در دفاع از کیارستمی

کمتر از ١٢ ساعت بعد از انتشار گفت‌وگوی ایرج فاضل با خبرگزاری فارس، درباره پرونده پزشکی عباس کیارستمی در شبکه‌های اجتماعی با هشتگ #کاه_کوه، بیش از دو میلیون توییت و بازتوییت منتشر شد. از نظر این مسئول، «این پرونده به سرانجام رسید، ولی به نتیجه آن توجه نشد. به‌عنوان رئیس سازمان نظام پزشکی به هیچ عنوان تأیید نمی‌کنم که برای هر بیماری دادگاهی ویژه تشکیل بدهیم».

به گزارش شرق، بهمن کیارستمی نیز دیروز بعدازظهر به این اظهارات واکنش نشان داد. اما نکته‌اي که کاربران اجتماعی که اکثرا نقدی به سیستم پزشکی کشور داشتند آنان را به اعتراض واداشت، این جمله بود: «متأسفانه همیشه سعی می‌کنیم از کاه، کوه بسازیم و خبررسانی‌های ما خوب و دقیق برای مردم نیست. پرونده کیارستمی نیز از این موضوع مستثنی نبود».

بعد از ٤٥٠ روز مردم همچنان به یاد این بزرگ سینمای ایران هستند و اتفاقاتی که در بیمارستان و از سوی پزشکان برای ایشان رخ داد، هنوز واکنش‌برانگیز است. جمعی از چهره‌های شناخته‌شده؛ نظیر مهناز افشار، حبیب رضایی و... در‌این‌باره واکنش نشان دادند.

اما یک عکس و یک یادآوری بیش از هر چیزی مدنظر معترضان به این سخنان بود. عباس کیارستمی در ۲۹ تیر ۱۳۷۶ نوشته بود: «من می‌خواهم با مرگ خودم بمیرم، نه با مرگ پزشکی».

عکسی از دست‌نوشته کیارستمی بازنشر شده بود و بازخوانی این نکته که کل اعتراضات خانواده کیارستمی این بود که دلیل اتفاقات، عفونت و کم‌کاری در ایران مطرح شود؛ اینکه چرا هنوز کسی درباره عفونت شدید اولیه پاسخ نداد.

از سوی دیگر ذکر این نکته از سوی مسئولان که نباید به پزشکان برای خطای پزشکی اعتراض کرد و برای هر بیمار دادگاه تشکیل داد، هم بسیاری را شگفت‌زده کرده بود. این سؤال مطرح بود چگونه می‌توان مسیر را به‌گونه‌ای اصلاح کرد که پزشکان متخلف به‌نوعی نتوانند از زیر بار مسائل و خطاهای پزشکی فرار کنند.

برخی از واکنش‌ها نیز اعتراض به این نکته بود که دکتر فاضل مرگ کیارستمی را طبیعی جلوه داده است، درحالی‌که انتظار می‌رفت بعد از این‌همه مدت، جوابی که بتواند سیل علاقه‌مندان و تشییع‌کنندگان را راضی کند داده شود. سال پیش در همین روزها هم تجمعی اعتراضي برگزار شده بود.

احمد کیارستمی، مصرعی از پدرش نوشته بود: «علف‌های نورسته به‌جا نمی‌آورند درختان کهن را».

مهناز افشار نوشته بود: «عبارت‌های بی‌مایه و توهین‌آمیز خس و خاشاک بزغاله و گوساله حالا هم که قیمت جان عباس کیارستمی کاه شد».

حبیب رضایی نیز نوشت: «تنمان‌به «کاه» طبیبان‌ نیازمند مباد که دردها، «کوه» می‌شود‌ حتما... قسم پزشکی برای حفظ جان آدمی است، نه تحقیر آن، آقای دکتر! همین».

نکته جالب این است که مرور زمان نتوانسته گرد فراموشی بر فاجعه مرگ کیارستمی بپاشد. قرار است به‌زودی نامه‌ای به وزیر بهداشت در پیگیری قول ایشان درباره ارائه یک گزارش مستند از نحوه درمان عباس کیارستمی در ایران، منتشر شود.

آرزویی که بسیاری دارند این است که مشخص شود اگر برحسب اتفاق حوالی تعطیلات به دلیلی مجبور به عمل جراحی شوند، آیا سرنوشتی مشابه کیارستمی پیدا می‌کنند؟ اگر در یک گزارش دقیق و روشن ماجرا را شرح دهند، شاید بسیاری از نگرانی‌ها برطرف شود.