بازی برد برد رنو در زمین ایران

حدود یک ماه از نهایی شدن قراداد رنو و ایدرو البته با حضور ضلع سوم قرارداد یعنی هلدینگ ناصح می‌گذرد اما اجرایی شدن این قرارداد نکات قابل تاملی را در روند صنعت خودرو و حضور دیگر شرکت‌های خودروساز در بازار ایران به همراه دارد.

به گزارش خودروکار، حدود یک ماه پیش بعد از گذشت یکسال از توافق نامه‌ای که در غرفه رنو توسط ایدرو و طرف فرانسوی به امضا رسید، قرارداد نهایی و شروع همکاری غول خودروسازی فرانسه و یک شرکت خصوصی ایرانی، در کنار یک سازمان قدیمی و مهم دولتی به امضا رسید.

ابتدا قرار بود رنو با ایدرو یک شرکت مشترک تاسیس و در سایت "بن رو" سه محصول را به تولید برسانند اما در روزهای آخر قبل از امضای قرارداد، هلدینگ ناصح هم سر صحبت‌ها را برای همکاری باز کرد و در روز امضا قرارداد پای میز نشست.

آنچه مسلم است، ناصح برای نصیحت جلو نیامده و براساس پیش بینی ها دو هدف را دنبال می کند، یکی خودروساز شدن و سهمی در تولید داشتن که بدین طریق هم وزارتخانه را راضی کرده باشد که ما هم پیرو مصوبات شما واردکننده‌ای هستیم که تولید می‌کند و هم از سوی دیگر از بازار قطعی رنو در ایران بیش از پیش و قدرتمند‌تر از نگین خودرو فعلی سهم ببرد.

درباره این هلدینگ باید گفت که ناصح که اکنون هم ایرتویا را دارد و هم نگین خودرو، حالا با این سهم 20 درصدی هم به نوعی در خودروسازی سرمایه گذاری کرده و هم با یک تیر دو نشان زده است و از مصوبات غیر کارشناسی وزارت صنعت، هم به نوعی ایرتویا را نجات می‌دهد و هم نگین خودرو، چرا که در حال حاضر دیگر ناصح هم قرار است در تولید کشور سهم داشته باشد و هم صادرات.

از سوی دیگر ایدرو که تقریبا دستش از خودروسازی‌های کشور کوتاه شده و سهمش بر خلاف سال‌های قبل در حال حاضر به حداقل رسیده است، با امضا این قرارداد، سود چند سال اخیر سهمش از سایپا را ستاند و به جای طلبش به نوعی "بن رو" را برداشت.

ایدرو خوشحال از خودروساز شدن مجدد و وصول مطالبات مانده خود از سایپا و رنو هم سیاست مدار تر از همیشه حالا یک شریک گردن کلفتر از گذشته در کنار خود دارد و در شرایط حساس و در گردنه‌های مصوبات مختلف وزارت صنعت، یاری همراه خود دارد که هم در جلسات دولتی قدرت چانه رنی بالایی خواهد داشت و هم در ایران خودرو و سایپا سهام دارد و به نوعی می‌تواند در روند تولید و مسائل داخلی آنها تاثیرگذار باشد.

در قرارداد جدید ایدرو، رنو و ناصح قطعا سه طرف سود می‌برند و هر کدام به نوع خود از این قرارداد منتفع خواهند شد اما نکته قابل تامل ماجرا اینجاست که سهم هر کدام از آنها از میزان سود این قرارداد متفاوت است.

در کنار محاسن یاد شده در این گزارش برای طرف‌های مختلف این قرارداد حالا میزان سهم هر کدام از آنها است که تاثیرگذار خواهد بود، اول آنکه سهم رنو از این سفره 60 درصد است و ایدرو و ناصح هر کدام 20 درصد سهم دارند و قطعا روی کاغذ سهامدار عمده رنو است و سود بیشتری خواهد برد، از سوی دیگر ناصح در حال حاضر به واسطه نگین خودرو نماینده رنو در ایران به حساب می‌آید و قطعا قدرت بیشتری در سهم خواهی از 20 درصد و یک کرسی ناصح در هیئت مدیره شرکت جدید خواهد داشت و نگین خودرو می‌تواند ابزار فشاری برای رنو در بزنگاه‌های مختلف اجرای این قرارداد باشد. آنوقت سهم رنو 80 درصد و سهم ایدرو همان 20 درصد خواهد ماند.

از سوی دیگر رنو حالا یک شریک دولتی قدرتمند کنار خود دارد که رییس آن معاون وزیر محسوب می شود و سازمانش سهامدار و صاحب کرسی هیئت مدیره در خودروسازی‌ها، پس قطعا ایدرو سهم بیشتر خودش در قرارداد جدید را به سهم کمتر در ایران خودرو و سایپا ترجیح می‌دهد و اگر قرار باشد سرمایه‌ای به خودروسازی‌ها تزریق کند اولیتش قرارداد جدیدش با رنو خواهد بود و از آن طرف هم از اطلاعات محرمانه این شرکت‌ها با خبر است و از سوی دیگر در وزارت صنعت، سازمان حمایت و حتی شورای رقابت به نسبت شرکت‌های دیگر قطعا قدرت چانه زنی بالاتری خواهد داشت.

در کنار این ماجرا این نکته هم قابل تامل است که در حال حاضر رنو هم در ایران خودرو حضور دارد، هم در سایپا و پارس خودرو و هم از طریق نگین، خودروهای لوکس‌تر خود را وارد می‌کند و هم در قرارداد جدید سهم عمده برای آنهاست.

اینجاست که با محاسبه این نکات می‌توان به برد برد بودن این قرارداد برای خودروساز با سیاست فرانسوی پی برد و آنوقت است که خودروسازانی مانند پژو و سیتروئن و دیگر شرکت‌های خارجی حاضر در بازار ایران، باید کم کم خودشان را مجاب کنند که پای کلاس درس رنو بشینند و حالا حالاها چیز یاد بگیرند.