پدرم همیشه میگفت بازیگر بدون تماشاگر یعنی هیچ"
چرا پسر خسرو شکیبایی از نقشی که بازی می‌کند بیزار است؟
کد خبر :
۳۲۸۶۷
بازدید :
۱۹۵۸
چرا پسر خسرو شکیبایی از نقشی که بازی می‌کند بیزار است؟
به گزارش روزنامه اعتماد، «پدرم همیشه میگفت بازیگر بدون تماشاگر یعنی‌هیچ»، جمله کوتاهی است از پوریا شکیبایی که روز شنبه دوم بهمن برای نخستین بار در جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفته است.
پوریا پسر خسرو شكیبایی چند سالی ایران نبوده است. او چندی پیش برای نخستین‌بار با نمایش «دوازده» كه كار یك گروه جوان تئاتری است، در سالن تازه تاسیس «پالیز» روی صحنه رفت و در دومین روز جشنواره فجر نیز با همین نمایش در تالار مولوی به ایفای نقش پرداخت.
داستان بازی او در این نمایش چنین است؛ پویا قاسمی به نمایندگی از گروه اجرایی نمایش «دوازده» كه خودش هم در این نمایش بازی دارد، در تماسی تلفنی از پوریا میپرسد كه آیا او علاقه دارد در تئاتر بازی كند یا نه.
در ادامه گفت‌وگو پوریا شكیبایی متوجه میشود این نمایش بر اساس یكی از فیلم‌های مورد علاقه او یعنی «دوازده مرد خشمگین» به صحنه می‌رود: «از آنجاكه این فیلم را دوست داشتم، بازی در این نمایش را پذیرفتم. به ویژه اینكه این نقش دور از شخصیت خودم بود و باید برای ایفای درست آن، خودم را می‌شكستم تا به نقش نزدیك شوم. مجموعه اینها باعث پذیرش این پیشنهاد شد.»
متن نمایش «دوازده» نوشته رجینالد رز است كه با كارگردانی جواد خورشا روی صحنه می‌رود. داستان نمایش درباره هیات منصفه یك دادگاه است كه باید برای اعدام پسری هجده ساله تصمیم بگیرند. در آغاز فقط یك نفر حكم به بی‌گناهی پسر می‌دهد و در ادامه همان یك نفر، دیگر اعضای هیات منصفه را كه همه بر گناهكار بودن پسر مصر هستند، مجاب میكند كه متهم نوجوان، بی‌گناه است.
پوریا شكیبایی نقش مرد شماره چهار را بازی میكند كه جزو آخرین نفراتی است كه قانع میشود آن پسر بی‌گناه است. او اما از این نقش بیزار است: «از شخصیت نقشی كه در این نمایش بازی می‌كنم، متنفرم چون خود من آدمی بسیار احساساتی هستم. یعنی اگر به جای این شخصیت در نمایش بودم، حتما می‌گفتم آن پسر بچه نباید اعدام شود. زیرا همیشه معتقدم هیچ چیزی صددر صد نیست ولی در نمایش، نقش انسانی را دارم كه تا آخرین لحظه روی نظر خود ایستاده و نظرش به سختی تغییر میكند.»
بازیگر جوان حالا بزرگ‌ترین دغدغه‌اش فعالیت در تئاتر است: «علاوه بر اینكه كار تئاتر را ادامه خواهم داد، اگر پیشنهاد خوبی از سینما داشته باشم، فعالیت در این عرصه را هم شروع خواهم كرد اما بزرگ‌ترین دغدغه‌ام بازی در تئاتر است. »
به باور او، بازیگر در تئاتر ساخته میشود و این اتفاق در شاخه‌های نمایشی دیگر روی نمیدهد. از طرفی زنده بودن اجرای تئاتر آنقدر سخت است كه بازیگر را ورزیده‌تر میكند.
برای پوریا شكیبایی بلندی و كوتاهی نقش مهم نیست: « اندازه نقش چه در تئاتر و چه در سینما به هیچ وجه برایم مهم نیست. در واقع هدفی كه شخصیت نمایش دنبال میكند، برایم بسیار مهم و ملاك اصلیام برای انتخاب نقش است.»
او جمله‌ای را از پدرش بازگو میكند: «پدرم همیشه میگفت بازیگر بدون تماشاگر یعنی هیچ»
و در ادامه تاكید میكند: «باید فرهنگ تئاتر بینی را تقویت كنیم. بسیاری از مواقع كارهای زیادی را می‌بینیم كه اجرایی خوب و قوی دارند ولی سالن اجرایشان پر نمی‌شود. به نظرم مثل فرهنگ كتابخوانی كه آرام آرام درحال ترویج است، باید فرهنگ تئاتربینی را هم در كشورمان ایجاد كنیم تا مردم بدون اینكه تبلیغات زیادی برای یك نمایش ببینند، خودشان، خودجوش به دیدن آثار نمایشی بروند. بنابراین اگر تماشاگرهایی داشته باشیم كه با پشتكار و كوشش بیشتری به دیدن تئاتر بیایند، حتما شاهد اتفاقات خوبی در تئاتر خواهیم بود.»
اما این بازیگر جوان كه بعد از مدتی دوری به ایران آمده است، می‌گوید كه نمی‌تواند ارزیابی دقیقی از جشنواره تئاتر فجر داشته باشد: «از آنجا كه هشت سالی در ایران نبودم، نمیتوانم قضاوت درستی درباره این جشنواره داشته باشم اما می‌توانم در مورد حال و هوایم در این دوره از جشنواره بگویم كه بسیار مثبت و خوب بوده است.»
او معتقد است برگزاری جشنواره باعث میشود از تئاتر حمایت بیشتری شود و هر نوع اقدامی در راستای تشویق مردم به دیدن تئاتر می‌تواند تاثیر بسزایی در بهتر شدن تئاتر كشورمان داشته باشد.
به گزارش روزنامه اعتماد، «پدرم همیشه میگفت بازیگر بدون تماشاگر یعنی‌هیچ»، جمله کوتاهی است از پوریا شکیبایی که روز شنبه دوم بهمن برای نخستین بار در جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفته است.
پوریا پسر خسرو شكیبایی چند سالی ایران نبوده است. او چندی پیش برای نخستین‌بار با نمایش «دوازده» كه كار یك گروه جوان تئاتری است، در سالن تازه تاسیس «پالیز» روی صحنه رفت و در دومین روز جشنواره فجر نیز با همین نمایش در تالار مولوی به ایفای نقش پرداخت.
داستان بازی او در این نمایش چنین است؛ پویا قاسمی به نمایندگی از گروه اجرایی نمایش «دوازده» كه خودش هم در این نمایش بازی دارد، در تماسی تلفنی از پوریا میپرسد كه آیا او علاقه دارد در تئاتر بازی كند یا نه.
در ادامه گفت‌وگو پوریا شكیبایی متوجه میشود این نمایش بر اساس یكی از فیلم‌های مورد علاقه او یعنی «دوازده مرد خشمگین» به صحنه می‌رود: «از آنجاكه این فیلم را دوست داشتم، بازی در این نمایش را پذیرفتم. به ویژه اینكه این نقش دور از شخصیت خودم بود و باید برای ایفای درست آن، خودم را می‌شكستم تا به نقش نزدیك شوم. مجموعه اینها باعث پذیرش این پیشنهاد شد.»
متن نمایش «دوازده» نوشته رجینالد رز است كه با كارگردانی جواد خورشا روی صحنه می‌رود. داستان نمایش درباره هیات منصفه یك دادگاه است كه باید برای اعدام پسری هجده ساله تصمیم بگیرند. در آغاز فقط یك نفر حكم به بی‌گناهی پسر می‌دهد و در ادامه همان یك نفر، دیگر اعضای هیات منصفه را كه همه بر گناهكار بودن پسر مصر هستند، مجاب میكند كه متهم نوجوان، بی‌گناه است.
پوریا شكیبایی نقش مرد شماره چهار را بازی میكند كه جزو آخرین نفراتی است كه قانع میشود آن پسر بی‌گناه است. او اما از این نقش بیزار است: «از شخصیت نقشی كه در این نمایش بازی می‌كنم، متنفرم چون خود من آدمی بسیار احساساتی هستم. یعنی اگر به جای این شخصیت در نمایش بودم، حتما می‌گفتم آن پسر بچه نباید اعدام شود. زیرا همیشه معتقدم هیچ چیزی صددر صد نیست ولی در نمایش، نقش انسانی را دارم كه تا آخرین لحظه روی نظر خود ایستاده و نظرش به سختی تغییر میكند.»
بازیگر جوان حالا بزرگ‌ترین دغدغه‌اش فعالیت در تئاتر است: «علاوه بر اینكه كار تئاتر را ادامه خواهم داد، اگر پیشنهاد خوبی از سینما داشته باشم، فعالیت در این عرصه را هم شروع خواهم كرد اما بزرگ‌ترین دغدغه‌ام بازی در تئاتر است. »
به باور او، بازیگر در تئاتر ساخته میشود و این اتفاق در شاخه‌های نمایشی دیگر روی نمیدهد. از طرفی زنده بودن اجرای تئاتر آنقدر سخت است كه بازیگر را ورزیده‌تر میكند.
برای پوریا شكیبایی بلندی و كوتاهی نقش مهم نیست: « اندازه نقش چه در تئاتر و چه در سینما به هیچ وجه برایم مهم نیست. در واقع هدفی كه شخصیت نمایش دنبال میكند، برایم بسیار مهم و ملاك اصلیام برای انتخاب نقش است.»
او جمله‌ای را از پدرش بازگو میكند: «پدرم همیشه میگفت بازیگر بدون تماشاگر یعنی هیچ»
و در ادامه تاكید میكند: «باید فرهنگ تئاتر بینی را تقویت كنیم. بسیاری از مواقع كارهای زیادی را می‌بینیم كه اجرایی خوب و قوی دارند ولی سالن اجرایشان پر نمی‌شود. به نظرم مثل فرهنگ كتابخوانی كه آرام آرام درحال ترویج است، باید فرهنگ تئاتربینی را هم در كشورمان ایجاد كنیم تا مردم بدون اینكه تبلیغات زیادی برای یك نمایش ببینند، خودشان، خودجوش به دیدن آثار نمایشی بروند. بنابراین اگر تماشاگرهایی داشته باشیم كه با پشتكار و كوشش بیشتری به دیدن تئاتر بیایند، حتما شاهد اتفاقات خوبی در تئاتر خواهیم بود.»
اما این بازیگر جوان كه بعد از مدتی دوری به ایران آمده است، می‌گوید كه نمی‌تواند ارزیابی دقیقی از جشنواره تئاتر فجر داشته باشد: «از آنجا كه هشت سالی در ایران نبودم، نمیتوانم قضاوت درستی درباره این جشنواره داشته باشم اما می‌توانم در مورد حال و هوایم در این دوره از جشنواره بگویم كه بسیار مثبت و خوب بوده است.»
او معتقد است برگزاری جشنواره باعث میشود از تئاتر حمایت بیشتری شود و هر نوع اقدامی در راستای تشویق مردم به دیدن تئاتر می‌تواند تاثیر بسزایی در بهتر شدن تئاتر كشورمان داشته باشد.
مجموعه‌ای از بهترین تصاویر تاریخ ایران و جهان را اینجا ببینید
۰
