راهنمای افسانه ای، دختر اسکی باز معلول را قهرمان کرد
کد خبر :
۱۴۲۵۷
بازدید :
۲۶۷۵
کلی گالاگر که به بیماری زالی یا آلبینیسم مبتلا است، موفق شد به همراه شارلوت ایوانز، راهنمایش در مسابقات المپیک زمستانی سوچی اولین مدال طلای اسکی را بدست آورد.
به گزارش سایت ورزش بانوان؛ کلی گالاگر نخستین بانوی وزرشکار المپیکی است که چه در رده معلولان و چه در رده غیر معلولان توانسته مدال طلای بازی‌های زمستانی را به‌دست بیاورد.
کلی گالاگر در مورد بیماری اش می گوید: پوست، مو و چشم من رنگدانه ندارد. دیدن برای من خصوصا در نور روشن بسیار سخت است، مشکل اختلال بینایی یا آلبینیسم ( زالی ) دارم و در اکثر اوقات عینک آفتابی استفاده می کنم. گویی که من یک آدم بسیار معروف هستم.
زمانی که کودک بودم نمی‌توانستم آزادانه بازی کنم و حتی قادر به سوار شدن روی اسب یا دوچرخه نبودم. همین شد که تصمیم گرفتم از اسکی به عنوان راهنما کمک بگیرم چون حداقل اسکی سریعتر از خودم من را جابه‌جا می کرد.
مادرم در این خصوص بسیار ابراز نگرانی می کرد اما پدرم همواره می گفت: بگذارید او تلاشش را بکند اگر هم در این ورزش موفق نشد حتما سخت ترش را امتحان خواهد کرد.
زمانی که من اسکی می کنم چشم انداز برایم سفید است و نمی توانم افق را نگاه کنم. گاهی اوقات هم متوجه نمی شوم که هنوز در حال حرکت هستم ( این یک چیز خنده دار قدیمی است).
از صمیم قلبم همواره دوست دارم همه کارهایم را شخصا انجام دهم. اما اسکی بازی با کمک یک راهنما توانایی من را بهبود می بخشد. به جلیقه نارنجی رنگ فلورسنت راهنما توجه می کنم و از طریق بلوتوث هم به صدایش توجه می کنم. او برای من برجستگی های جلوی پایم را توصیف می کند و این دیگر با من است چطور حرکتم را با اسکی کنترل کنم.
موفقیت در این ورزش جایی پدیدار شد که به همراه " شارلوت ایوانز " ، راهنمایم در مسابقات زمستانی پارالمپیک سوچی موفق شدیم اولین طلای اسکی را بدست بیاوریم و مفهوم تازه ای به ناتوانی بخشیدیم. اما متاسفانه شارلوت در حال حاضر خود را بازنشسته کرده است ولی همچنان از من حمایت می کند.
برای پدرم همواره یک دختر واقعی بودم، او سال ۲۰۱۲ به دلیل توموری که در کبدش بود، فوت کرد. پیروزی در سوچی هم آرزوی همیشگی پدرم بود. در حال حاضر نیز به عنوان سفیر سایت سیور (حافظ بینایی) تلاش می کنم تا به همه ثابت کنم که افراد معلول جدا از ورزش، برای ریشه کن کردن فقر در جهان هم تلاش می کنند.
به گزارش سایت ورزش بانوان؛ کلی گالاگر نخستین بانوی وزرشکار المپیکی است که چه در رده معلولان و چه در رده غیر معلولان توانسته مدال طلای بازی‌های زمستانی را به‌دست بیاورد.
کلی گالاگر در مورد بیماری اش می گوید: پوست، مو و چشم من رنگدانه ندارد. دیدن برای من خصوصا در نور روشن بسیار سخت است، مشکل اختلال بینایی یا آلبینیسم ( زالی ) دارم و در اکثر اوقات عینک آفتابی استفاده می کنم. گویی که من یک آدم بسیار معروف هستم.
زمانی که کودک بودم نمی‌توانستم آزادانه بازی کنم و حتی قادر به سوار شدن روی اسب یا دوچرخه نبودم. همین شد که تصمیم گرفتم از اسکی به عنوان راهنما کمک بگیرم چون حداقل اسکی سریعتر از خودم من را جابه‌جا می کرد.
مادرم در این خصوص بسیار ابراز نگرانی می کرد اما پدرم همواره می گفت: بگذارید او تلاشش را بکند اگر هم در این ورزش موفق نشد حتما سخت ترش را امتحان خواهد کرد.
زمانی که من اسکی می کنم چشم انداز برایم سفید است و نمی توانم افق را نگاه کنم. گاهی اوقات هم متوجه نمی شوم که هنوز در حال حرکت هستم ( این یک چیز خنده دار قدیمی است).
از صمیم قلبم همواره دوست دارم همه کارهایم را شخصا انجام دهم. اما اسکی بازی با کمک یک راهنما توانایی من را بهبود می بخشد. به جلیقه نارنجی رنگ فلورسنت راهنما توجه می کنم و از طریق بلوتوث هم به صدایش توجه می کنم. او برای من برجستگی های جلوی پایم را توصیف می کند و این دیگر با من است چطور حرکتم را با اسکی کنترل کنم.
موفقیت در این ورزش جایی پدیدار شد که به همراه " شارلوت ایوانز " ، راهنمایم در مسابقات زمستانی پارالمپیک سوچی موفق شدیم اولین طلای اسکی را بدست بیاوریم و مفهوم تازه ای به ناتوانی بخشیدیم. اما متاسفانه شارلوت در حال حاضر خود را بازنشسته کرده است ولی همچنان از من حمایت می کند.
برای پدرم همواره یک دختر واقعی بودم، او سال ۲۰۱۲ به دلیل توموری که در کبدش بود، فوت کرد. پیروزی در سوچی هم آرزوی همیشگی پدرم بود. در حال حاضر نیز به عنوان سفیر سایت سیور (حافظ بینایی) تلاش می کنم تا به همه ثابت کنم که افراد معلول جدا از ورزش، برای ریشه کن کردن فقر در جهان هم تلاش می کنند.
کسب مدال طلا توسط کلی گالاگر در کنار شارلوت ایوانز در مسابقات سوچی روسیه
۰
