تولید برق از حرارت بدن
محققان به رهبری یک محقق ایرانی به نام " داریوش وشایی" از دانشگاه کارولینای شمالی موفق به طراحی یک دستگاه الکترونیک پوشیدنی جدید شدند که حرارت بدن را جذب کرده و آن را به برق تبدیل می‌کند.
کد خبر :
۲۵۸۱۱
بازدید :
۳۱۱۱
محققان به رهبری یک محقق ایرانی به نام " داریوش وشایی" از دانشگاه کارولینای شمالی موفق به طراحی یک دستگاه الکترونیک پوشیدنی جدید شدند که حرارت بدن را جذب کرده و آن را به برق تبدیل می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، نمونه اولیه این فناوری که سبک وزن بوده و با فرم بدن منطبق می‌شود، به مراتب بیشتر از فناوری‌های قبلی توانایی تولید برق را دارد.
این فناوری جدید به سادگی می‌تواند در یک تی‌شرت تعبیه شود.
این پژوهشگران همچنین محل مناسب برای جذب گرمای بدن را در این پژوهش شناسایی کرده‌اند.
داریوش وشایی از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در خصوص این فناوری اظهار کرد: این ژنراتور ترموالکتریک پوشیدنی (TEGs) با استفاده از دیفرانسیل درجه حرارت بین بدن شما و هوای محیط، به تولید برق می‌پردازد.
محققان در روش‌های قبلی از گرماگیرها (heat sinks ) برای تولید برق استفاده می‌کردند که بسیار سخت و سنگین بود یا تنها قادر به تولید یک میکرووات و یا کمتر در هر سانتی متر مربع بود.
وشایی افزود: اما فناوری جدید ما تا 20 میکرووات برق تولید کرده در حالیکه از هیچ گرماگیری استفاده نمی‌کند و همین امر سبب سبک و راحت بودن این فناوری شده است.
این طراحی جدید از یک لایه ماده رسانا تشکیل شده که بر روی پوست قرار گرفته و به تولید حرارت می پردازد.
این ماده رسانا دارای یک لایه پلیمری است که مانع از اتلاف گرما و راه یافتن آن به بیرون شده و حرارت بدن را از طریق یک TEG که در مرکز واقع شده است منتقل می‌کند.
کل این سیستم بسیار نازک و انعطاف پذیر بوده و تنها در حدود 2 میلیمتر است.
وشایی اظهار کرد که این نمونه اولیه تنها یک سانتی‌متر مربع است، اما ما به راحتی و بسته به نیاز می‌توانیم آن را گسترش دهیم.
این پژوهشگران همچنین دریافتند که بازو بهترین گزینه برای گرفتن گرمای بدن است و به راحتی و از طریق تعبیه این فناوری در یک تی‌شرت می‌توان حرارت بدن را جذب کرد.
به اعتقاد وشایی برای تعبیه فناوری‌های پوشیدنی، تی‌شرت‌ها یک گزینه مناسب هستند اما با این حال باز هم به اندازه بازوبندها موثر نیستند.
وی اظهار کرد: هدف آنها توسعه فناوری‌های پوشیدنی است که برای نظارت طولانی مدت بر سلامت انسان استفاده شود. مانند دستگاه‌هایی که بر سلامت قلب نظارت می‌کنند یا متغیرهای فیزیکی و زیست محیطی را برای پیش‌بینی و جلوگیری از حملات آسم بررسی می‌کنند.
ما برای انجام این کار نیاز به دستگاه‌هایی داریم که با باتری کار نکنند و در حال حاضر بر این باوریم که طراحی این نمونه اولیه ما را به هدفمان بسیار نزدیک می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، نمونه اولیه این فناوری که سبک وزن بوده و با فرم بدن منطبق می‌شود، به مراتب بیشتر از فناوری‌های قبلی توانایی تولید برق را دارد.
این فناوری جدید به سادگی می‌تواند در یک تی‌شرت تعبیه شود.
این پژوهشگران همچنین محل مناسب برای جذب گرمای بدن را در این پژوهش شناسایی کرده‌اند.
داریوش وشایی از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در خصوص این فناوری اظهار کرد: این ژنراتور ترموالکتریک پوشیدنی (TEGs) با استفاده از دیفرانسیل درجه حرارت بین بدن شما و هوای محیط، به تولید برق می‌پردازد.
محققان در روش‌های قبلی از گرماگیرها (heat sinks ) برای تولید برق استفاده می‌کردند که بسیار سخت و سنگین بود یا تنها قادر به تولید یک میکرووات و یا کمتر در هر سانتی متر مربع بود.
وشایی افزود: اما فناوری جدید ما تا 20 میکرووات برق تولید کرده در حالیکه از هیچ گرماگیری استفاده نمی‌کند و همین امر سبب سبک و راحت بودن این فناوری شده است.
این طراحی جدید از یک لایه ماده رسانا تشکیل شده که بر روی پوست قرار گرفته و به تولید حرارت می پردازد.
این ماده رسانا دارای یک لایه پلیمری است که مانع از اتلاف گرما و راه یافتن آن به بیرون شده و حرارت بدن را از طریق یک TEG که در مرکز واقع شده است منتقل می‌کند.
کل این سیستم بسیار نازک و انعطاف پذیر بوده و تنها در حدود 2 میلیمتر است.
وشایی اظهار کرد که این نمونه اولیه تنها یک سانتی‌متر مربع است، اما ما به راحتی و بسته به نیاز می‌توانیم آن را گسترش دهیم.
این پژوهشگران همچنین دریافتند که بازو بهترین گزینه برای گرفتن گرمای بدن است و به راحتی و از طریق تعبیه این فناوری در یک تی‌شرت می‌توان حرارت بدن را جذب کرد.
به اعتقاد وشایی برای تعبیه فناوری‌های پوشیدنی، تی‌شرت‌ها یک گزینه مناسب هستند اما با این حال باز هم به اندازه بازوبندها موثر نیستند.
وی اظهار کرد: هدف آنها توسعه فناوری‌های پوشیدنی است که برای نظارت طولانی مدت بر سلامت انسان استفاده شود. مانند دستگاه‌هایی که بر سلامت قلب نظارت می‌کنند یا متغیرهای فیزیکی و زیست محیطی را برای پیش‌بینی و جلوگیری از حملات آسم بررسی می‌کنند.
ما برای انجام این کار نیاز به دستگاه‌هایی داریم که با باتری کار نکنند و در حال حاضر بر این باوریم که طراحی این نمونه اولیه ما را به هدفمان بسیار نزدیک می‌کند.
۰
