اسباب کشی با خدمات «وی آی پی»
البته در این میان بیشترین مکافات برای مستأجرانی است که مجبورند هر سال از خانه‌ای به خانه دیگر نقل مکان کنند و این کار تنها به بسته‌بندی وسایل خانه و گرفتاری‌هایی از این دست محدود نمی‌شود.
کد خبر :
۲۶۹۹۱
بازدید :
۱۲۹۱
کمتر کسی است که اسباب‌کشی و مکافات آن را تجربه نکرده نباشد. فرقی هم نمی‌کند صاحبخانه باشید یا مستأجر. حتماً یک بار این دردسر بزرگ را از سر گذرانده‌اید.
البته در این میان بیشترین مکافات برای مستأجرانی است که مجبورند هر سال از خانه‌ای به خانه دیگر نقل مکان کنند و این کار تنها به بسته‌بندی وسایل خانه و گرفتاری‌هایی از این دست محدود نمی‌شود.
مشکل واقعی زمانی است که با یک شرکت به ظاهر اسم و رسم‌دار تماس می‌گیرید تا کارهای مربوط به جا به جایی خانه و اسباب منزل را انجام دهند.
آنها به شما قول می‌دهند که کار را درست و بدون خرابی به سرانجام برسانند اما وقتی شب، بعد از هزار گرفتاری سری به اسباب منزل می‌زنید که همه جای خانه پخش و پلا شده، می‌بینید نتیجه کار آن چیزی نیست که شما انتظار داشتید.
گوشه‌های یخچال تو رفته یا دسته مبل بر اثر برخورد با گوشه دیوار راه پله زخمی شده. گاهی هم هر چقدر دنبال چیزی می‌گردید پیدا نمی‌کنید. حالا شما هستید و شماره‌ای که دیگر پاسخگو نیست و اگر هم هست، دیگر آن آدمی که با شما قول و قرار گذاشته بود و حتی پول بیمه وسایلتان را هم از شما گرفته بود، نیست.
شرکت‌های باربری که هر ساله، زندگی و خانه‌های زیادی را جا به جا می‌کنند از کجا مجوز می‌گیرند؟ با آنهایی که نام جعلی یک شرکت شناخته شده را دارند و چند خط تلفن موقت و کامیون‌هایی که شب‌ها در بیابان‌های اطراف تهران پارک می‌کنند، چه کنیم؟ اگر مبل‌مان را شکستند به کجا شکایت کنیم؟ قاعدتاً شرکت‌های جعلی که صنف ندارند.
«دخترم از یک سایت اینترنتی شماره این شرکت باربری را پیدا کرده بود. اول که اسمش را گفت، به نظرم آشنا آمد و فکر کردم باید تبلیغات و ماشین‌های این شرکت را در سطح شهر دیده باشم.
فرصت تحقیق نداشتم چون دو روز بیشتر برای اسباب کشی وقت نمانده بود.» حسین ابراهیمی بعد از چند سال خانه‌اش را با هزار جور قسط و وام عوض کرده تا بچه‌هایش که بزرگ شده‌اند در خانه جدید اتاق خواب جدا داشته باشند. او برای ما تعریف می‌کند که بعد از تماس با شرکت باربری به او تضمین می‌دهند که کار خوب و بدون خرابی به او تحویل بدهند: «پول بیمه هم برای اسباب کشی پرداخت کردم تا خدای نکرده اتفاقی نیفتد و چیزی نشکند. قرارمان و برآورد خودم هم این بود که کار سه ساعت طول بکشد و بر پایه این ساعت روی قیمت تفاهم کردیم. روز اسباب کشی آمدند و کارها به نظر آرام و منطقی پیش رفت اما...»
کافی است نام یک محل تهران را در اینترنت سرچ کنید تا با هجوم سایت‌های مختلف و رنگارنگ باربری آن محل رو به رو شوید. آن هم با نام‌های وابسته به آن محل. مثلاً باربری جردن یا باربری پاسداران که سایت‌های مختلفی به نام هر کدام از این مناطق وجود دارد.
سایت‌هایی که با یک نگاه می‌توان فهمید که هیاهوی بسیار برای هیچ هستند و چندان هم ربطی به باربری ندارند. بعضی از آنها چند شماره ثابت را هم درج کرده‌اند اما به قول خودشان برای «مشاوره رایگان در تمام طول روز» تنها یک شماره تلفن همراه اعتباری هست که همه راه‌ها به آن ختم می‌شود. در واقع با هر کدام از شماره‌های ثابت یا تلفن همراه تماس بگیرید، فقط یک نفر پاسخ خواهد داد که همه شماره‌ها روی آن دایورت شده است.
سایت‌های شرکت‌های باربری پر از مطالب آموزنده و نکات مهم در مورد اسباب کشی است؛ از تکنیک‌های جدید بسته‌بندی گرفته تا جملات حکیمانه. مدل‌های شیکی هم در نقش کارگران باربری با کلاه کپ و لبخندی که به گوشه لب دارند، در حال جا به جا کردن چند کارتن در بسته هستند.
یکی از ویژگی‌های همه این سایت‌ها این است که به شما قول می‌دهند وسایل را در حال بسته‌بندی و تا رساندن به مقصد بیمه می‌کنند. بعضی هم اصطلاحات عجیبی برای تبلیغات دارند. مانند «اسباب کشی دارای سرویس وی آی پی.»
حسین ابراهیمی هم که دخترش شماره یکی از این شرکت‌ها را در اینترنت پیدا کرده بود می‌گوید: «کاری که قرار بود در سه ساعت انجام شود، به 5 ساعت کشید و مبلغ از چیزی که تفاهم کرده بودیم چند برابر بیشتر شد. آن زمان برایم مشکلی نبود و چون کار را آرام و به نظر منظم انجام داده بودند به کارگرها انعام هم دادم. چند تکه وسیله هم که دیگر کاربردی برای ما نداشت، مجانی به کارگرها دادم.»
ابراهیمی بعد از رفتن کارگرها و منظم کردن وسایل خانه، متوجه می‌شود چند تا از وسایل خانه گم شده و چند وسیله دیگر هم آسیب جدی دیده که کارگران شرکت جعلی با زیرکی آنها را پنهان کرده‌اند. حالا ابراهیمی ماند و یک شماره که هر چقدر تماس می‌گرفت کسی پاسخگو نبود.
با یکی از این شماره‌‌هایی که در جست‌و‌جوهای اینترنتی پیدا می‌کنم تماس می‌گیرم.
مردی با صدای خشدار و بی‌حوصله پشت گوشی است. از او می‌خواهم آدرس دفتر کارش را بدهد تا حضوری برای مشورت و گرفتن قیمت مراجعه کنم:
- شما کارت را بگو نمی‌خواهد زحمت بکشید تا اینجا بیایید.
- توی سایت نوشته‌اید بیمه کامل می‌کنید. شرایط بیمه چطور است؟
- شرایط بیمه ما این‌طور است که هر کارگری که وسیله‌ای را خراب کند، خودش موظف است پول خسارت را بدهد.
- احسنت! خب اگر بعد از رفتن کارگران متوجه آسیب شدیم، چطور می‌توانیم شما را پیدا کنیم؟
- ما در اکثر نقاط تهران دفتر داریم مثل میدان سرو، میدان هروی...
- آدرس دقیق را می‌فرمائید من یادداشت کنم؟
- شما بیاید دور میدان ما را پیدا می‌کنید.
- توی سایت نوشته‌اید با سرویس وی آی پی، این چطور سرویسی است؟
- یعنی ماشین‌های نو به شما می‌دهیم. سرویس‌های دیگر هم داریم. مثلاً بیست تا پتو توی کانتینر داریم. دیواره‌ها و کف کانتینرها هم موکت کاری شده. فقط مراقب باشید به سایت اصلی بروید چون با اسم شرکت ما خیلی‌ها شرکت راه انداخته‌اند!
- شما اصلی هستید، بقیه جعلی؟
- بله.
آقای پشت گوشی که خودش را عباسی معرفی می‌کند، خیلی نگران است که مبادا فریب شرکت‌هایی که به تقلید از آنها سایت راه انداخته‌اند، نخورم و یکراست بروم سراغ خودشان.
اما هر چه اصرار می‌کنم که شما آدرس دفتر کار را بدهید، طفره می‌رود. با چند تلفن دیگر و چند شرکت دیگر هم تماس می‌گیرم که همه آنها از دادن آدرس طفره می‌روند.
ابراهیمی بعد از گم شدن وسایل خانه‌اش حسابی عصبانی شد: «هر چقدر تماس گرفتیم، کسی جواب نداد بعد از پرس و جو فهمیدم که پاتوق اصلی این به اصطلاح شرکت‌ها پل «کن» نزدیکی شهر زیباست. چند روزی رفتم آنجا و از خیلی‌ها پرسیدم تا بالاخره به گوش‌شان رسید که من دنبال‌شان هستم. ابراهیمی پیام‌هایی برایشان فرستاد و آنها بعد از چند وقت به او زنگ زدند اما این‌بار با یک شماره دیگر. ابراهیمی درنهایت مجبور می‌شود آنها را تهدید کند تا اینکه بالاخره بعد از چند بار قرار گذاشتن و به هم زدن، وسایل گمشده را برایش پس می‌فرستند. ابراهیمی می‌گوید: «حتی حاضر نشدند یک بار دیگر آفتابی شوند و وسایل را با پیک برایم فرستادند.»
حسین زندی رئیس اتحادیه حمل و نقل کالای درون شهری هم از وفور این شرکت‌ها شکایت دارد و معتقد است حضور این همه شرکت بدون پروانه باعث شده مردم به دردسرهای زیادی گرفتار شوند و دیگر خوب و بد قابل تشخیص نباشد. حسین زندی در گفت‌و‌گویی می‌گوید: «از مردم خواهش می‌کنیم به آگهی‌های مربوط به حمل و نقل کالا که به کف آسفالت و تیر برق و در و دیوار زده شده توجهی نکنند. چون اکثر این شرکت‌ها غیرقانونی هستند.»
زندی از مردم می‌خواهد برای اینکه مطمئن شوند این مؤسسات دارای مجوز هستند یا نه به سایت «ایرانیان اصناف» مراجعه کنند یا با شماره «اتحادیه حمل و نقل کالای درون شهری» تماس بگیرند تا از این طریق هم از پروانه‌دار بودن شرکت باربری مطمئن شوند و هم اینکه در صورت هر گونه تخلف یا خرابی، بتوانند از طریق اتحادیه و شورای حل اختلاف مشکلات را پیگیری کنند.
فهمیدن اینکه شرکت باربری دارای پروانه کار هست یا نه، کار سختی نیست؛ تنها یک شماره تلفن یا یک پیگیری ساده از طریق اتحادیه کافی است. به هر حال شرکت‌های مجوزدار زیادی در سطح تهران در حال کار کردن هستند و با مسئولیت و رعایت نظم اسباب منزل را جا به جا می‌کنند و لااقل خیال آدم راحت است که کارگران زحمتکش باربر وسایل خانه شما را مانند خانه خودشان و با دلسوزی جا به جا می‌کنند.
منبع: روزنامه ایران
البته در این میان بیشترین مکافات برای مستأجرانی است که مجبورند هر سال از خانه‌ای به خانه دیگر نقل مکان کنند و این کار تنها به بسته‌بندی وسایل خانه و گرفتاری‌هایی از این دست محدود نمی‌شود.
مشکل واقعی زمانی است که با یک شرکت به ظاهر اسم و رسم‌دار تماس می‌گیرید تا کارهای مربوط به جا به جایی خانه و اسباب منزل را انجام دهند.
آنها به شما قول می‌دهند که کار را درست و بدون خرابی به سرانجام برسانند اما وقتی شب، بعد از هزار گرفتاری سری به اسباب منزل می‌زنید که همه جای خانه پخش و پلا شده، می‌بینید نتیجه کار آن چیزی نیست که شما انتظار داشتید.
گوشه‌های یخچال تو رفته یا دسته مبل بر اثر برخورد با گوشه دیوار راه پله زخمی شده. گاهی هم هر چقدر دنبال چیزی می‌گردید پیدا نمی‌کنید. حالا شما هستید و شماره‌ای که دیگر پاسخگو نیست و اگر هم هست، دیگر آن آدمی که با شما قول و قرار گذاشته بود و حتی پول بیمه وسایلتان را هم از شما گرفته بود، نیست.
شرکت‌های باربری که هر ساله، زندگی و خانه‌های زیادی را جا به جا می‌کنند از کجا مجوز می‌گیرند؟ با آنهایی که نام جعلی یک شرکت شناخته شده را دارند و چند خط تلفن موقت و کامیون‌هایی که شب‌ها در بیابان‌های اطراف تهران پارک می‌کنند، چه کنیم؟ اگر مبل‌مان را شکستند به کجا شکایت کنیم؟ قاعدتاً شرکت‌های جعلی که صنف ندارند.
«دخترم از یک سایت اینترنتی شماره این شرکت باربری را پیدا کرده بود. اول که اسمش را گفت، به نظرم آشنا آمد و فکر کردم باید تبلیغات و ماشین‌های این شرکت را در سطح شهر دیده باشم.
فرصت تحقیق نداشتم چون دو روز بیشتر برای اسباب کشی وقت نمانده بود.» حسین ابراهیمی بعد از چند سال خانه‌اش را با هزار جور قسط و وام عوض کرده تا بچه‌هایش که بزرگ شده‌اند در خانه جدید اتاق خواب جدا داشته باشند. او برای ما تعریف می‌کند که بعد از تماس با شرکت باربری به او تضمین می‌دهند که کار خوب و بدون خرابی به او تحویل بدهند: «پول بیمه هم برای اسباب کشی پرداخت کردم تا خدای نکرده اتفاقی نیفتد و چیزی نشکند. قرارمان و برآورد خودم هم این بود که کار سه ساعت طول بکشد و بر پایه این ساعت روی قیمت تفاهم کردیم. روز اسباب کشی آمدند و کارها به نظر آرام و منطقی پیش رفت اما...»
کافی است نام یک محل تهران را در اینترنت سرچ کنید تا با هجوم سایت‌های مختلف و رنگارنگ باربری آن محل رو به رو شوید. آن هم با نام‌های وابسته به آن محل. مثلاً باربری جردن یا باربری پاسداران که سایت‌های مختلفی به نام هر کدام از این مناطق وجود دارد.
سایت‌هایی که با یک نگاه می‌توان فهمید که هیاهوی بسیار برای هیچ هستند و چندان هم ربطی به باربری ندارند. بعضی از آنها چند شماره ثابت را هم درج کرده‌اند اما به قول خودشان برای «مشاوره رایگان در تمام طول روز» تنها یک شماره تلفن همراه اعتباری هست که همه راه‌ها به آن ختم می‌شود. در واقع با هر کدام از شماره‌های ثابت یا تلفن همراه تماس بگیرید، فقط یک نفر پاسخ خواهد داد که همه شماره‌ها روی آن دایورت شده است.
سایت‌های شرکت‌های باربری پر از مطالب آموزنده و نکات مهم در مورد اسباب کشی است؛ از تکنیک‌های جدید بسته‌بندی گرفته تا جملات حکیمانه. مدل‌های شیکی هم در نقش کارگران باربری با کلاه کپ و لبخندی که به گوشه لب دارند، در حال جا به جا کردن چند کارتن در بسته هستند.
یکی از ویژگی‌های همه این سایت‌ها این است که به شما قول می‌دهند وسایل را در حال بسته‌بندی و تا رساندن به مقصد بیمه می‌کنند. بعضی هم اصطلاحات عجیبی برای تبلیغات دارند. مانند «اسباب کشی دارای سرویس وی آی پی.»
حسین ابراهیمی هم که دخترش شماره یکی از این شرکت‌ها را در اینترنت پیدا کرده بود می‌گوید: «کاری که قرار بود در سه ساعت انجام شود، به 5 ساعت کشید و مبلغ از چیزی که تفاهم کرده بودیم چند برابر بیشتر شد. آن زمان برایم مشکلی نبود و چون کار را آرام و به نظر منظم انجام داده بودند به کارگرها انعام هم دادم. چند تکه وسیله هم که دیگر کاربردی برای ما نداشت، مجانی به کارگرها دادم.»
ابراهیمی بعد از رفتن کارگرها و منظم کردن وسایل خانه، متوجه می‌شود چند تا از وسایل خانه گم شده و چند وسیله دیگر هم آسیب جدی دیده که کارگران شرکت جعلی با زیرکی آنها را پنهان کرده‌اند. حالا ابراهیمی ماند و یک شماره که هر چقدر تماس می‌گرفت کسی پاسخگو نبود.
با یکی از این شماره‌‌هایی که در جست‌و‌جوهای اینترنتی پیدا می‌کنم تماس می‌گیرم.
مردی با صدای خشدار و بی‌حوصله پشت گوشی است. از او می‌خواهم آدرس دفتر کارش را بدهد تا حضوری برای مشورت و گرفتن قیمت مراجعه کنم:
- شما کارت را بگو نمی‌خواهد زحمت بکشید تا اینجا بیایید.
- توی سایت نوشته‌اید بیمه کامل می‌کنید. شرایط بیمه چطور است؟
- شرایط بیمه ما این‌طور است که هر کارگری که وسیله‌ای را خراب کند، خودش موظف است پول خسارت را بدهد.
- احسنت! خب اگر بعد از رفتن کارگران متوجه آسیب شدیم، چطور می‌توانیم شما را پیدا کنیم؟
- ما در اکثر نقاط تهران دفتر داریم مثل میدان سرو، میدان هروی...
- آدرس دقیق را می‌فرمائید من یادداشت کنم؟
- شما بیاید دور میدان ما را پیدا می‌کنید.
- توی سایت نوشته‌اید با سرویس وی آی پی، این چطور سرویسی است؟
- یعنی ماشین‌های نو به شما می‌دهیم. سرویس‌های دیگر هم داریم. مثلاً بیست تا پتو توی کانتینر داریم. دیواره‌ها و کف کانتینرها هم موکت کاری شده. فقط مراقب باشید به سایت اصلی بروید چون با اسم شرکت ما خیلی‌ها شرکت راه انداخته‌اند!
- شما اصلی هستید، بقیه جعلی؟
- بله.
آقای پشت گوشی که خودش را عباسی معرفی می‌کند، خیلی نگران است که مبادا فریب شرکت‌هایی که به تقلید از آنها سایت راه انداخته‌اند، نخورم و یکراست بروم سراغ خودشان.
اما هر چه اصرار می‌کنم که شما آدرس دفتر کار را بدهید، طفره می‌رود. با چند تلفن دیگر و چند شرکت دیگر هم تماس می‌گیرم که همه آنها از دادن آدرس طفره می‌روند.
ابراهیمی بعد از گم شدن وسایل خانه‌اش حسابی عصبانی شد: «هر چقدر تماس گرفتیم، کسی جواب نداد بعد از پرس و جو فهمیدم که پاتوق اصلی این به اصطلاح شرکت‌ها پل «کن» نزدیکی شهر زیباست. چند روزی رفتم آنجا و از خیلی‌ها پرسیدم تا بالاخره به گوش‌شان رسید که من دنبال‌شان هستم. ابراهیمی پیام‌هایی برایشان فرستاد و آنها بعد از چند وقت به او زنگ زدند اما این‌بار با یک شماره دیگر. ابراهیمی درنهایت مجبور می‌شود آنها را تهدید کند تا اینکه بالاخره بعد از چند بار قرار گذاشتن و به هم زدن، وسایل گمشده را برایش پس می‌فرستند. ابراهیمی می‌گوید: «حتی حاضر نشدند یک بار دیگر آفتابی شوند و وسایل را با پیک برایم فرستادند.»
حسین زندی رئیس اتحادیه حمل و نقل کالای درون شهری هم از وفور این شرکت‌ها شکایت دارد و معتقد است حضور این همه شرکت بدون پروانه باعث شده مردم به دردسرهای زیادی گرفتار شوند و دیگر خوب و بد قابل تشخیص نباشد. حسین زندی در گفت‌و‌گویی می‌گوید: «از مردم خواهش می‌کنیم به آگهی‌های مربوط به حمل و نقل کالا که به کف آسفالت و تیر برق و در و دیوار زده شده توجهی نکنند. چون اکثر این شرکت‌ها غیرقانونی هستند.»
زندی از مردم می‌خواهد برای اینکه مطمئن شوند این مؤسسات دارای مجوز هستند یا نه به سایت «ایرانیان اصناف» مراجعه کنند یا با شماره «اتحادیه حمل و نقل کالای درون شهری» تماس بگیرند تا از این طریق هم از پروانه‌دار بودن شرکت باربری مطمئن شوند و هم اینکه در صورت هر گونه تخلف یا خرابی، بتوانند از طریق اتحادیه و شورای حل اختلاف مشکلات را پیگیری کنند.
فهمیدن اینکه شرکت باربری دارای پروانه کار هست یا نه، کار سختی نیست؛ تنها یک شماره تلفن یا یک پیگیری ساده از طریق اتحادیه کافی است. به هر حال شرکت‌های مجوزدار زیادی در سطح تهران در حال کار کردن هستند و با مسئولیت و رعایت نظم اسباب منزل را جا به جا می‌کنند و لااقل خیال آدم راحت است که کارگران زحمتکش باربر وسایل خانه شما را مانند خانه خودشان و با دلسوزی جا به جا می‌کنند.
منبع: روزنامه ایران
۰
