مدیران سیاهچادر، اصیلترین میزبانان گردشگران
کد خبر :
۲۴۰۹۴
بازدید :
۱۲۷۰
زندگی عشاير به صورت کلی و سبک زندگی زنان عشایری بهصورت خاص این روزها برای گردشگران یکی از جاذبههای گردشگری فرهنگی و انسانی محسوب میشود. خصوصا اینکه انسانها این روزها بیش از گذشته دچار زندگی ماشینی شدهاند. برای همین نزدیکی به عشایر که در دل طبیعت زندگی میکنند میتواند يکي از زيباترين جاذبههاي گردشگری محسوب شود. در ايران نیز عشایر سبک زندگی جذابی دارند.
خصوصا برای گردشگران خارجی. زنان عشایر در این میان نقش ویژهای بر دوش دارند. بخش عمدهای از فعالیت زندگی عشایری برعهده زنان است.
زنان هستند که فرآیند مربوط به کوچ و زندگي دستهجمعي عشایر را سازماندهی میکنند. زنان در فعالیتهای روزمره زندگی عشایری از دوختن لباسهای زیبا گرفته تا برپا کردن چادر نقش دارند و این همه برای گردشگران قطعا جذابیت خاصی دارد. از طرف دیگر تهیه غذاهاي محلي، پوشاک، صنايع دستي و... برعهده زنان عشایر است. در کنار اینها حضور زنان با لباسهای محلی خاص و زیبایشان در مراسمها و آيينهاي محلی همچون جشنهای عید و عروسيها میتواند چشم هر گردشگری خصوصا گردشگران خارجی که به ایران میآیند را خیره کند.
زندگی در سیاهچادرهای عشایری و خوردن غذاهای دستپخت زنان عشایر درواقع یک تجربه ناب برای هر گردشگری در این دوران است. سیاهچادرهایی که حاصل دسترنج زنان عشایر است. آنان با دست خود این چادرها را میدوزند و برپا میکنند. همین چادرها يکي از زيباترين جاذبههای گردشگری عشایری است.
چند شب اقامت در چادرهای عشایری و زندگی در کنار مردان و زنان خونگرم و مهماننواز عشایر میتواند تا آخر عمر خاطرهای بهیادماندنی برای گردشگران فراهم کند. از طرف دیگر تنوع غذا، شيوه غذاخوردن، پخت نان آن هم با مواد اولیه سالم به دست زنان عشایر میتواند بر جذابیت گذران اوقات فراغت در میان زنان عشایر بیفزاید، همچنین کارهاي روزمره عشاير همچون شيردوشي، ماستزني، کرهگيري و صنايعدستي ازجمله دیگر فعالیتهای مرسوم زنان عشایری است.
زنان عشايري درواقع زنان قدرتمند و مستقلی هستند که بخش عمدهاي از مسئوليتهاي زندگي کوچنشيني را بر دوش میکشند. مسئوليتهايي که هر کدام در ذهن گردشگران چون يک جاذبه از سبک خاصي از زندگي نمایان میشود. در کنار تمام کارهایی که گفته شد قاليبافي، جاجيمبافي، مشکزنی و بسياري فعاليتهاي ديگر در ايل برعهده زنان عشایر است.
در شرایط فعلی بهنظر میرسد یکی از راههای توسعه و گسترش گردشگری عشايري این است که به زنان عشايری آموزشهاي کافي و لازم برای نحوه برخورد با گردشگران داده شود. درواقع این آموزشها باید مبتنی بر همان نقش زنان عشایر باشد. در کنارش شاید آموزش مقداری زبانهای خارجی و برخی امور مربوط به نحوه ارتباطگیری با گردشگران خارجی برای این زنان کافی باشد.
زنان عشایر براساس مسئولیت مهم و موثري که در خانواده و ايل دارند میتوانند نقش بسیار پررنگتری در بهبود کيفيت گردشگري عشايري داشته باشند. زنان عشاير مهماننواز هستند، تنها کافی است آموزشهای اندکی برای نحوه استقبال از گردشگران خارجی را ببینند تا بتوانند از فرصت و قابلیتی که دارند برای بهبود وضع معیشت خود و خانوادههایشان استفاده بهینه ببرند. به هرصورت گردشگری عشایری میتواند یکی از ارزآورترین ابعاد صنعت گردشگری درایران امروز باشد.
خصوصا برای گردشگران خارجی. زنان عشایر در این میان نقش ویژهای بر دوش دارند. بخش عمدهای از فعالیت زندگی عشایری برعهده زنان است.
زنان هستند که فرآیند مربوط به کوچ و زندگي دستهجمعي عشایر را سازماندهی میکنند. زنان در فعالیتهای روزمره زندگی عشایری از دوختن لباسهای زیبا گرفته تا برپا کردن چادر نقش دارند و این همه برای گردشگران قطعا جذابیت خاصی دارد. از طرف دیگر تهیه غذاهاي محلي، پوشاک، صنايع دستي و... برعهده زنان عشایر است. در کنار اینها حضور زنان با لباسهای محلی خاص و زیبایشان در مراسمها و آيينهاي محلی همچون جشنهای عید و عروسيها میتواند چشم هر گردشگری خصوصا گردشگران خارجی که به ایران میآیند را خیره کند.
زندگی در سیاهچادرهای عشایری و خوردن غذاهای دستپخت زنان عشایر درواقع یک تجربه ناب برای هر گردشگری در این دوران است. سیاهچادرهایی که حاصل دسترنج زنان عشایر است. آنان با دست خود این چادرها را میدوزند و برپا میکنند. همین چادرها يکي از زيباترين جاذبههای گردشگری عشایری است.
چند شب اقامت در چادرهای عشایری و زندگی در کنار مردان و زنان خونگرم و مهماننواز عشایر میتواند تا آخر عمر خاطرهای بهیادماندنی برای گردشگران فراهم کند. از طرف دیگر تنوع غذا، شيوه غذاخوردن، پخت نان آن هم با مواد اولیه سالم به دست زنان عشایر میتواند بر جذابیت گذران اوقات فراغت در میان زنان عشایر بیفزاید، همچنین کارهاي روزمره عشاير همچون شيردوشي، ماستزني، کرهگيري و صنايعدستي ازجمله دیگر فعالیتهای مرسوم زنان عشایری است.
زنان عشايري درواقع زنان قدرتمند و مستقلی هستند که بخش عمدهاي از مسئوليتهاي زندگي کوچنشيني را بر دوش میکشند. مسئوليتهايي که هر کدام در ذهن گردشگران چون يک جاذبه از سبک خاصي از زندگي نمایان میشود. در کنار تمام کارهایی که گفته شد قاليبافي، جاجيمبافي، مشکزنی و بسياري فعاليتهاي ديگر در ايل برعهده زنان عشایر است.
در شرایط فعلی بهنظر میرسد یکی از راههای توسعه و گسترش گردشگری عشايري این است که به زنان عشايری آموزشهاي کافي و لازم برای نحوه برخورد با گردشگران داده شود. درواقع این آموزشها باید مبتنی بر همان نقش زنان عشایر باشد. در کنارش شاید آموزش مقداری زبانهای خارجی و برخی امور مربوط به نحوه ارتباطگیری با گردشگران خارجی برای این زنان کافی باشد.
زنان عشایر براساس مسئولیت مهم و موثري که در خانواده و ايل دارند میتوانند نقش بسیار پررنگتری در بهبود کيفيت گردشگري عشايري داشته باشند. زنان عشاير مهماننواز هستند، تنها کافی است آموزشهای اندکی برای نحوه استقبال از گردشگران خارجی را ببینند تا بتوانند از فرصت و قابلیتی که دارند برای بهبود وضع معیشت خود و خانوادههایشان استفاده بهینه ببرند. به هرصورت گردشگری عشایری میتواند یکی از ارزآورترین ابعاد صنعت گردشگری درایران امروز باشد.
۰