰۰۰ متری دریا زندگی می‌کند. دهان بزرگ این جاندار، به او اجازه می‌دهد نسبت به بلعیدن سایر موجودات (غالباً سخت پوستان) مبادرت ورزد. به همین واسطه، گاهاً او نسبت به شکار جاندارانی اقدام می‌کند که از جثه‌ای به مراتب بزرگتر برخوردار هستند. البته خود مارماهی نیز جثه چندان کوچکی ندارد. طول او به ۷۶ سانتیمتر نیز می‌رسد.
علی رغم ظاهر ترسناک مارماهی پلیکانی، باید به استحضار رساند که انسان‌ها نباید زیاد نگران مواجهه با این هیولای مخوف باشند، چون این ماهی، به خاطر شرایط زیستگاهی خود، به ندرت در انظار عموم ظاهر می‌شود.
۹- اژدهاماهی
«اژدهاماهی» یا «استومیدایی» نام راسته‌ای از ماهیان است که شامل ۲۹۰ گونه مختلف می‌شود. بسیاری از این گونه‌ها ظاهری وحشتناک دارند؛ مثلاً، «اژدهاماهی سیاه» ظاهری بسیار شبیه به هیولا‌های سری فیلم‌های ترسناک «بیگانه» دارد.
اژدهاماهی‌ها در اقیانوس‌های سراسر جهان پراکنده اند. ویژگی بارز این موجودات، دهان بزرگ آنهاست که با یک ردیف دندان بسیار تیز، ابهتی کم نظیر یافته است. خوشبختانه، آرواره‌های اژدهاماهی، برخلاف ظاهر ترسناک شان، چندان نیرومند نیستند و بسیار کُند باز و بسته می‌شوند. در هنگام شکار، نقش دندان‌های این جاندار به مراتب بیشتر از آرواره هاست.
برخی از انواع اژدهاماهی به اندام‌های «زیست تاب» مجهز هستند. اندام‌های مذکور، از خود نور متصاعد می‌کنند. این مسئله، در اعماق تاریک دریا، بسیار به کارِ جاندار می‌آید.
از آنجایی که زیستگاه اژدهاماهی اعماق دریاست، زیاد نباید نگران مواجهه با او باشید. اگر بر فرض محال، در حالت عادی (بدون تجهیزات)، به اعماق دریا فرو بروید، نگرانی‌هایی بسیار جدی‌تر از مواجهه با یک اژدهاماهی خواهید داشت؛ نگرانی‌هایی از قبیل «آب بسیار سرد» و «توقف عملکرد شُش ها».
۸- قلابچه ماهی
انجمن «نشنال جئوگرافیک» که علاقه‌ای خاص به نشان دادن زیبایی‌های جهان دارد، «قلابچه ماهی» را «زشت‌ترین جانور دنیا» خطاب کرده است. ما هم هیچ دلیلی برای مخالفت با این انجمن نمی‌بینیم، چون ماهی مذکور ظاهری واقعاً مخوف و بَدهِیبت دارد.
در راسته «قلابچه ماهی سانان»، تاکنون ۲۰۰ گونه کشف شده است که اکثر آنها در اعماق آب‌های آتلانتیک و دریا‌های قطب جنوب زندگی می‌کنند (حدوداً ۱۶۰۰ متر زیرِ آب).
در برخی از گونه‌های این جاندار، ظاهر و رفتار جنس نر و ماده بسیار متفاوت است. ماده‌ها برجستگی آنتن مانندی بر روی سر خود دارند که نظیر قلاب ماهیگیری عمل می‌کند؛ نام «قلابچه ماهی» نیز، به همین دلیل به این جانور اطلاق شده است.
در رأس زائده آنتنی، بخشی وجود دارد که از خود نور متصاعد می‌کند. سایر جانوران آبزی، با مشاهده این نور به قلابچه ماهی نزدیک می‌شوند و سپس، در یک چشم به زدن، توسط دهان بزرگ جاندار شکار می‌شوند.
قلابچه ماهی‌ها به کمک دهان بسیار بزرگ شان می‌توانند طعمه‌ای دو برابرِ جثه خود را ببلعند. اغلب اوقات، طول پیکر قلابچه ماهی ماده، کمتر از ۳۰ سانتیمتر است، اما در مواردی نادر، گونه‌های ۱۰۰ سانتیمتری این موجود نیز رؤیت شده است.
ناگفته نماند که در مقایسه با جنس ماده قلابچه ماهی، نر‌ها همیشه کوچک جثه ترند؛ طول پیکر آنها معمولاً از ۱۰ سانتیمتر فراتر نیست.
۷- سرچتری نیش دار
ماهی «سرچتری نیش دار» در اعماق ۳ الی ۷۳ متری آب‌های سواحل کالیفرنیا زندگی می‌کند. این جانور اغلب در بین صخره‌ها و صدف‌ها مخفی می‌شود و تنها سر خود را بیرون نگه می‌دارد.
سرچتری نیش دار دو خصوصیات بارز دارد: ۱) به ندرت جابجا می‌شود؛ ۲) قوه بینایی اش ضعیف است. اگر یک حیوان یا حتی دست انسان به محل استقرار سرچتری نزدیک شود، دهان این جانور مخوف به حدی غیرقابل تصور باز می‌شود و دندان‌های او نمایان می‌گردد. در این هنگام، سرچتری ظاهری بسیار رعب آور به خود می‌گیرد.
اگر عملیات بالا، باعث عقب نشینی مزاحم نشود، آنگاه نوبت به حمله می‌رسد. از آنجایی که دید سرچتری ضعیف است، او در هنگام احساس خطر، به هر چیز که نزدیکش باشد حمله ور می‌شود. در این مواقع، برای او فرقی نمی‌کند که مزاحم، یک جانور بزرگ یا حتی یک انسان باشد.
سرچتری، برای حفاظت از قلمروی خود در مقابل یک جانور همنوع، از یک شیوه دفاعی عجیب بهره می‌برد. در این مواقع، دو سرچتری مقابل هم قرار گرفته و به کمک دهان‌های بزرگ خود با هم کُشتی می‌گیرند. غالباً در این شرایط، جانوری که دهان بزرگتر دارد، فاتح میدان و تصاحب کننده قلمرو می‌گردد.
۶- اورانوس ماهی
تاکنون ۵۱ گونه «اورانوس ماهی» کشف شده که ویژگی بارز همه آنها قرارگیری چشم‌ها در بالای سر است. این ماهی‌ها از یک لحاظ دیگر نیز با هم تشابه دارند؛ همه آنها در زیر شن‌های کف اقیانوس مخفی شده و سپس با انجام حرکتی سریع و جهنده نسبت به شکار طعمه اقدام می‌ورزند.
جالب است که برخی از گونه‌های اورانوس ماهی، برای شکار، به ترفند‌های فریبنده متوسل می‌شوند. مثلاً، یکی از این گونه‌ها پس از مخفی شدن در زیر شن، با تنفس خود شن‌ها را جابجا می‌کند که این امر باعث جلب توجه طعمه می‌گردد. طعمه بیچاره، به گمان این که یک ماهی کوچک (غذا) مشغول پرسه زنی در شن هاست، به اورانوس ماهی نزدیک می‌شود و در این هنگام، شکارچی مخوف ما، با یک حرکت سریع، صید را به درون دهان خود می‌کشد.
ظاهر رعب آور و دهان بزرگ پنهان در زیر شن، تنها مشخصه هراس انگیز اورانوس ماهی نیست. این جانور، در نواحی نزدیک به آبشش خود، خار‌هایی سمی دارد که قادرند یک شوک الکتریکی (معادل ۵۰ ولت) را به مهاجمان تحمیل کنند. این بدان معناست که، در هنگام مواجهه با این ماهی، باید مواظب باشید دست یا پایتان به او اصابت پیدا نکند.
البته، زیاد جای نگرانی نیست. احتمال مواجهه انسان با اورانوس ماهی بسیار اندک است، چون زیستگاه این جانور، عمدتاً بخش‌های عمیق اقیانوس است. با تمام این تفاسیر، باید خاطرنشان کرد که در مواردی نادر، تعدادی از این ماهی‌ها در آب‌های کم عمق سواحل ویرجینیا مشاهده شده اند.
۵- تمساح ماهی
در جهان، تاکنون ۷ گونه از تیره «ماهیان سرسوسماری» کشف شده که بزرگترین آنها، گونه‌ای موسوم به «تمساح ماهی» است.
یک تمساح ماهی بالغ، طولی نزدیک به ۲ متر و وزنی معادل با ۱۳۶ کیلوگرم دارد. این ماهی، از یک دهان کشیده و صاف برخوردار است که به دهان تمساح شباهت بسیار دارد (علت نامگذاری او در همین نکته نهفته است). با این اوصاف، چندان جای تعجب ندارد که بدانیم، دهان مذکور، مجهز به دندان‌هایی بسیار تیز است. اگر کسی بخواهد یک تمساح ماهی را از نزدیک ببیند، باید عازم دریاچه ها، مرداب‌ها و خلیج‌های آمریکای شمالی و مرکزی شود.
علی رغم ظاهر مخوف و جثه بسیار بزرگ تمساح ماهی ها، تا کنون موردی مبنی بر حمله این جاندار به یک انسان گزارش نشده است. البته حمله و گاز گرفتن را نمی‌توان تنها خطر یک تمساح ماهی برای انسان قلمداد کرد. باید اشاره کرد که تخم‌های این آبزی سمی هستند و در صورت بلعیدن انسان می‌توانند خطرآفرین باشند. با این وصف، اگر در یک مهمانی به شما خاویارِ تمساح ماهی تعارف شد، بی درنگ عطای آن را به لقایش ببخشید!
۴- نیزه ماهی بزرگ
زیستگاه «نیزه ماهی‌های بزرگ» آب‌های گرم سراسر دنیاست. طول این ماهی‌ها به ۱/۵ متر و وزنشان به ۴۵ کیلوگرم می‌رسد. آنها مجهز به دو ردیف دندانِ تیزِ تیغ مانند هستند که از آنها برای تکه تکه کردن طعمه استفاده می‌کنند.
نکته‌ای دیگر که می‌تواند وحشت نیزه ماهی‌ها را به دل بیاندازد، سرعت فوق العاده بالای آنهاست. حداکثر سرعت ثبت شده توسط این جاندار، ۵۶ کیلومتر بر ساعت بوده است. در مقام مقایسه، باید اشاره کرد، سرعت سریعترین انسان شناگر در دنیا (یعنی «مایکل فلپس»)، تنها ۷ کیلومتر بر ساعت بوده است.
تاکنون تنها مواردی محدود از حمله نیزه ماهی‌های بزرگ به انسان گزارش شده است. طبق آمار موجود، دو عدد از این حمله‌ها (در ایالات متحده) مرگبار گزارش شده اند: یکی در سال ۱۹۴۷ و دیگری در سال ۱۹۵۷ میلادی. در نمونه‌ای دیگر، در سال ۱۹۶۰، یک غواص دو بار توسط یک نیزه ماهی گاز گرفته شد که زخم‌های ناشی از آن متحمل ۳۱ عدد بخیه گشت.
۳- سنگ ماهی مرجانی
«سنگ ماهی مرجانی» در اقیانوس هند-آرام زندگی می‌کند. علت نامگذاری این جاندار، پوشش استتارگر آن است که ظاهری شبیه به مرجان‌های زیر آب و صخره‌های سنگی به او می‌بخشد. معمولاً طول یک سنگ ماهی مرجانی از ۳۰ سانتیمتر فراتر نمی‌رود، اما در گزارشات، نمونه‌ای کم نظیر ثبت شده که طول آن حدود ۵۱ سانتیمتر بوده است.
اگر بخواهید بدانید چرا ما سنگ ماهی مرجانی را در رتبه دوم فهرست خود جای داده ایم، باید پاسخ دهیم که این جاندار، لقب «سمی‌ترین ماهی جهان» را یدک می‌کشد. در باله‌های پشتی جانور مذکور، ۱۳ عدد خار نهفته است که به محض تماس با یک شیء، نسبت به انتقال سمی مهلک اقدام می‌کنند. با این وصف باید اشاره کرد، انسان‌ها معمولاً به خاطر پای گذاشتن (اتفاقی) بر روی سنگ ماهی گَزیده شده اند.
پیش از مهاجرت اروپایی‌ها به استرالیا، نمونه‌های متعددی از مرگ به علت سم سنگ ماهی گزارش شده بود. در سال ۱۹۵۹، پادزهر سم مذکور ساخته شد و پس از آن، هیچ مورد مرگ دیگری گزارش نشد. البته این بدان معنا نیست که پس از کشف پادزهر، هیچ انسان دیگر به نیش این جاندار مبتلا نشده است. اتفاقاً بر عکس، موارد متعددی بوده اند که طعم نیش دردناک سنگ ماهی را چشیده اند، اما خوشبختانه هیچ کدام به مرگ مبتلا نشده اند.
به گفته محققان، زهر سنگ ماهی مرجانی، هم بر روی قلب و عروق و هم بر روی سیستم عصبی-عضلانی تأثیر گذار است. همان طور که پیش‌تر اشاره شد، دردِ بلادرنگِ ناشی از گزش، به شدت قربانی را آزار می‌دهد. گاه وخامت درد به حدی بوده که قربانی مُصرانه خواستار قطع عضو مبتلا به گزش شده است.
اظهارات یک قربانی، ابعاد این قضیه را بهتر مشخص می‌کند: «در استرالیا که بودم، انگشت دستم به خاطر اصابت به یک سنگ ماهی گَزیده شد. مسئله اصلاً شبیه به یک نیش زنبور نبود. ابتدا درد بند بند انگشتان دستم را در بر گرفت؛ بعد، به مچ، آرنج و شانه انتقال یافت. شدت درد به حدی بود که انگار به مدت یک ساعت متوالی، با پتک بر روی تک تک اعضای بدنم کوبیده شده بود. پس از یک ساعت، دردِ شدید کلیه هایم آغاز شد. این درد به مدت ۴۵ دقیقه ادامه داشت؛ در تمام این مدت، از شدت درد، نمی‌توانستم سرپا بمانم. تازه این در شرایطی بود که هنگام گزش، جوانی ۲۰ ساله و در اوج آمادگی جسمانی بودم. انگشت من تا چند روز هیچ گونه حسی نداشت و درد‌های گاه و بی گاه کلیه تا چند سال بعد، مدام به سراغم می‌آمد».
با آگاهی از شرایط این قربانی، از مسافران آب‌های مرجان خیز استرالیا درخواست داریم، فوق العاده مواظب باشند دست و پای خود را کجا قرار می‌دهند.
۲- ببرماهی بزرگ
با مشاهده عناوینی نظیر «ببر» و «بزرگ» در نام «ببرماهی بزرگ» احتمالاً خودتان متوجه شده اید که بهتر است از مواجهه با این درنده آبزی پرهیز کنید.
به گفته بومیان آفریقا، ببرماهی بزرگ در برخی از رودخانه‌های قاره سیاه زندگی می‌کند. محلی‌ها معتقدند، تنها ماهی که از تمساح‌ها هیچ گونه هراس ندارد، همین ماهی است. آنها حتی مدعی شده اند مواردی را به چشم دیده اند که ببرماهی به یک تمساح حمله کرده و او را گاز گرفته است.
بزرگترین ببرماهی کشف شده، طولی معادل با ۱۵۲ سانتیمتر و وزنی معادل ۷۰ کیلوگرم داشته است. البته محققان معتقدند، ماهی مذکور بزرگترین نمونه از این جاندار نیست و به احتمال زیاد، نمونه‌هایی به مراتب بزرگتر، در گوشه و کنار دنیا در حال زندگی هستند.
ببرماهی مجهز به ۳۲ دندان بزرگ و تیغ مانند است که درازای هر کدام از آنها به حدود ۲/۵ سانتیمتر می‌رسد. هنگامی که این هیولا، موجودی را گاز می‌گیرد، دندان‌های بزرگ او طعمه را به راحتی تکه تکه می‌کنند. از دیگر ویژگی‌های بارز ببرماهی، سرعت بالای آن است. از این حیث، او را می‌توان یکی از سریعترین موجودات رودخانه قلمداد کرد.
اما بد نیست بدانید، سرعت، تنها یکی از مهارت‌های مورد استفاده توسط این جاندار است. او قابلیت‌های دیگری نیز دارد که به کمک آنها می‌تواند به راحتی در زمره بهترین شکارچیان دنیا قرار گیرد. یکی از این قابلیت ها، تشخیص وقوع لرزش بر روی سطح آب است. ویژگی دیگر نیز دیدِ قوی این حیوان است.
به مدد مهارت‌های فوق الذکر، ببرماهی می‌تواند طعمه خود را در دل آب‌های مواج یافته و با سرعت بالای شنای خود به سمت آنها هجوم بَرَد. این مشخصه، هنگامی بارزتر می‌گردد که بدانیم ماهی‌های ضعیف معمولاً برای شنا در آب‌های پرتلاطم با مشکل مواجه هستند و می‌توانند طعمه‌هایی سهل الوصول تلقی شوند.
مواجهه با یک ببرماهی به اندازه کافی ترس آور هست، اما آگاهی از این نکته که ماهی‌های مذکور معمولاً به صورت گروهی مهاجرت می‌کنند، وحشتتان را چند برابر خواهد کرد.
تاکنون موارد متعددی از حمله ببرماهی‌ها به انسان گزارش شده است. برخی از این موارد منجر به قطع انگشتان قربانیان شده اند و در یک مورد، پای یک زن از ناحیه پاشنه قطع شده است. داستان‌هایی هم وجود دارند که مدعی می‌شوند در چند مورد، پس از سرنگونی سرنشینان قایق در رودخانه‌ی محل تردد ببرماهی ها، دیگر هیچ نشانی از افراد مذکور یافت نشده است. البته باید اذعان کرد که هیچ کدام از این داستان‌ها تاکنون به طور رسمی تأیید نشده اند.
۱- حلزون مخروطی جئوگرافیک
احتمالاً انتظار مشاهده هر موجودی در رتبه نخست فهرست ما را داشتید اِلّا یک «حلزون». با این حال، باید در کمال اطمینان اعلام کنیم، در فهرست حاضر، «حلزون مخروطی جئوگرافیک»، خطرناک‌ترین جانور آبزی است.
حلزون مورد اشاره را می‌توان در تپه‌های مرجانی اعماق اقیانوس هند-آرام یافت. رنگ این جاندار غالباً رنگی تلفیق یافته از قهوه‌ای و سفید است.
دهان حلزون مخروطی جئوگرافیک به تعدادی دندان مجهز است که هنگام شکار، آنها را به مانند نیزه به سمت مهاجم پرتاب می‌کند. این دندان‌ها آغشته به سمی بسیار قوی به نام «کونوتاکسین» هستند. اگر یکی از آنها در پیکر یک ماهی فرو رود، در یک چشم به هم زدن، قربانی فلج می‌شود. ناگفته نماند که سم مذکور بر روی انسان نیز اثراتی وخیم بر جای می‌گذارد؛ از همه بدتر آن که، هنوز پادزهری برای آن کشف نشده است.
پس از ورود سم به بدن انسان، عضلات فلج می‌گردند. یکی از این عضلات، عضله دیافراگم است که از کار افتادن آن موجب توقف عملیات تنفس می‌گردد. تنها کاری که برای یک فرد گَزیده شده توسط حلزون مخروطی جئوگرافیک می‌توان انجام داد، اجرای اقدامات ضروری برای حفظ حیات قربانی است. در مرحله بعد، فقط باید منتظر و امیدوار ماند تا سم به نحو طبیعی از بدن دفع شود (توسط دستگاه ایمنی بدن). این فرآیند، گاه چند ساعت، و گاه هفته‌ها به طول می‌انجامد. متأسفانه، خیلی از افرادی که وارد این فاز می‌شوند، زنده از آن بیرون نمی‌آیند.
با عنایت به شدت خطر سم حلزون مخروطی جئوگرافیک، باید اذعان کرد که در قرن اخیر، افراد متعدد، به خاطر ورود این سم به بدن جان باخته اند.
محققان پس از بررسی سم مورد اشاره، متوجه نکاتی جالب پیرامون آن شده اند. آنها در یافته اند که سم حلزون مخروطی جئوگرافیک حاوی ترکیبات متنوع و غیرعادی است. یکی از این ترکیبات، پروتئینی است که می‌تواند در تولید مُسکن‌های کاهش دهنده درد نقش ویژه ایفا کند. دانشمندان بر این باورند، پروتئین مذکور، ۱۰ هزار برابر از مُرفین قوی‌تر است و به هیچ وجه عوارض جانبی آن را ندارد.
منبع: روزیاتو
