زندگی اشتراکی دوقلو‌های به هم چسبیده مکزیکی که یکی از آن‌ها در رابطه عاشقانه است

کارمن و لوپیتا آندرید ۲۲ ساله، دوقلو‌های به هم چسبیده‌ی مکزیکی تبار ساکن آمریکا هستند که به تازگی در یک برنامه‌ی اینترنتی از نحوه‌ی اداره‌ی زندگی اشتراکی خود به ویژه روابط عاشقانه شان گفته اند.

این خواهران دوقلو که از ۲ سالگی در ایالت کنتیکت ِ آمریکا زندگی می‌کنند، از دیواره‌ی قفسه سینه تا ناحیه‌ی لگن که ستون فقرات شان در آنجا به هم می‌رسد، به یکدیگر متصل هستند.

آن‌ها هر کدام ۲ دست، اما تنها یک جفت پا دارند، به طوری که کنترل پای راست با کارمن و کنترل پای چپ با لوپیتا است.

این دو خواهر که انتظار می‌رفت بعد از تولدشان در سال ۲۰۰۲ بیشتر از ۳ روز دوام نیاورند، می‌گویند تلاش برای جدایی شان از یکدیگر یا به مرگ شان منجر می‌شد و یا سال‌ها قرارگیری تحت مراقبت‌های ویژه.

به همین دلیل آن‌ها تصمیم گرفتند کنار هم بمانند و حالا به شکلی ماهرانه خود را با زندگی با یکدیگر وفق داده اند، از جمله نحوه‌ی اداره‌ی زندگی اشتراکی شان حالا که کارمن در رابطه عاشقانه است.

کارمن که حالا یک سال و نیم از شروع رابطه عاشقانه اش می‌گذرد، می‌گوید این رابطه برای همه‌ی آن‌ها فرآیندی آموزنده بوده است.

او همچنین می‌گوید که شریک عاطفی اش شبیه به یک دوست نزدیک است و رابطه‌ی آن‌ها آنقدر‌ها عاشقانه نیست و شریک عاطفی اش هم مشکلی با این موضوع ندارد.

کارمن و شریک عاطفی اش از طریق یک اپلیکیشن دوست یابی با یکدیگر آشنا شدند.

به گفته‌ی کارمن او در این اپلیکیشن دوست یابی درباره‌ی وضعیت خود صادق و صریح بود، اما اذعان کرده بیان این موضوع در حساب کاربری اش «ناخوشایند» بود.

خواهرش لوپیتا، اما به گفته‌ی خودش به داشتن هیچ گونه رابطه عاشقانه‌ای علاقه ندارد.

کارمن می‌گوید: «مسلماً می‌خواستم در مورد همه چیز شفاف و صادق باشم. برای همه‌ی ما فرآیندی آموزنده بود. به طور حتم باید درباره‌ی حد و مرز‌ها با همدیگر صحبت می‌کردیم.»

کارمن به شوخی می‌گوید خواهرش اصلاً همراه خوبی برایش در این مسیر نبوده و لوپیتا نیز به شوخی می‌گوید که همیشه کارمن و شریک عاطفی اش را دست می‌اندازد.

به گفته‌ی کارمن او در فکر ازدواج نیست، چرا که تنها ۲۲ سال دارد، اما به طور کلی نیز تمایلی به ازدواج ندارد.

کارمن و لوپیتا خود را معلول نمی‌دانند و می‌گویند وضعیت آن‌ها تنها زمانی یک معلولیت خواهد بود که خودشان آن را تبدیل به معلولیت کنند.

آن‌ها وقتی کوچک بودند سال‌ها تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند تا یاد بگیرند چگونه به همراه یکدیگر از پا‌های خود برای راه رفتن استفاده کنند و اولین قدم هایشان را در ۴ سالگی برداشتند.

پزشکان در فکر جدا کردن آن‌ها بودند، اما به این نتیجه رسیدند که این کار ممکن است خطرناک باشد، چون بسیاری از اندام‌های حیاتی این دو خواهر و همینطور قسمت تحتانی ستون فقرات شان با یکدیگر مشترک است.

وقتی از آن‌ها سؤال شده بود که دل شان می‌خواهد از یکدیگر جدا شوند، پاسخ هر دو منفی بود، چون حتی اگر عمل جداسازی هم خوب پیش می‌رفت، آن‌ها به باهم بودن بسیار عادت کرده اند، به همین دلیل لزومی به این کار نمی‌بینند.

وقتی صحبت از عمل جدایی پیش آمده بود، لوپیتا و کارمن از مادر خود پرسیده بودند: «چرا می‌خواهی ما را از وسط نصف کنی؟»

با این حال، لوپیتا به اسکولیوز یا کژپشتی (انحراف جانبی ستون فقرات) دچار است که به ریه هایش فشار می‌آورد.

پزشکان می‌گویند ممکن است او به یک عمل جراحی برای برداشتن بخشی از ستون فقراتش نیاز پیدا کند یا به جای این کار، از کپسول اکسیژن استفاده کند.

عمل اسکولیوز گرچه جراحی چندان پیچیده‌ای نیست، اما نه در مورد دوقلو‌های به هم چسبیده.

این جراحی برای لوپیتا با خطر مرگ یا آسیب مغزی همراه خواهد بود.

منبع: روزیاتو