(تصاویر) کشفِ یک سازه مدور عجیب در مرز شیلی؛ بنایی باستانی یا ساخته دست بیگانگان!

باستان‌شناسان در جریان تحقیق در منطقه‌ای به نامِ واسکِری، در نزدیکی رودخانه لوکا و مرزِ بین بولیوی و شیلی، سازه‌های مدورِ شگفت‌انگیزی پیدا کردند.

سازه واسکری که ابعاد بزرگ و طراحی‌اش محققان را شگفت‌زده کرده است، یک مرکزِ آیینیِ متعلق به قبل از دوره اسپانیایی‌ها با ویژگی‌هایی است که در منطقه آند ناشناخته بوده‌اند. نویسندگانِ این پژوهش می‌گویند این سازه «شگفت‌انگیز» شبیه هیچ‌یک از سازه‌های دیگری که تاکنون در آند پیدا شده‌اند، نیست.

هرچند نامِ واسکری تا پیش‌از این در تاریخچه باستان‌شناسی نام از خود به جای نگذاشته بود، اما ظاهراً یک کشیش اسپانیایی به نامِ بارتولومه آلوارز، که در دهه ۱۵۹۰ از کارانگاس بازدید کرده بود، به نام این محل ارجاع داده بوده است.

آلوارز در توصیفِ مراسمی که در این محل برگزار می‌شد، نوشته است که مشارکت‌کنندگان در وضعیتِ «مستیِ کامل» به آنچه «خانه و تجارتِ جهنم» نامیده می‌شد، وارد می‌شدند.

دانشمندان در مطالعات‌شان نوشته‌اند: «او [آلوارز]هم‌چنین اطلاعاتی درباره وجودِ «ساختمان‌های مدور بزرگ» دریافت کرده بود که مقاماتِ مذهبیِ اصلیِ منطقه، کاراکاس‌ها و کاسیک‌ها، در ماهِ ژوئن برای اجرای مراسم خورشید به نام Inti Raymi که یکی از مهم‌ترین جشن‌های سالانه اینکا‌ها بود و گوآمان پوما، تاریخ‌نگار و شخصی که رفتارِ اسپانیایی‌ها با بومیان را تقبیح کرده بود، نیز به آن اشاره کرده است، و همین‌طور برای سایر مراسم مذهبی، در آن جمع می‌شدند.

جشنِ Inti Raymi جشنِ باستانیِ اینکاهاست که در روز ۲۴ ژوئن در کوزکو برگزار می‌شود و انقلاب زمستانی را، که کوتا‌ترین روز سال است، جشن می‌گیرد. محققان ۱۳۵ محوطه را در بالای تپه‌ها پیدا کردند. این محوطه‌ها با تعدادِ متغیری از دیوار‌های متحدالمرکز که روی تراس‌های‌شان قرار دارد، به مکان‌های کشاورزی متصل می‌شوند.

واسکری که در نزدیکی مرز شیلی قرار گرفته است، به عنوانِ «یک سازه شگفت‌انگیز دایره‌ای» توصیف شده که دارای یک حلقه محیطی متشکل از ۳۹ محوطه مجاور است که هر کدام محیطی بینِ ۱۰۶ تا ۱۴۴ مترمربع دارند. این محوطه‌ها میدانی به مساحتِ تقریبی ۱ هکتار را در بر می‌گیرند که با قطعاتِ سرامیکی فراوانی منسوب به دوران‌های میانه و متأخر پراکنده شده‌اند.

محققان بر اساس اشیاء تاریخی پیدا شده در این محوطه تخمین زده‌اند که این محوطه به سال‌های ۱۲۵۰ تا ۱۶۰۰ میلادی برمی‌گردد. شباهت دیوار‌های پیرامونی به سیستمِ سِک اینکا‌ها باعث شده که باستان‌شناسان این فرضیه را مطرح کنند که اینکا‌ها از معماریِ کوزکو نواحی‌ای که کلونی تشکیل داده بودند، تقلید کردند.

کوه‌های مقدس، سازه‌های مدورِ محصور‌شده با دیوار و برج‌های تدفین با الگو‌های الهام‌گرفته از منسوجاتِ اینکا، همگی از لحاظِ بصری و فضایی با این محوطه ارتباط پیدا می‌کنند.

منبع: راهنماتو