جایزه سوتی های خیابانی!
اگر تردیدی در کج سلیقگی مدیران شبکه سه در به کارگیری گزارشگران و عمدی بودن انتخاب جواد خیابانی جهت سوهان کشیدن به اعصاب مردم وجود داشت، با رویه چند هفته اخیر صداوسیما به یقین تبدیل شد.
کد خبر :
۳۱۶۵۱
بازدید :
۵۳۶۳
اگر تردیدی در کج سلیقگی مدیران شبکه سه در به کارگیری گزارشگران و عمدی بودن انتخاب جواد خیابانی جهت سوهان کشیدن به اعصاب مردم وجود داشت، با رویه چند هفته اخیر صداوسیما به یقین تبدیل شد.
به گزارش تابناک، این شب ها هر وقت برای تماشای بازی های حساس داخلی و خارجی فوتبال، شبکه سوم را انتخاب کنید، تصویر یا صدای جواد خیابانی را خواهید دید و شنید.
گزارشگری که با ثبت نام در انتخابات مجلس شورای اسلامی، نشان داد، دیگر دلبستگی به شغلش ندارد و از همین روی، مطالعه برای گزارش هایش را مدت هاست ترک کرده، با رد صلاحیت در انتخابات به ساختمان شبکه سه برگشت خورد و بعد از افتضاح های متعدد در گزارش ها و انتقادهای وسیع مردمی و رسانه ای، این روزها ترفیع جایگاه گرفته و مالک همه میکروفن اغلب بازی های حساس فوتبال در شبکه سوم شده است.
گویا یک نفر در شبکه سه با اعصاب مردم و فوتبال دوستان سر شوخی دارد و در روزهایی که منحنی تعداد مخاطبان تلویزیون ایران با شیب تندتری راه سقوط را در پیش گرفته، عمدا می خواهد مردم را از پای تلویزیون انحصاری که به اشتباه رسانه ملی خوانده می شود، متفرق کند. چیزی شبیه یک لابی و تبانی برای نابودی پربیننده ترین کانال صداوسیما و باختن رقابت به رقبای پرانگیزه ماهواره ای... .
این یک دهن کجی واضح به مردمی است که سال هاست صدا و سوتی های جواد آزارشان می دهد و حتی گاهی دیدن بازی بدون گزارش و صدای بسته را به تحمل سوتی های عجیب خیابانی ترجیح می دهند.
جواد این روزها یکه تازی می کند و فاتحانه مقابل منتقدان میلیونی اش جلوی دوربین می ایستد. اغلب گزارش ها به او می رسد و دوباره پرکار شده است؛ تو گویی جایزه اشتباهات مکررش را دریافت می کند. صدای او سوهانی است بر روان بینندگان حرفه ای فوتبال روز دنیا و حتی ایران. او حتی نام و چهره فوتبالیست های داخلی تیم های مطرح لیگ ایران را هم نمی داند و به جرأت می توان گفت، پیش از دیدن استارت لیست بازی نام برخی از آنها را حتی یک بار هم ندیده است.
نمونه بارزش همین گزارش بازی پرسپولیس با سياه‌جامگان؛ جایی که احمد نوراللهي با چشم هاي گريان چمن آزادي را ترک می کرد. لحظاتي بعد از پايان نبرد، بغض بازيكن نوجوان قرمزها نيز در كنار زمين تركيد و ستاره‌هاي پرسپوليس مشغول روحيه دادن به اين بازيكن كم‌سن‌وسال شدند.
برای حمیدرضا طاهرخانی 17 ساله، بازی برای پرسپولیس روبه روی 50 هزار هوادار در آزادی شبیه یک رویای فراموش‌نشدنی بود و رسیدن به این رویا، چشم‌های این بازیکن جوان را خیس کرد.
اما او هنوز خبر نداشت که در رسانه ملی، با نام «صادق محرمی» به مردم معرفی می‌شود. تصور کنید 15 هفته تمام در انتظار انجام فقط چند دقیقه بازی برای پرسپولیس باشید و آن وقت گزارشگر باسابقه و پرادعای مسابقه با یک اسم اشتباهی معرفی‌تان کند و کارشناس تلویزیونی شبکه سوم هم با همین اسم، به تحلیل استعدادتان بپردازد و بعد هم همه چیز با یک عذرخواهی از طریق فضای مجازی ماست مالی شود.
طاهرخانی، نشانه تازه‌ای برای پی بردن خیابانی به پایان دوره گزارشگری‌اش بود. مردی که در صحنه به ثمر رسیدن گل اول مسابقه، در خواب زمستانی است که هافبک پرسپولیس را وحید مسلمان خطاب می‌کرد و در طول نود دقیقه، تقریبا هیچ فرصتی را برای گاف دادن از دست نمی‌داد.
یک گزارش کم‌حوصله و پراشتباه دیگر، درخواست‌ها برای حذف جواد خیابانی از لیست گزارشگران را به اوج رساند. ای کاش درست مثل احمد نوراللهی، یک نفر در سازمان صداوسیما تصمیم به تعویض خیابانی بگیرد. قول می‌دهیم در آن لحظه او را به خاطر همه گزارشگرهای خاطره‌انگیز به جا مانده از چند دهه گذشته، تشویق کنیم. فقط کاش خود او با این اصرار به ماندن روی آنتن، اشتباه کردن و سوژه شدن، کار را از این خراب‌تر نکند و شانس تشویقِ شدن در آخرین روز را از خودش نگیرد.
واقعا پرسش اینجاست که تریبون دولتی شبکه سه تا چه زمانی می خواهد در اختیار یک فرد با مشخصاتی چون جواد خیابانی باشد؟ او که هنوز ماجرای مجلس و ردصلاحیت اش تمام نشده، پرونده دلالی برای یک برند لباس را مقابل خود دید و پس از چندین ماه مقاومت مقابل انتقادها از واسطه گری اش، ناگهان از پذیرش مسئولیت کیفیت البسه شانه خالی کرد و از اساس اعلام کرد که هیچ رابطه ای با آن شرکت ندارد! در حالی که در همان روزها نامش در لیست سهامداران آن شرکت تهیه پوشاک ورزشی وجود داشت!
به نظر می رسد، کوپن های جواد حتی اگر یک بسته صدتایی هم بودند بعد از این همه سوتی و فرصت، سوخته باشند و این حق یک گزارشگر جوان و با انگیزه دیگر باشد که بتواند شانس خود را برای جلب توجه مردم امتحان کند.
به گزارش تابناک، این شب ها هر وقت برای تماشای بازی های حساس داخلی و خارجی فوتبال، شبکه سوم را انتخاب کنید، تصویر یا صدای جواد خیابانی را خواهید دید و شنید.
گزارشگری که با ثبت نام در انتخابات مجلس شورای اسلامی، نشان داد، دیگر دلبستگی به شغلش ندارد و از همین روی، مطالعه برای گزارش هایش را مدت هاست ترک کرده، با رد صلاحیت در انتخابات به ساختمان شبکه سه برگشت خورد و بعد از افتضاح های متعدد در گزارش ها و انتقادهای وسیع مردمی و رسانه ای، این روزها ترفیع جایگاه گرفته و مالک همه میکروفن اغلب بازی های حساس فوتبال در شبکه سوم شده است.
گویا یک نفر در شبکه سه با اعصاب مردم و فوتبال دوستان سر شوخی دارد و در روزهایی که منحنی تعداد مخاطبان تلویزیون ایران با شیب تندتری راه سقوط را در پیش گرفته، عمدا می خواهد مردم را از پای تلویزیون انحصاری که به اشتباه رسانه ملی خوانده می شود، متفرق کند. چیزی شبیه یک لابی و تبانی برای نابودی پربیننده ترین کانال صداوسیما و باختن رقابت به رقبای پرانگیزه ماهواره ای... .
این یک دهن کجی واضح به مردمی است که سال هاست صدا و سوتی های جواد آزارشان می دهد و حتی گاهی دیدن بازی بدون گزارش و صدای بسته را به تحمل سوتی های عجیب خیابانی ترجیح می دهند.
جواد این روزها یکه تازی می کند و فاتحانه مقابل منتقدان میلیونی اش جلوی دوربین می ایستد. اغلب گزارش ها به او می رسد و دوباره پرکار شده است؛ تو گویی جایزه اشتباهات مکررش را دریافت می کند. صدای او سوهانی است بر روان بینندگان حرفه ای فوتبال روز دنیا و حتی ایران. او حتی نام و چهره فوتبالیست های داخلی تیم های مطرح لیگ ایران را هم نمی داند و به جرأت می توان گفت، پیش از دیدن استارت لیست بازی نام برخی از آنها را حتی یک بار هم ندیده است.
نمونه بارزش همین گزارش بازی پرسپولیس با سياه‌جامگان؛ جایی که احمد نوراللهي با چشم هاي گريان چمن آزادي را ترک می کرد. لحظاتي بعد از پايان نبرد، بغض بازيكن نوجوان قرمزها نيز در كنار زمين تركيد و ستاره‌هاي پرسپوليس مشغول روحيه دادن به اين بازيكن كم‌سن‌وسال شدند.
برای حمیدرضا طاهرخانی 17 ساله، بازی برای پرسپولیس روبه روی 50 هزار هوادار در آزادی شبیه یک رویای فراموش‌نشدنی بود و رسیدن به این رویا، چشم‌های این بازیکن جوان را خیس کرد.
اما او هنوز خبر نداشت که در رسانه ملی، با نام «صادق محرمی» به مردم معرفی می‌شود. تصور کنید 15 هفته تمام در انتظار انجام فقط چند دقیقه بازی برای پرسپولیس باشید و آن وقت گزارشگر باسابقه و پرادعای مسابقه با یک اسم اشتباهی معرفی‌تان کند و کارشناس تلویزیونی شبکه سوم هم با همین اسم، به تحلیل استعدادتان بپردازد و بعد هم همه چیز با یک عذرخواهی از طریق فضای مجازی ماست مالی شود.
طاهرخانی، نشانه تازه‌ای برای پی بردن خیابانی به پایان دوره گزارشگری‌اش بود. مردی که در صحنه به ثمر رسیدن گل اول مسابقه، در خواب زمستانی است که هافبک پرسپولیس را وحید مسلمان خطاب می‌کرد و در طول نود دقیقه، تقریبا هیچ فرصتی را برای گاف دادن از دست نمی‌داد.
یک گزارش کم‌حوصله و پراشتباه دیگر، درخواست‌ها برای حذف جواد خیابانی از لیست گزارشگران را به اوج رساند. ای کاش درست مثل احمد نوراللهی، یک نفر در سازمان صداوسیما تصمیم به تعویض خیابانی بگیرد. قول می‌دهیم در آن لحظه او را به خاطر همه گزارشگرهای خاطره‌انگیز به جا مانده از چند دهه گذشته، تشویق کنیم. فقط کاش خود او با این اصرار به ماندن روی آنتن، اشتباه کردن و سوژه شدن، کار را از این خراب‌تر نکند و شانس تشویقِ شدن در آخرین روز را از خودش نگیرد.
واقعا پرسش اینجاست که تریبون دولتی شبکه سه تا چه زمانی می خواهد در اختیار یک فرد با مشخصاتی چون جواد خیابانی باشد؟ او که هنوز ماجرای مجلس و ردصلاحیت اش تمام نشده، پرونده دلالی برای یک برند لباس را مقابل خود دید و پس از چندین ماه مقاومت مقابل انتقادها از واسطه گری اش، ناگهان از پذیرش مسئولیت کیفیت البسه شانه خالی کرد و از اساس اعلام کرد که هیچ رابطه ای با آن شرکت ندارد! در حالی که در همان روزها نامش در لیست سهامداران آن شرکت تهیه پوشاک ورزشی وجود داشت!
به نظر می رسد، کوپن های جواد حتی اگر یک بسته صدتایی هم بودند بعد از این همه سوتی و فرصت، سوخته باشند و این حق یک گزارشگر جوان و با انگیزه دیگر باشد که بتواند شانس خود را برای جلب توجه مردم امتحان کند.
مجموعه‌ای از بهترین تصاویر تاریخ ایران و جهان را اینجا ببینید
۰
