دزدی و غیبت بدتر از بی حجابی است

فرادید | یادگار گرامی تأکید کرد: اینکه نگذاریم ارزشهای دینی در جامعه کمرنگ یا مصادره شود، وظیفه و ادای امانت است و اینکه سعی کنیم جامعه ای که در آن زندگی می کنیم از اندیشه ای که نسبت به آن احساس دین می کنیم خالی نشود یک وظیفه است.

سید حسن خمینی همزمان با شب شهادت رئیس مذهب جعفری در مجلس عزاداری هیأت ایثارگان که در حسینیه جماران برگزار شد، با بیان اینکه دوره حیات امام صادق(ع) دوره ای ممتاز و منحصر به فرد است، اظهار داشت: این دوره، پایان حکومت بنی امیه و همزمان با ضعف شدید حکومت بنی مروان است؛ در آن مقطع هنوز عباسی ها قدرت زیادی پیدا نکرده بودند و بنابراین، دوره آرامش برای فعالیت ائمه در جهت بازسازی شاکله تشیع بود.

گزیده اظهارات سید حسن خمینی به نقل از جماران را در ادامه می‌خوانیم:

• از طنزهای تلخ تاریخ این است که قیام ابومسلم خراسانی با شعار «الرضا من آل محمد(ص)» شکل گرفت اما حکومت به آل پیامبر(ص) نرسیده است.

• بزرگی منزلت ائمه(ع) ما به گونه ای بوده که بعضا انسانها درک درستی از آنها پیدا نمی کردند و لذا نسبت به آنها غلو می کردند. از سوی دیگر جامعه اسلامی پر از کسانی بود که به شدت مذهبی، اهل نماز و روزه و متدین بودند اما ائمه را قبول نداشتند.
  

• جامعه اسلامی از افراد ظاهر الصلاح و متدین پر بود که دستگاهی مقابل دستگاه امام صادق(ع) داشتند و این دقیقا همان نقطه ای است که اگر تاریخ را ورق بزنیم می بینیم امیرالمومنین(ع) هم گرفتار آن بود. روزی فردی از علی(ع) سوال می کرد که این سوی میدان بزرگان اسلام هستند و آن سو هم بزرگان اسلام چون طلحه و زبیر قرار دارند؛ ما چه باید بکنیم؟

• مردم دوره ائمه می دیدند که زور با حکومت وقت بوده و تزویر هم با چهره های دیندار و پیشانی های پینه بسته و بعضا با سابقه اهل وعظ، محراب و منبر به چشم می خورد و لذا در ملاک گذاری ها دچار سردرگمی می شدند.

• کسانی که ائمه را قبول ندارند بعضا بسیار دنیا گریز بوده و نوکر حکومت نبودند؛ اتفاقا تمام چهار امام اهل سنت علیه حکومت وقت شورش کرده اند و بدین معنا آن سوی میدان شمر، عمر بن سعد و یزید نبوده اند؛ ایستادن مقابل اینگونه افراد از ایستادن مقابل گروه فاسقان آسان تر است، زیرا تکلیف آنها روشن است.

• از پیامبر (ص) سوال کردند مومن می‌تواند زنا کند، پیامبر فرمودند بله ممکن است اشتباه کند و بعدش توبه کند. پرسیدند می‌تواند دزدی کند، فرمودند بله ممکن است اشتباه کرده و دزدی کند اما بعدش توبه کند. این بار پرسیدند آیا مومن می‌تواند دروغ بگوید؟ پیامر فرمود نه. مومن دروغ نمی‌گوید.

• دینی که پیامبر او می گوید مومن ممکن است فلان کار را انجام دهد،اما دروغ نه؛ دروغ درون آن عادی می شود و آن کارهای دیگر اصل قرار می گیرد؛ ایشان می فرماید غیبت از زنا بدتر است اما در عمل اینگونه نمی شود!

• اگر کسی شرب خمر کند بنده مطلقا روابطم را با او قطع می کنم اما اگر تهمت بزند ممکن است پشت سر او نماز هم بخوانم؛ در این شرایط غیبت هم واجب می شود.

• کسی جرأت نداشت جلوی امام غیبت کند.

• اینکه آبروی مومن از کعبه بالاتر است، ممکن نبود جلوی امام به کسی تهمت زد؛ دین کاریکاتوری یعنی اینکه برای من آنچه برای خدا و رسول خدا صد بدی دارد معادل پنج بدی می شود اما آنچه پنج بدی دارد معادل صد بدی قرار می گیرد. تعبیر عوامانه ای هم در این زمینه وجود دارد که گوید «می بخور منبر بسوزان مردم آزاری مکن»! در حالی که هیچ کدام از این کارها مورد قبول نبوده و نباید انجام شود.

• حجاب واجب بوده و دستور قرآن و اسلام است و باید رعایت شود اما دزدی و غیبت بدتر از بی حجابی است.

• امانت هر حقی از دیگران است که اختیار ماست و من و شما حق نداریم بدون اجازه در حق آنها تصرف کنیم. امانت اصل حکومت است و گروهى نمی تواند آن را گرفته و رها نکند و بگوید هرچه ما می گوییم باید عملی شود.

• وقتی قانون اساسی حقوق افراد را تعیین می کند به چه حقی، یک گروه و جمعی به خوداجازه می دهند که اعمال نفوذ کنند، کسی را منع کنند یا بگیرند؟! نباید انسان احساس کند شأنی فراتر از شأن بقیه دارد و بگوید «این منم طاووس علیین شده». آنها تصور می کنند درست عمل می کنند، زیرا در طول تاریخ همه فکر می کردند درست عمل می کنند؛ در حالی که باید بینیم چه کسی ادای امانت می کند؟!

• امام و شهدا امانتی داده اند که باید آن را همه ما ادا کنیم و اگر زمانی نان آن را خورده ایم حال که پای حفظ آن در میان است باید پیش از همه بایستیم.

• اینکه نگذاریم ارزشهای دینی در جامعه کمرنگ یا مصادره نشود، وظیفه و ادای امانت است و اینکه سعی کنیم جامعه ای که در آن زندگی می کنیم از اندیشه ای که نسبت به آن احساس دین می کنیم خالی نشود یک وظیفه است.

• هر گروهی که کار خود را می کند زحمت می کشد اما نباید اسلام، انقلاب و امام در گروهی خاص مصادره شود، بلکه باید همه دست به دست هم داده و این بیرق را نگه داریم. البته ممکن است این راه سختی هایی هم داشته باشد، اما کدام گروه در طول تاریخ بوده است که بدون سختی کار کرده است؟

• برای امام ما هم دوره قم و نجف دوره آسانی نبود و گرچه امروز از امام گفتن نان دارد، اما ایستادن در آن روزها هزینه داشت. آیت الله شیخ حسن صانعی نقل می کنند که من و پدرت(مرحوم حاج سید احمد آقا خمینی) در خانه یخچال قاضی می‌نشستیم و هفته‌ها چشمان مان به درب بود که یک نفر وارد شود و سلام کند.

• هرکاری اگر از معبر «سختی» نگذرد به ثمر نمی رسد و وقتی بیرق بلند شد مردم گروه گروه می پیوندند؛ البته ما نمی گوییم نیایند اما هرکس به اندازه نقش خودش باید دیده شود.