نمایش کیفیت

شب دوم از هفته سوم لیگ قهرمانان آسیا برای نمایندگان فوتبال ایران تلخ و شیرین بود. در گروه دوم، ذوب‌آهن اصفهان که به‌نظر می‌رسد در ساده‌ترین گروه قرار گرفته در یک بازی آسان ۲ بر صفر الوحده امارات را شکست داد. با این وجود در دیگر بازی که از گروه چهارم برگزار می‌شد اتفاقاتی رخ داد که باعث تلخکامی شد.

اگرچه استقلال از نظر فنی مقابل العین امارات «عالی» بود، اما اشتباهات عجیب داور مالزیایی و تقدیم دو پنالتی به میزبان نتیجه را عوض کرد و دو بار برتری آبی‌ها را به مساوی تنزل داد. در نهایت این بازی با نتیجه مساوی ۲ بر ۲ به پایان رسید تا قرار استقلال با العین به تهران موکول شود؛ به‌جایی که دیگر خبری از داور مرموز شرق آسیایی نیست و هزاران هوادار خونگرم، عرصه را بر حریف تنگ خواهند کرد.

در مورد داوری بازی سه‌شنبه‌شب مسائل زیادی گفته شده، اما شاید بهتر باشد به وجه مهم‌تر این مسابقه بپردازیم که شامل رشد فنی حیرت‌آور استقلال می‌شود. این تیم چیزی حدود ۹ماه پیش در دور برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا در ورزشگاه العین به مصاف نماینده امارات رفت و با ۶ گل شکست خورد.

این سنگین‌ترین باخت تاریخ باشگاه استقلال بعد از انقلاب بود و پایه‌های قدرت علیرضا منصوریان در این باشگاه را متزلزل کرد. آنچه در این مدت بر استقلال گذشت را همه می‌دانید؛ شروع بد لیگ هفدهم، تغییر کادرفنی، حضور وینفرد شفر و وقوع تغییرات اساسی در استقلال. نتیجه این پروسه هم این بود که نماینده ایران بعد از ۹ماه بازگشتی رویایی و آبرومندانه به ورزشگاه العین داشت. همه ایران و همه امارات دیدند که حق استقلال در این بازی پیروزی بود، اما داور آن را از چنگ آبی‌ها ربود و تک‌امتیازی را برای میزبان به‌جا گذاشت که بیشتر مایه خجالت این تیم بود.

تیمی که زیر و رو شد
تفاوت‌های استقلال شفر با استقلال منصوریان آنقدر واضح است که شاید اصلا نیازی به بازگویی نداشته باشد، اما دو بازی در زمین العین در فاصله چند ماه شاید ملاکی مناسب برای تمیز دادن کیفیت کار این دو مربی محسوب شود. هنوز فراموش نکرده‌ایم که در بازی قبلی چطور علیرضا منصوریان با مامور کردن هرایر مگویان نگون‌بخت به یارگیری من تو من با عمر عبدالرحمن، آن فاجعه تاریخی را رقم زد. شفر اما این کاره بود.

او با دفاع درست منطقه‌ای به ندرت اجازه خودنمایی به ستاره تکنیکی اماراتی‌ها داد و در ادامه روی خلاقیت و جنگندگی پاسورها و فرصت‌طلبی مامه تیام هر کاری دلش خواست در امارات انجام داد. مربی آلمانی در میانه میدان تیمش با استفاده از امید ابراهیمی، فرشید باقری و سرور جباروف ترکیبی عجیب ساخته که علاوه بر فاکتور جنگندگی بسیار بالا، از خلاقیت خارق‌العاده‌ای هم برخوردار است.

اگر ۹ ماه پیش در توجیه شکست سنگین استقلال از خستگی این تیم یاد شد، بد نیست بدانید استقلال شفر هم چپ و راست دارد در میادین مهم به میدان می‌رود؛ منتها به جای فرسودگی، روز به روز بیشتر روی فرم می‌آید. از یاد نبریم آنها قبل از متوقف کردن العین و داور، سه پیروزی ارزشمند پیاپی برابر الهلال و فولاد و پرسپولیس به دست آورده بودند. نه؛ انگار این تیم متوقف شدنی نیست.

داریم راه درست را می‌رویم
شفر در استقلال به همان کاری مشغول است که برانکو در پرسپولیس انجامش داد و هر دوی آنها کاری را می‌کنند که کی‌روش از هفت سال پیش در تیم‌ملی شروعش کرد. این روزها حضور ساغلام هم در تراکتورسازی با حمایت تبریزی‌ها مواجه شده و خیلی‌ها به درستی می‌گویند اگرچه تیم او فعلا نتایج خوبی کسب نکرده، اما آنقدر زیبا بازی می‌کند که از الان می‌توان به آینده‌اش خوش‌بین بود.

این، راه درستی است که فوتبال ایران بعد از سال‌ها آزمون و خطا پیدایش کرده؛ راهی که به استفاده از دانش و مهارت اهل فن متکی است و فوتبال ما را در مسیر منطقی پیش می‌برد. ای کاش با همین فرمان جلو برویم.