بستنی‌فروشی کاظم!

اشرف ابوشعبان در واقع صاحب و مدیر بستنی‌فروشی معروف کاظم در غزه است که بیش از نیم قرن نیز سابقه دارد. در این بستنی‌فروشی، انواع و اقسام رنگ‌ها و طعم‌های متفاوت بستنی و ساندی وجود دارد.

بستنی برای من یادآور روزهای آفتابی، تعطیلات، ساحل و کودکان خوش‌خنده است. بستنی بیش از هر چیز دیگری مرا یاد امنیت عادی جامعه می‌اندازند. ما الان حتی درصد کمی از آن امنیت را هم در غزه نداریم.

البته الان کودکان زیادی در غزه زندگی می‌کنند. سواحل آفتابی و طلایی‌رنگ هم در غزه وجود دارد. حتی اشرف ابوشعبان یک شعبه جدید را هم کنار ساحل راه انداخته است. علی‌رغم خرابی‌های ناشی از جنگ سال گذشته، صدای خنده و بازی کودکان هنوز هم از میان خرابه‌ها به گوش می‌رسد. اگر از تک تک آن کودکان آدرس بستنی‌فروشی کاظم را بپرسید به شما آدرس دقیق آن را خواهند داد. ما در سر راه پنج کودک قد و نیم قد را دیدیم که بر روی ویرانه‌ها نشسته بودند. وقتی از آن‌ها آدرس بستنی‌فروشی کاظم را پرسیدیم، آن‌ها آدرس را دادند و همه از آنجا تعریف کردند.

اشرف می‌گوید: «این کودکان به جنگ عادت کرده‌اند. بستنی ایتالیایی گِلاتو و ساحل شاید تنها راهی باشد که کودکان بتوانند احساسات خود را ابراز کنند.»

خریدن بستنی رایگان نیست و همه باید پول آن را بدهند. البته پول آن زیاد نیست و یک ظرف کوچک آن حدود 20 شِکِل است. در آخر هر ماه اشرف منتظر می‌ماند تا ببیند که آیا حقوق کارکنان توسط دولت فلسطین پرداخت می‌شود یا خیر. اگر پرداخت شود که همه چیز خوب خواهد بود، اما اگر این کار صورت نگیرد او به خوبی می‌داند که اوضاع کسب و کارش با مشکلی جدی روبه‌رو خواهد شد.

ما تصمیم گرفتیم در این چند روزی که قرار است در غزه بمانیم بیشتر با اشرف آشنا شویم. او آدمی خوش‌صحبت و لاغراندام است. اشرف شغل پدری خود را بسیار زیاد دوست دارد و در هر دو طرف مرز دوستان زیادی دارد.

او بادی به غبغب خود انداخت و دستگاه بستنی‌ساز ایتالیایی خود را در پشت مغازه‌اش به ما نشان داد. وقتی می‌خواست این دستگاه را از خاک سرزمین‌های اشغالی وارد کند باید اسرائیلی‌ها را متقاعد می‌کرد که این دستگاه فقط یک بستنی‌ساز ساده است. زیرا آن دستگاه از یک جبعه کرومی بزرگ، چندین لوله، تعدادی مجرا و نازل تشکیل شده بود. او باید اسرائیلی‌ها را مجاب می‌کرد که در دستگاه چیزی جاسازی نشده است و قرار نیست برای اهدافی دیگر به کار گرفته شود.


برخی از دستگاه‌های مغازه‌ی او از طریق تونل‌های زیرزمینی مرز مصر و غزه به آنجا وارد شده بود، ولی چند ماه پیش آن تونل‌ها بسته شدند. این تصویر حالا کمی عجیب به نظر می‌رسد که جوانان غزه بخواهند برای وارد کردن یک دستگاه بستنی ساز دوباره تونل حفر کنند، آن هم به خاطر اینکه مردم بتوانند بستنی ایتالیایی بخورند!

او واقعا هم حق دارد که به خود افتخار کند، چرا که توانسته در یکی از مهم‌ترین خیابان‌های شهر غزه و تنها چند ساختمان مانده به ساحل مغازه بستنی‌فروشی خود را راه بیندازد. مغازه‌ی او مانند رستوران‌های دهه 50 کشورهای غربی است و چندین پرده رنگارنگ درست مانند بستنی‌های رنگارنگش از پشت شیشه آویزان شده است.

واقعیت محزون و خاکستری غزه اما تنها چند گام با این مغازه فاصله دارد. درست در مقابل مغازه او در آن طرف خیابان آثار ویرانه‌های آپارتمان هنوز هم مشخص است. این آپارتمان در ماه اوت مورد اصابت یک موشک اسرائیلی قرار گرفت و تخریب شد. اشرف می‌گوید: «آن موشک باعث شد تمام شیشه‌های خانه‌ها و مغازه‌های این اطراف شکسته شوند.» او تنها چند هفته پس از پایان درگیری مغازه را دوباره باز کرد.

اشرف ابوشعبان خیالش راحت است که نیروهای رژیم صهیونیستی با او کاری ندارند. او می‌گوید یکی از فرماندهان نظامی اسرائیل چند ماه پیش گفته است که اگر به صورت زمینی به غزه حمله کنند نیروهایش در بستنی‌فروشی کاظم بستنی خواهند خورد.

از اشرف پرسیدیم که حماس در شهر پوستر نصب کرده و جوانان را تشویق می‌کند تا تسلیم فرهنگ آمریکایی نشوند، نظر آن‌ها راجع به بستنی‌فروشی کاظم چیست؟ اشرف در مورد حماس هم نظر جالبی دارد. او از قول «قاضی حامد» معاون وزیر خارجه حماس می‌گوید: «خیلی خوشمزه است. اینجا همه بستنی‌فروشی کاظم را می‌شناسند.»

من هم حالا بستنی‌فروشی کاظم را می‌شناسم. شاید شما بپرسید که بستنی‌های این مغازه مگر چقدر خوشمزه است؟ خب... به نظرم... در مورد بهترین انتخاب‌های منوی متنوع بستنی‌فروشی کاظم می‌توانم بگویم که بستنی رنگارنگ پسته‌ای، انبه و تمشک از همه خوشمزه‌تر بود. البته یک چیز دیگر هم هست که من حتما باید بگویم: از دل خرابه‌های شهری نیمه ویران که در محاصره کامل قرار دارد، بهترین و خوشمزه‌ترین بستنیِ جهان را خوردم: غزه، شهری که برخی آن را بزرگترین زندان بدونِ سقف جهان می‌نامند.