راز پولدار شدن سنگاپوری‌ها طی 50 سال
در پنجاهمین سالگرداستقلال سنگاپور٬ این دولت قطعا خیلی چیزها برای جشن گرفتن دارد.
کد خبر :
۲۵۶۰
بازدید :
۱۸۲۴
در پنجاهمین سالگرداستقلال سنگاپور٬ این دولت قطعا خیلی چیزها برای جشن گرفتن دارد.
سنگاپور چهارمین مرکز بزرگ مالی جهان؛ یکی از شلوغ ترین بنادر کانتینری در جهان؛ و تنها کشور آسیایی است که دارای سنجش اعتبار با درجه AAA از آژانس‌های سنجش اعتباری چون مودیز، استاندارد اند پورز و فیتش ریتینگز است.و فقط در نیم قرن٬ مردم سنگاپور تبدیل به پولدارترین مردمان جهان شدند با بالاترین فراوانی میلیونرها نسبت به جمعیت کشورهای آسیایی.
به گزارش صدای اقتصاد به نقل از سی‌ان‌ان، سرسبزترین کشور آسیایی است و با جمعیت 5.5 میلیونی در مساحتی فقط به اندازه 750 کیلومتر مربع زندگی می کنند. تنها کشوری است که الزام ساخت ساختمان سبز را در قوانین اش ثبت کرده است.
در اوایل سال جاری با مرگ زود هنگام بنیان‌گذار سنگاپور نوین و نخست وزیر سابق "لی کوآن یو" که کشور را به سمت موفقیت اقتصادی هدایت کرد، قطعا در نیم قرن آینده کشور شاهد تغییرات سیاسی و اقتصادی خواهد بود.
سوال اساسی این است که چگونه این تغییر، قابل توجه خواهد بود؟
رقابتهای اقتصادی
دانیل مارتین کارشناس ارشد اقتصاد آسیا با تخصص اقتصاد سرمایه در این باره می گوید تغییر هم اکنون در حال اتفاق است.او به سی ان ان می گوید: «میانگین تولید ناخالص داخلی در پنجاه سال گذشته 7.5 درصد و در سال گذشته 2.9 درصد بوده که درواقع بیش از 5 درصد در دهه ی اخیر کاهش داشته است و این یک روند رو به نزول بزرگ به حساب می آید.»
او در ادامه می افزاید: «در پنجاه سال گذشته سنگاپور به دنبال رسیدن به استاندارد رشد بوده است. جمعیت کشور به دلیل مهاجرت ها زیاد شده و بیشتر این مهاجران متخصصین بوده اند. در حال حاضر سنگاپور یکی از اقتصادهای گسترش یافته در جهان به شمار می آید.»
«در آینده سنگاپور با نرخ رشد کشورهای توسعه یافته رشد خواهد کرد که این سرعت بین 2.5 تا 3 درصد است ولی مردم این کشور دیگر شاهد رشد سطح زندگی به این سرعت نخواهند بود.»
تغییر سیاسی
حزب اقدام خلق سیاست سنگاپور را در دست دارد.از سال 1959 که دولت شروع به کار کرده است، یعنی شش سال قبل از تشکیل جمهوری تا کنون، این حزب در انتخابات پیروز شده و تمام رای گیری ها را برده است اما این ثبات را نباید رکود دانست.
رائول ساگار، دانشیار در کالج سنگاپور و دانشکده سیاسی عمومی لی کوآن یو و نویسنده ی کتاب "ایده های بزرگ کوآن یو" گفته است که بر خلاف تصورات غربی تغییرات سیاسی در سنگاپور یک امر ثابت است.
وی به سی ان ان گفت: «سنگاپور پیوسته در حال تغییر در سیاست هایش است؛ در حالی که نوآوری می کند وخودش را با تغییرات جهانی وقف می دهد.»
رهبر سیاسی سنگاپور مرتبا در حال تغییرو تحول دادن سیاست هاست و طبقه نخبگان و مدیران را تغییر می دهد. این نیروها تغییراتی را ایجاد کردند. سنگاپور، خیلی متفاوت تر از دهه 1970 شده است. هم اکنون به یک محل لیبرال تر، سهل تر و دارای جایگاه بین المللی تبدیل شده است. لی کوآن یو از این تغییرات استقبال می کرد و شعارش این بود: «هرچه را که جواب می دهد امتحان کن»
انقلاب آرام؟
ساگار با نگاه به آینده، معتقد است که سنگاپور در حال طی کردن یک انقلاب آرام است.او گفت: «در نیم قرن اخیر، جمهوری مسئول بود و مسئولانه برخورد کرد، سنگاپور را از جهان سوم به جهان اول تبدیل کرد . سیاست های سنگاپور اکنون به آرامی در حال تغییرو تحول است. رهبران سنگاپور فوق العاده با استعداد و با انگیزه هستند اما دستانش به خاطر خواسته های مردم عادی سنگاپور بیشتر بسته شده است. رفتن به جلو، به رفتار مسئولانه سنگاپوری ها بستگی دارد. این خطر وجود دارد که رهبران سنگاپور به دلیل جو حاضر در این کشور تسلیم پوپولیسم شوند. »
آزادی مطبوعات و رسانه های اجتماعی
به گفته ی ساگار اشتیاق سنگاپوری ها برای "رفتار مناسب" را می توان در چارچوب آزادی مطبوعات دید.در سال 2015 در فهرست مطبوعات آزاد جهان - جمع آوری شده توسط گزارشگران بدون مرز مستقر در پاریس- سنگاپور را در رده 153 از 180 کشور دنیا قرار داده اند. درست در زیر فدراسیون روسیه و بالای لیبی. در واقع از سال 2014 تا کنون سه پله سقوط کرده است.
در حالی که جریان اصلی رسانه ی محلی کاملا تحت کنترل است، افزایش اجتناب ناپذیر رسانه های اجتماعی باعث شده است که سنگاپوری ها بتوانند نظراتشان را به گوش همه برسانند.مارتین می گوید مردم این کشور خیلی در رسانه های اجتماعی فعال هستند. آن ها در این رسانه ها به دولت به دلیل افزایش رشد مهاجرت، اعتراض کرده اند. و این نمونه ای بود از خشم شهروندان که خط مشی سیاسی را تغییر داد.
وی افزود: «در 50 سال آینده، دولت نمی تواند استانداردهای زندگی را افزایش دهد و همچنین نظارت قوی روی رسانه ها را از دست می دهد.»
احساسات در مقابل مصلحت گرایی
طبق گفته های ساگار بزرگترین چالش رو به روی رهبران سنگاپور این است که آیا به رویکرد عملگرایانه در حکومت ادامه بدهند.اکنون این پرسش مطرح است که آیا سیاست های سنگاپور تحت تاثیر جو روانی جامعه تغییر خواهد کرد.
گروه جدیدی از منتقدادن به صحنه آمده اند که با تکیه بر فیس بوک به انتشار نقد در موضوعاتی مانند مهاجرت، نابرابری و نژادپرستی پرداخته اند. بعضی از آنها با دقت دلیل و برهانی آوردند و تغییرات را سرعت بخشیده اند یا سیاست گذاران را به پاسخگویی وادار کرده اند.
اما برخی از بلندترین صداها متعلق به آدم های پرافاده و بی پروا است. اگر این صداها بتوانند نظر عموم را برگردانند همان طور که در مسئله مهاجرت این کار را کرده اند، آن وقت ممکن است عقل و مصلحت در سیاست های سنگاپور تحت تاثیر قرار گیرد.
ارتباط غرب به شرق
سنگاپور حتی به عنوان یک کشور توسعه یافته، همچنان به ارائه یک مزیت رقابتی برای کسب و کار ادامه می دهد که فقط چند کشور دیگر در منطقه می تواند ارائه دهد، از جمله این مزیتها نرخ پایین مالیات شرکت ها، زیرساخت ها و شفافیت است.
مارتین متعقد است دلیل اهمیت سنگاپور ایجاد پلی بین کشورها و فرهنگ های در حال رشد است.او می گوید: «یک مکان عالی برای پایگاه بودن است و روابط خوبی با چین دارد. به علاوه طی این سی سال، ماندارین (زبان رسمی چین است که بیشتر افراد تحصیل کرده در چین به این زبان صحبت می کنند) در این کشور رواج یافته است.»
سنگاپور چهارمین مرکز بزرگ مالی جهان؛ یکی از شلوغ ترین بنادر کانتینری در جهان؛ و تنها کشور آسیایی است که دارای سنجش اعتبار با درجه AAA از آژانس‌های سنجش اعتباری چون مودیز، استاندارد اند پورز و فیتش ریتینگز است.و فقط در نیم قرن٬ مردم سنگاپور تبدیل به پولدارترین مردمان جهان شدند با بالاترین فراوانی میلیونرها نسبت به جمعیت کشورهای آسیایی.
به گزارش صدای اقتصاد به نقل از سی‌ان‌ان، سرسبزترین کشور آسیایی است و با جمعیت 5.5 میلیونی در مساحتی فقط به اندازه 750 کیلومتر مربع زندگی می کنند. تنها کشوری است که الزام ساخت ساختمان سبز را در قوانین اش ثبت کرده است.
در اوایل سال جاری با مرگ زود هنگام بنیان‌گذار سنگاپور نوین و نخست وزیر سابق "لی کوآن یو" که کشور را به سمت موفقیت اقتصادی هدایت کرد، قطعا در نیم قرن آینده کشور شاهد تغییرات سیاسی و اقتصادی خواهد بود.
سوال اساسی این است که چگونه این تغییر، قابل توجه خواهد بود؟
رقابتهای اقتصادی
دانیل مارتین کارشناس ارشد اقتصاد آسیا با تخصص اقتصاد سرمایه در این باره می گوید تغییر هم اکنون در حال اتفاق است.او به سی ان ان می گوید: «میانگین تولید ناخالص داخلی در پنجاه سال گذشته 7.5 درصد و در سال گذشته 2.9 درصد بوده که درواقع بیش از 5 درصد در دهه ی اخیر کاهش داشته است و این یک روند رو به نزول بزرگ به حساب می آید.»
او در ادامه می افزاید: «در پنجاه سال گذشته سنگاپور به دنبال رسیدن به استاندارد رشد بوده است. جمعیت کشور به دلیل مهاجرت ها زیاد شده و بیشتر این مهاجران متخصصین بوده اند. در حال حاضر سنگاپور یکی از اقتصادهای گسترش یافته در جهان به شمار می آید.»
«در آینده سنگاپور با نرخ رشد کشورهای توسعه یافته رشد خواهد کرد که این سرعت بین 2.5 تا 3 درصد است ولی مردم این کشور دیگر شاهد رشد سطح زندگی به این سرعت نخواهند بود.»
تغییر سیاسی
حزب اقدام خلق سیاست سنگاپور را در دست دارد.از سال 1959 که دولت شروع به کار کرده است، یعنی شش سال قبل از تشکیل جمهوری تا کنون، این حزب در انتخابات پیروز شده و تمام رای گیری ها را برده است اما این ثبات را نباید رکود دانست.
رائول ساگار، دانشیار در کالج سنگاپور و دانشکده سیاسی عمومی لی کوآن یو و نویسنده ی کتاب "ایده های بزرگ کوآن یو" گفته است که بر خلاف تصورات غربی تغییرات سیاسی در سنگاپور یک امر ثابت است.
وی به سی ان ان گفت: «سنگاپور پیوسته در حال تغییر در سیاست هایش است؛ در حالی که نوآوری می کند وخودش را با تغییرات جهانی وقف می دهد.»
رهبر سیاسی سنگاپور مرتبا در حال تغییرو تحول دادن سیاست هاست و طبقه نخبگان و مدیران را تغییر می دهد. این نیروها تغییراتی را ایجاد کردند. سنگاپور، خیلی متفاوت تر از دهه 1970 شده است. هم اکنون به یک محل لیبرال تر، سهل تر و دارای جایگاه بین المللی تبدیل شده است. لی کوآن یو از این تغییرات استقبال می کرد و شعارش این بود: «هرچه را که جواب می دهد امتحان کن»
انقلاب آرام؟
ساگار با نگاه به آینده، معتقد است که سنگاپور در حال طی کردن یک انقلاب آرام است.او گفت: «در نیم قرن اخیر، جمهوری مسئول بود و مسئولانه برخورد کرد، سنگاپور را از جهان سوم به جهان اول تبدیل کرد . سیاست های سنگاپور اکنون به آرامی در حال تغییرو تحول است. رهبران سنگاپور فوق العاده با استعداد و با انگیزه هستند اما دستانش به خاطر خواسته های مردم عادی سنگاپور بیشتر بسته شده است. رفتن به جلو، به رفتار مسئولانه سنگاپوری ها بستگی دارد. این خطر وجود دارد که رهبران سنگاپور به دلیل جو حاضر در این کشور تسلیم پوپولیسم شوند. »
آزادی مطبوعات و رسانه های اجتماعی
به گفته ی ساگار اشتیاق سنگاپوری ها برای "رفتار مناسب" را می توان در چارچوب آزادی مطبوعات دید.در سال 2015 در فهرست مطبوعات آزاد جهان - جمع آوری شده توسط گزارشگران بدون مرز مستقر در پاریس- سنگاپور را در رده 153 از 180 کشور دنیا قرار داده اند. درست در زیر فدراسیون روسیه و بالای لیبی. در واقع از سال 2014 تا کنون سه پله سقوط کرده است.
در حالی که جریان اصلی رسانه ی محلی کاملا تحت کنترل است، افزایش اجتناب ناپذیر رسانه های اجتماعی باعث شده است که سنگاپوری ها بتوانند نظراتشان را به گوش همه برسانند.مارتین می گوید مردم این کشور خیلی در رسانه های اجتماعی فعال هستند. آن ها در این رسانه ها به دولت به دلیل افزایش رشد مهاجرت، اعتراض کرده اند. و این نمونه ای بود از خشم شهروندان که خط مشی سیاسی را تغییر داد.
وی افزود: «در 50 سال آینده، دولت نمی تواند استانداردهای زندگی را افزایش دهد و همچنین نظارت قوی روی رسانه ها را از دست می دهد.»
احساسات در مقابل مصلحت گرایی
طبق گفته های ساگار بزرگترین چالش رو به روی رهبران سنگاپور این است که آیا به رویکرد عملگرایانه در حکومت ادامه بدهند.اکنون این پرسش مطرح است که آیا سیاست های سنگاپور تحت تاثیر جو روانی جامعه تغییر خواهد کرد.
گروه جدیدی از منتقدادن به صحنه آمده اند که با تکیه بر فیس بوک به انتشار نقد در موضوعاتی مانند مهاجرت، نابرابری و نژادپرستی پرداخته اند. بعضی از آنها با دقت دلیل و برهانی آوردند و تغییرات را سرعت بخشیده اند یا سیاست گذاران را به پاسخگویی وادار کرده اند.
اما برخی از بلندترین صداها متعلق به آدم های پرافاده و بی پروا است. اگر این صداها بتوانند نظر عموم را برگردانند همان طور که در مسئله مهاجرت این کار را کرده اند، آن وقت ممکن است عقل و مصلحت در سیاست های سنگاپور تحت تاثیر قرار گیرد.
ارتباط غرب به شرق
سنگاپور حتی به عنوان یک کشور توسعه یافته، همچنان به ارائه یک مزیت رقابتی برای کسب و کار ادامه می دهد که فقط چند کشور دیگر در منطقه می تواند ارائه دهد، از جمله این مزیتها نرخ پایین مالیات شرکت ها، زیرساخت ها و شفافیت است.
مارتین متعقد است دلیل اهمیت سنگاپور ایجاد پلی بین کشورها و فرهنگ های در حال رشد است.او می گوید: «یک مکان عالی برای پایگاه بودن است و روابط خوبی با چین دارد. به علاوه طی این سی سال، ماندارین (زبان رسمی چین است که بیشتر افراد تحصیل کرده در چین به این زبان صحبت می کنند) در این کشور رواج یافته است.»
۰
