"آرماگدون" یا بزرگترین ترس از ترامپ
ماجرای کیفی که سرنوشت جهان را تعیین میکند!
فرادید | دیدگاه ترامپ نسبت به سلاحهای هستهای را میتوان ترسناکترین مورد مربوط به کاندیداتوری او دانست. چگونه رئیس جمهوری ایالات متحده میتواند در یک چشم بهم زدن، فرمان حمله هستهای را بدهد؟ حال اگر این کدها مثلا اشتباهی به یک خشکشویی فرستاده شود، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
به گزارش فرادید به نقل از گاردین، هیلاری کلینتون در یکی از سخنرانیهای اخیرش در سان دیگو گفت: «آیا واقعا دوست داریم که انگشتان او [دونالد ترامپ] به دکمه نزدیک شود؟»
خانم کلینتون تردیدها را متوجه رقیب جمهوری خواه خود دانست که مبادا او همان شخصی باشد که به فکر استفاده از توپخانه کلاهک هستهای آمریکا بیفتد؛ توپخانهای که حالا قدرت آن هزاران برابر سلاحهای هستهای است که 71 سال پیش، ناگاساکی و هیروشیما را به خاک یکسان کرد.
البته استراتژی هستهای رقیب کلینتون - اگر واژه مناسبی را استفاده کرده باشیم - چیز خاصی نخواهد بود. ترامپ در ماه مارس گفت: «کسی از داخل داعش به ما حمله کند، آیا با سلاح هستهای به او پاسخ نخواهید داد؟» ترامپ حتی در مورد سلاح هستهای در جایی گفته که «اگر آنها را داریم، پس چرا از آنها استفاده نمیکنیم؟» مجری شبکه MSNBC ذر ماه مارس خطاب به ترامپ گفت که «کسی دوست ندارد از زبان رئیس جمهوری ایالات متحده بشنود که میتوان از سلاحهای هستهای استفاده کرد.» ترامپ در پاسخ به آن مجری گفت: «پس چرا آنها را تولید میکنیم؟ اصلا چرا آنها را میسازیم؟»
این نوع اظهارات برای بسیاری از جمهوری خواهان سنگین تمام شد. یکی از آنها «جان نونان» است که چندین در سال به عنوان افسر شلیک سلاح هستهای در ویومینگ خدمت کرده است. یکی از بزرگترین آرزوهای نونان این بوده که هیچگاه یک تماس اضطراری از سمت بوش یا اوباما دریافت نکند. قرار نیست که جان نونان به دونالد ترامپ رای دهد، زیرا از نگاه وی این کاندیدای جمهوری خواه بسیاری غیرمنطقی است و قادر به درک استراتژی منع استفاده از سلاح اتمی آمریکا نیست. نونان معتقد است که همین استراتژی سبب شده از سال 1945 به بعد دیگر هیچ سلاحی امتحان نشود. وی چندی پیش در گفتگو با ال.ای. تایمز اظهار داشت: «مهمترین مسئله در مورد سلاح هستهای این است که آنها هیچگاه استفاده نشوند. ما آنها را داریم تا به قدرتهای متخاصم بفهمانیم نمیتوانند به ما حمله کنند و بالعکس.»
«من همیشه به امید در دوران ریاست جمهوری بوش و اوباما سرکار میرفتم که آنها آنقدری عقل در سر داشته باشند که هیچگاه از من نخواهند آن وظیفه منحوسم را انجام دهم. مگر اینکه کشور [آمریکا] در بدترین شرایط اضطراری قرار داشته باشد. حالا اگر ترامپ رئیس جمهور شود، کارکنان جوان بخش هستهای کشور دیگر آن سوپاپ اطمینان را نخواهند داشت.»
شاید باید کمی منصفانهتر به این موضوع نگاه کنیم؛ شاید ترامپ بتواند کمی از آن منطق بغرنجِ منع استفاده که منطبق با نظریه بازی است را درک کند. در ماه مارس و در گفتگو با شبکه CBS از ترامپ پرسیده شد که چه زمانی میتوان از سلاحهای هستهای استفاده کرد؟ او پاسخ داد: «خب... سلاح هستهای آخرین اولویت است و من از واژه "غیرقابل پیشبینی" برای آن استفاده میکنم. شما باید غیرقابل پیشبینی باشید.» از حرف ترامپ میتوان این استنباط را کرد که اگر غیرقابل پیشبینی باشید، دشمن هم میتواند سلاح اتمی روی سرتان بیندازد!
اگر ترامپ رئیس جمهوری بعدی آمریکا شود، چه خواهد شد؟
استعارهای از رونالد ریگان
چیزی که کلینتون هنگام سخنرانی سان دیگو باید بهتر از هر کسی میدانست این بود که دونالد ترامپ هیچگاه انگشتش را نزدیک دکمه [شلیک] نخواهد برد. البته نه به این خاطر که کلینتون بر اساس نظرسنجیها ترامپ را در انتخابات ماه نوامبر شکست خواهد داد، بلکه به این خاطر که آن عبارت چیزی بیش از یک استعاره نیست. در یک برنامه طنز عروسکگردانی در دهه 80 میلادی، تصویری نمایش داده شد که در آن رونالد ریگان همراه با دو دکمه در کنار تختش نمایش داده شد. زیر یکی از دکمهها نوشته شده بود "پرستار" و زیر دکمه دیگر نوشته شد بود: "سلاح اتمی." اما در عمل چنین دکمهای در اختیار رئیس جمهور نیست.
ارسال بیسکوییت هستهای به خشکشویی!
تمام روسای جمهوری پس از کندی مجهز به یک فوتبال هستهای و یک بیسکوییت هستهای بودهاند. هر کسی که رئیس جمهور ایالات متحده شود، میتواند برای آینده مردم تصمیم بگیرد که خودشان را برای صرف چای باید حاضر کنند یا آرماگدون!
بیسکوییت هستهای یک کارت پلاستیکی در ابعاد کارت اعتباری است که روی آن دستورهای لازم برای اجرای فرمان شلیک سلاح هستهای نوشته شده است. انتظار میرود که رئیس جمهور تمام اوقات آن کارت را به همراه داشته باشد. البته گزارشها حاکی از آن است که جیمی کارتر در دهه 70 میلادی سهوا بیسکوییت پلاستیکیاش را گم کرد، زیرا کتش به خشکشویی فرستاده شده بود.
20 سال بعد یعنی در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون اتفاقی بدتر از آن رخ داد. ژنرال هیو شلتون میگوید: «آن کدها به مدت چندین ماه گم شده بودند.» وی صراحتا در دفتر خاطرات خود نوشت: «مسئله خیلی جدی است، خیلی جدی.» کلنل رابرت، از محافظین پیشین کلینتون، میگوید: «به یاد دارم فردای آن روزی که ماجرای رابطه مونیکا لوینسکی و بیل کلینتون مطرح شد، از رئیس جمهور کارت بیسکوییت هستهای را طلب کردم تا آن را بروز رسانی کنم، اما رئیس جمهور هرچه گشت نتوانست آن را پیدا کند.»
فوتبال هستهای به کیف هستهای رئیس ایالات متحده اشاره دارد که توسط یک دستیار شخصی حمل میشود
بهترین آرزو برای بشریت!
پترسن در کتابش با موضوع «سر باز زدن از انجام وظیفه: روایت شاهدین عینی از اینکه چگونه بیل کلینتون امنیت ملی آمریکا را به خطر انداخت» مینویسد: «تجربه شخصی من نشان میدهد که کدهای فرمان شلیک سلاح اتمی باید در محرمانهترین جای ممکن نگهداری شود.» وی میگوید که ما با تمام کاخ سفید را برای پیدا کردن آن کدها زیر و رو کردیم و آخر سر، آقای کلینتون اعتراف کرد که کدها را احتمالا گم کرده باشد. او یادش نمیآمد که آنها را آخرین بار در کجا دیده است. ما آن ساعات را برای تمام بشریت نگران کننده میدانستیم، زیرا به محض اینکه پنتاگون و افراد مسئول صدور فرمان این کدها را دریافت کنند، مطمئن هستند که آنها را مستقیما از شخص رئیس جمهور دریافت کردهاند.
بنابراین شاید موافق باشید که بهترین آرزو برای بشریت این است که کت آقای ترامپ به خشکشویی فرستاده شود یا حتی وقتی او دارد موهایش را مرتب میکند، یکی برود و آن کارت پلاستیکی را پشت مبل قایم کند!
فوتبال هستهای هم تنها زمانی به کار میآید که رئیس جمهور از کاخ سفید خارج میشود. فوتبال هستهای در حقیقت نام مستعار یک کیف چرمی با بدنه آلومینیومی و به وزن 20 کیلوگرم است.
محتویات کیف هستهای
مایکل دابز، روزنامهنگار پیشین واشنگتن پست، در مورد آن کیف میگوید: «نهایت قدرت؛ ماشین روز رستاخیز که میتواند تمام جهان را با خاک یکسان کند.» مرحوم بیل گالی، مدیر سابق بخش نظامیِ کاخ سفید، در دفتر خاطرات خود از سال 1980 در مورد محتویات کیف هستهای میگوید: «چهار چیز داخل کیف وجود دارد. جعبه سیاهی که حاوی گزینههای انتقامگیری است؛ کتابی که مکانهای طبقه بندی شده در آن فهرست شده است؛ پوشهای 8 یا 10 صفحهای که توضیحات مربوط به سیستم ارسال پیام اضطراری نوشته شده؛ و یک کارت 3 در 5 اینچی با کدهای تایید.»
فوتبال هستهای همچنین مجهز به یک آنتن نیز هست که حاکی از آن است که داخل یک تجهیزات ارتباطی برای برقراری ارتباط اضطراری با مرکز فرماندهی پنتاگون وجود دارد. این مرکز تمام تهدیدات جهانی را نظارت کرده و میتواند واکنش فوری اتمی را اجرایی کند. دابز همچنین میگوید: «گزینهای در فوتبال هستهای وجود دارد که به کمک آن رئیس جمهور میتواند انتخاب کند تمام دشمنان آمریکا را نابود کند و یا فقط مسکو، یا پیونگ یانگ و یا پکن را.»
ریگان و گورباچف
در دیدار ریگان از مسکو، یکی از دستیارانش آن کیف را در میدان سرخ حمل کرد. در واقع ریگان همان موقع هم میتوانست فرمان حمله را صادر کند اما یکی از دستیاران همتای روسی وی، میخائیل گورباچف، کیفی مشابه را حمل میکرد که به چِمودانچیک یا «کیف کوچک» مشهور بود.
تمام کیفهای فوتبال هستهای توسط یک شرکت در ایالت یوتا به نام "زیرو هالیبرتون" تولید شده که کیفهای مشابهی را برای چندین فیلم ساخته است.
ایده اولیه
فوتبال هستهای برای اولین بار پس از بحران موشکی کوبا در سال 1962 میلادی آماده به خدمت شد. در آن دوران، کندی به پنتاگون هشدار داد که روشی باید وجود داشته باشد که افراد مطمئن شوند مستقیما از شخص رئیس جمهور دستور میگیرند.
حال سالها از جنگ سرد میگذرد ولی آن کیف همچنان در کنار رئیس جمهور است. در حقیقت سه فوتبال هستهای وجود دارد: یکی نزد رئیس جمهور هنگامی که کاخ سفید را ترک میکند؛ یک کیف پیش معاون رئیس جمهور و یک کیف دیگر که در کاخ سفید نگهداری میشود. برخی مدعی شدهاند که آن کیف با دستبند به دستان دستیاری که آن را حمل میکند بسته میشود که کذب محض است؛ فقط یک بند چرمی است که میتوان آن را دور مچ محکم کرد.
چرا فوتبال هستهای؟
سوال اینجاست که چرا نام آن فوتبال هستهای است؟ رابرت مک نامارا، وزیر دفاع سابق آمریکا، میگوید که این کیف یکی از نخستین بخشهای برنامههای جنگ اتمی به نام "دراپ کیک" [شوت سر ضرب] بوده است. نام این عملیات در فیلم کمدی سیاهِ دکتر استرنجلاو، ساختهی استنلی کوبریک نیز اشاره شده بود (که فاجعه هستهای را در پی داشت). البته عملیات دراپ کیکِ واقعی در نهایت منجر به بروز فاجعه هستهای نشد.
پیتر معتقد است که حمل آن کیف مسئولیت واقعا دشواری است: «تصمیمی که رئیس جمهور میگیرد میتوان منجر به تغییر چهره زمین شود و بشریت شود.» رابرت پترسن نیز که در دوران کلینتون کیف را حمل کرده میگوید: «مرتب آن را باز میکردم تا ببینم تمام محتویات دست نخورده باشد.»
جان کلاین، که پیشتر کیف را حمل کرده، سال گذشته میلادی از فیلم مربوط به آن کیف در فیلم تبلیغاتی خود برای ورود به کنگره استفاده کرد. در آن کلیپ گفته میشد: «سرنوشت جهان در آن کیف قرار دارد. کیفی که شامل فرمانهای محرمانه برای شروع جنگ اتمی است. دو رئیس جمهور - هر یک از حزبی متفاوت - به جان کلاینِ جوان برای حمل آن کیف اعتماد کردند.» البته مشخص نیست که آن کلیپ تا چه اندازه موفقیت آمیز بود، اما مطمئنا ضرری نداشته است.
از افرادی که فوتبال هستهای را حمل میکنند، آزمونهای روانشناسی متعددی به عمل میآید تا ببینند آیا واقعا از پس چنین وظیفهای برمیآید. متزگر یادآور میشود که از او نیز چندین تست توسط وزارت دفاع، سرویس مخفی و FBI گرفته شد.
از رئیس جمهور بعدی ایالات متحده، ترامپ یا کلینتون، چنین تستهایی برای سنجش ثبات روانیِ آنها صورت نخواهد گرفت. البته یک مسئلهای وجود دارد: حتی اگر ترامپ با سلاح اتمی به اروپا حمله کند، او ابردینشیر اسکالتند را از حمله معاف خواهد کرد؛ قطعا او دلش نمیآید زمین گلف نازنینش را نابود کند!
منبع: The Guardian
ترجمه: وبسایت فرادید