خودروها و خاطره‌ها

شورولت بل ایر

شورولت بل ایر را باید یکی از خودروهای بنام آنتیک-کلاسیک به حساب آورد که اولین بار در سال 1949 روانه خطوط تولید شد.

این خودرو که در شماره‌های گذشته هم اندکی در موردش سخن گفتیم، در واقع یک نماد کامل از دوران پرشکوه خودروسازن آمریکایی است زیرا در اواخر دهه 40 که اروپاییان تازه در حال بازسازی صنایع مختلف خود بعد از جنگ جهانی دوم بودند، در آمریکا خبری از جنگ نبود و صنایع این کشور به سرعت به سمت پیشرفت و تولید حرکت می‌کردند.

از این رو قدرت اقتصادی آنها به خصوص در دهه 50 میلادی آنقدر مناسب بود که یک برند، مدل‌های مختلفی از خودرو را تولید می‌کرد. شورولت تا سال 1981 دقیقا 8 نسل از بل‌ایر را به تولید رساند و این خودرو همیشه از فروش خوبی برخوردار بود.

شورولت بل ایر به خصوص در نسل ششم از پلت‌فرم استفاده می‌کرد که خودروهایی همچون شورولت ایمپالا و کاپریس هم روی آن ساخته می‌شدند. مدل مورد نظر ما با رنگ آبی کاربنی زیبایش در سال 1966 ساخته شده بود. شورولت در این نسل حتی از پیشرانه معروف 427 اینچ مکعبی هم استفاده کرد که در آن دوران می‌توانست روی محصولات مختلف شورولت از 335 تا 425 اسب‌بخار نیرو تولید کند.

گلف MK1

فولکس واگن آلمان که همیشه به ساخت خودروهای کم مصرف و کم استهلاک معروف بوده است در سال 1974 خودروی هاچ بک و کاملا اروپایی از نظر طراحی را روانه بازار کرد.

این خودرو که گلف نام داشت و با کد MK1 شناخته می‌شود، آنقدر به محبوبیت رسید که خودش پایه‌گذار کلاسی جدید در خودروهای جهان شد، به‌طوری که حتی وقتی دیگر کمپانی‌های خودروسازی هاچ‌بک سایز متوسط می‌سازند، کارشناسان می‌گویند این خودرو در کلاس گلف است.

جالب است بدانید حتی تا سال 1993 هم همان نسل اول در بعضی از کشورها تولید می‌شد! گلف نسل اول بیش از 8/ 6 میلیون دستگاه فروخت که این عدد یک رکورد جالب توجه است. در ایران هم گلف یکی از ماشین‌های خاطره انگیز برای جوانان دهه 60 و 70 به حساب می‌آید. یک ویژگی این ماشین خوش تیونینگ بودن آن است.

یعنی می‌توان آن را با بسیاری از موتورها و گیربکس‌های دیگر خودروها تنظیم کرد.

شورولت استایل مستر

شورولت مدل استایل مستر را برای اولین‌بار در سال 1946 میلادی روانه نمایندگی‌های فروش کرد. این خودرو تنها تا سال 1948 در انواع کوپه و سدان ساخته شد. شورولت هم زمان با تولید مدل استایل مستر، خودروی دیگری با استفاده از پلت‌فرم استایل مستر و البته شبیه آن را روی خط تولید برد.

این خودرو فلیت مستر نام داشت و در واقع می‌توان گفت فلیت مستر مدل لوکس استایل مستر بود. فلیت مستر به‌صورت استیشن واگن، کوپه، سدان و کانورتیبل تا سال 1948 ساخته شد. شورولت در هر دو خودرو از پیشرانه 6 سیلندر خطی با حجم 216 اینچ مکعبی استفاده کرد و جعبه 3 سرعته دستی نیز در هر دو به‌کارگیری شد.

هر دو خودرو به ایران نیز راه یافتند و هنوز هم تعدادی از آنها در اختیار کلاسیک سواران قرار دارند. این خودرو یکی از خودروهایی است که مراحل بازسازی آن دشوار است، چرا‌که بسیاری از قطعات پیدا نمی‌شود و باید با استفاده از قالب‌سازی و تراشکاری ساخته شود. همین مساله ارزش کلاسیک آن را بالا می‌برد.

مرسدس بنز 170

مرسدس بنز قبل از جنگ جهانی دوم در اوج شکوفایی و پیشرفت قرار داشت. خودروهای شهری این برند از فروش بالایی برخوردار بودند و در مسابقات اتومبیلرانی نیز پیکان‌های نقره‌ای مرسدس بنز گوی سبقت را از حریفان می‌ربودند، اما با شعله‌ور شدن آتش جنگ جهانی دوم، خطوط تولید خودرو در آلمان بدل به خطوط تولید ادوات نظامی شدند.

کمپانی مرسدس بنز بسیاری از خودروهای زرهی آن روزگار ارتش نازی را تولید می‌کرد و حتی بی‌ام‌و هم پیشرانه‌های هواپیماها را تولید می‌کرد. بعد از پایان جنگ، از کارخانه‌های پر طراوات و خطوط تولید مدرن مرسدس، تنها ویرانه‌هایی باقی بود. از طرفی این کمپانی از نظر اقتصادی توان تحقیق و تولید خودروهای مدرن و جدید را نداشت.

پس مدیران ارشد تصمیم گرفتند به سراغ مدل W136 بروند که قبل از آغاز جنگ در خط تولید این کمپانی قرار داشت. پس با اعمال تغییراتی کوچک در سال 1947 اقدام به مونتاژ دوباره خودروی W136 با کد 170 V کردند. این خودرو در ورژن‌های مختلف تا سال 1955 در خط تولید قرار داشت و مرسدس بنز سفید رنگ ما یکی از ساخته‌های سال 1953 است.

لینکلن کنتینانتال

لینکلن از جمله برندهای لوکس خودرو در آمریکا است که همیشه رقیبانی سر سخت مثل کادیلاک و کراسیلر ایمپریال داشته است. این خودرو به همراه کادیلاک پرشمارترین خودروهایی هستند که از سوی روسای جمهوری و مقامات عالی‌رتبه در آمریکا مورد استفاده قرار گرفته اند.

لینکلن مدل کنتینانتال را در سال 1939 تولید کرد. در آن دوران هم این خودرو از نظر جثه و اندازه از بزرگ‌ترین خودروهای تولیدی به شمار می‌رفت. ضمن اینکه این خودرو همیشه از بهترین متریال در تزئینات داخلی بهره برده است.

این خودرو تا به امروز در خط تولید قرار دارد و از جمله لوکس‌ترین خودروهای جهان به شمار می‌رود. بیشتر کنتینانتال‌های موجود در ایران از نسل پنجم هستند. طول بعضی از نمونه‌های 4 درب آن حتی به 6 متر می‌رسد. البته نمونه‌های کوپه این خودرو هم طرفداران خاص خودش را دارد. در برخی نمونه‌های این خودرو از طالا و نقره نیز برای تزئینات داخلی استفاده شده است که در خودروهای آمریکایی چندان مرسوم نیست.

مرسدس بنز W114/ 115

مرسدس بنز در سال 1968 اقدام به ساخت یکی از ماندگارترین خودروهای تاریخش از نظر فروش کرد. خودروی که با کد اتاق W114 و بعد‌ها W115 معرفی شد و باید آن را یک کلاس E واقعی بخوانیم.

خودرویی که تا سال 1976 نزدیک به 4 میلیون دستگاه از آن در سراسر جهان به فروش رسید. در سال 1973 مرسدس بنز اقدام به فیس لیفت این خودرو کرد و بعد از فیس لیفت آن را با کد W115 راهی بازار کرد.

از هر دو خودرو W114/ 115 به تعداد بسیار زیاد تولید شد اما تنها 67 هزار و 48 دستگاه مدل کوپه خطوط تولید را ترک کردند که یکی از آنها میهمان برنامه کلاسیک رودبار قصران بود. تعداد کم مدل‌های کوپه تولید شده از این خودرو موجب شده تا ارزش کلاسیک کوپه 115/ W114 بیشتر از ارزش سدان آن باشد.

پیکان جوانان

شاید احمد و محمود خیامی وقتی در اواسط دهه 40 شمسی خطوط تولید شرکت تالبوت را از انگلستان خریداری کردند و به جاده تهران کرج انتقال دادند، خودشان تصور نمی‌کردند این خودرو حدود 40 سال تبدیل به گاو شیرده صنعت خودروی ایران خواهد شد.

از سال 1346 تا 1383 که آخرین پیکان از خط تولیدش خارج شد، مدل‌های مختلفی از این خودرو به بازار آمد اما بی‌شک خاص‌ترین پیکان مدل آن جوانان نام داشت.

خودرویی که در واقع یک هیلمن هانتر جی‌تی بود و در ایران با نام جوانان معروف شد. این خودرو با حجم موتور بیشتر، میل سوپاپ متفاوت نسبت به پیکان‌های استاندارد، دو کاربراتور و... قدرت و سرعت بیشتری داشت و بسیار مورد توجه جوانان آن روزگار بود. یک نمونه زرد رنگ زیبا و دلربا از ساخته‌های سال 1354 این خودرو که البته از نظر فنی هم ارتقا یافته بود در این برنامه حضور داشت.

شورولت مونت کارلو

شورولت در سال 1970 خودرویی کوپه را راهی بازار کرد که مونت کارلو نام داشت. این خودرو با استفاده از پلت‌فرم A-Body جنرال موتورز ساخته شده بود. مونت کارلو در واقع یک کوپه راحت و کشیده بود که بیشتر برای افراد میان سال مناسب بود.

هر چند اگر شما مالک یک مونت کارلو بودید و می‌خواستید که پا به پای اسپرت‌هایی همچون کارمارو و فایربرد و موستانگ در خیابان‌ها بتازید، آن وقت شورولت برای شما پیشرانه 454 اینچ مکعبی را با 4/ 7 لیتر حجم در نظر گرفته بود که با اشاره‌ای به پدال گاز لاستیک‌های عقب را به هوا دود می‌کرد. مونت کارلو تا سال 2007 می‌همان خطوط تولید شورولت بود و حتی بارها در مسابقات NASCAR هم مورد استفاده تیم‌های مختلف از جمله تیم شورولت قرار گرفت.

شورولت مونت کارلو یکی از فراوان‌ترین مدل‌های کلاسیک در ایران به حساب می‌آید و طرفداران خاص خودش را هم دارد.

پونتیاک ترانس - ام

وقتی جنرال موتورز قصد رویارویی با موستانگ را داشت، کامارو را طراحی کرد و به میدان فرستاد، اما کامارو هیچ گاه در مقابل موستانگ تنها نبود، زیرا همیشه یک برادر قدرتمند به نام پونتیاک فایربرد که پلت‌فرمی مشترک با کامارو داشت، در کنارش بود اما پونتیاک فایربرد یک مدل افسانه‌ای نیز دارد که ترانس - ام نامیده می‌شود.

عقاب آتشین این خودرو یکی از مشخصه‌های آن به شمار می‌رود. این خودرو به افتخار یکی از مسابقات معروف اتومبیلرانی آمریکا که TransAm نام دارد با این اسم نامگذاری شد. پونتیاک مدل فایربرد نسل دوم را که تولیدش از سال 1970 آغاز شده بود، تا سال 1981 که از خط تولید خارج شد، چندباری مورد فیس لیفت قرار داد.

خودروی مورد نظر ما در سال 1979 ساخته شده و با زحمات زیادی از سوی مالک مورد بازسازی قرار گرفته است.

هارلی دیویدسون

کمپانی موتورسیکلت‌سازی هارلی دیویدسون را باید یکی از پیشروهای جهان موتورسیکلت به شمار آورد.

محصولات این کمپانی همواره به‌عنوان الگویی برای دیگر تولید‌کنندگان موتورسیکلت در جهان مورد استفاده بودند و بسیاری از برندهای معتبر محصولاتی در سبک و سیاق طراحی هارلی دارند. جذابیت سبک طراحی این برند به حدی است که حتی موتورسیکلت‌سازان ایتالیا که خودش مهد طراحی است، محصولاتی شبیه به هارلی تولید می‌کنند که از آن جمله می‌توان به مدل کالیفرنیا از موتور گوزی اشاره کرد.

بیشتر هارلی دیویدسون‌های موجود در ایران از انواعی هستند که در خدمت پلیس و ارگان‌های نظامی بوده‌اند و چند سالی بعد از انقلاب اسلامی به‌صورت مزایده به فروش رسیدند. علاقه‌مندان به دنیای کلاسیک موتورسیکلت‌ها آنها را خریداری و بازسازی کردند و حالا از زیباترین کلاسیک‌های موجود در کشور به شمار می‌روند. بیشتر هارلی دیویدسون‌های ایران از سری FLH 1200 هستند.

هارلی دیویدسون مورد نظر ما از انواع الکترا گلاید است که به دلیل برخورداری از استارت الکترونیکی با این نام شناخته می‌شود.