ایران، دروازه عبور چینی‌ها

این کشور هم اکنون جلوتر از شیلی، الجزایر، روسیه، عربستان، مصر، کلمبیا و سوریه، ایران را به عنوان بزرگترین پایگاه صادراتی خود در حوزه خودرو برگزیده و با بیش از 20 برند مختلف و عرضه حدود 40 مدل خودرو، سعی دارد تا به شکلی روزافزون سهم بیشتری از بازار 1.5 میلیون دستگاهی ایران به دست آورد. چری با بیش از 6 مدل مختلف در کنار هایما، برلیانس، لیفان، چانگان و جک بیشترین فروش را در چند سال اخیر در بازارایران به ثبت رسانده‌اند در حالی که گریت‌وال، هاوال، فوتون، زد. ایکس اوتو، فاو، دانگ‌فنگ و جیلی از جمله خودروسازانی هستند که در بازار ایران حضوری پر رنگ دارند.

چین که تاکنون علیرغم سرمایه‌گذاری گسترده نتوانسته به کشورهای بزرگی نظیر آمریکا، کانادا، اتحادیه اروپا، ژاپن و کره‌جنوبی خودرو صادر کند، با داشتن بازاری به بزرگی 24 میلیون دستگاه، عمده بازار خود را به دلیل کیفیت پایین محصولات داخلی، در اختیار شرکت‌های خارجی از قبیل فورد، شورولت، فولکس‌واگن، پژو و هوندا قرار داده و عمده تلاش‌هایش برای رشد صادرات خودرو به شکست انجامیده است. این موضوع در حالی چینی ها را به شدت آشفته کرده که روند صادرات این کشور در بازه زمانی 2012 تا 2016 روندی نزولی یافته و از حدود 1/065 میلیون دستگاه در سال 2012 به کمتر از 700 هزار دستگاه رسیده است. جالب‌تر اینکه در همین مدت صادرات اقسام خودروهای تجاری و سواری چینی به ایران رشدی چشمگیر را تجربه کرده و از حدود 400 میلیون دلار به حدود 1میلیارد دلار رسیده است.

به رغم اینکه صنعت خودروی چین سالانه بالغ بر 8 میلیون دستگاه خودروی بومی تولید می‌کند، بیش از 60 درصد سهم بازار داخلی این کشور تحت سلطه سازندگان آسیایی، اروپایی و آمریکایی است. این موضوع یک سوال اساسی برای همه فعالان و علاقمندان به مباحث اقتصادی ایجاد می‌کند با این مضمون که، چرا در حالی که حتی خود خریداران چینی به محصولات کشورشان اعتماد بالایی نداشته و روی تولید سازندگان گمنامی مثل چری یا جک حساب باز نمی‌کنند، ما در ایران به راحتی هرچه تمام‌تر درهای خود را به روی ضعیف‌ترین سازندگان خودرو در جهان باز کرده و از قضا استانداردهای خاصی نیز برای واردات و یا تولیدات این اتومبیل‌های کم‌کیفیت ابلاغ نمی‌کنیم؟