این فوتبال بی‌رحم!

حدود ۱۰ روز از دربی۸۶ می‌گذرد و هنوز حرف و حدیث‌ها در مورد این مسابقه ادامه دارد. در شرایطی که پرسپولیس صدرنشین مطلق لیگ برتر است و برای قطعی کردن قهرمانی‌اش پیش از شروع سال جدید خورشیدی فقط به کسب یک نتیجه مساوی برابر استقلال نیاز داشت، از کسب این مهم عاجز ماند تا با شکست در این دیدار حیثیتی، ناچار شود برای برگزاری جشن قهرمانی حداقل تا نهم فروردین و بازی با سایپا انتظار بکشد.

این باخت اما برای خود برانکو ایوانکوویچ هم جنبه‌های غافلگیرکننده‌ای داشت. او که به خاطر دستاوردهای بی‌نظیرش در دو دهه گذشته در اوج مقبولیت و محبوبیت بین هواداران پرسپولیس قرار داشت، شاید باور نمی‌کرد فقط با یک باخت که از قضا دومین شکست کل فصل در لیگ برتر هم بود، مورد هجمه منتقدان قرار بگیرد. این اتفاق اما رخ داد. همان جا داخل ورزشگاه بخش زیادی از تماشاگران به تشویق محسن مسلمان نیمکت‌نشین پرداختند تا صدای اعتراض‌شان را به گوش مربی کروات رسانده باشند، پس از بازی هم منتقدان در رسانه‌ها به شکلی بی‌سابقه به نقد بی‌رحمانه پروفسور پرداختند.

در این فضا انتقادهایی مطرح شد که حتی بعد از شکست چهارگله قرمزها برابر الهلال هم مشابهش را ندیده بودیم. به این ترتیب برانکو در شرایطی گرفتار شد که اصلا توقعش را نداشت. تصاویر مخابره شده از پروفسور در تمرینات بعد از دربی، به وضوح غم و ناراحتی او را نشان می‌داد. برانکو از نظر فنی هم بعد از آن بازی تغییراتی در تیمش اعمال کرد که باب میل سکوها بود؛ او محسن ربیع‌خواه را روی نیمکت نشاند و محسن مسلمان را هم بعد از شش هفته برای دقایقی به میدان فرستاد. پرسپولیس البته در اولین بازی پس از شهرآورد موفق به شکست الوصل شد تا شرایط کمی آرام‌تر شود، اما گویا دلخوری برانکو هنوز کاملا برطرف نشده. این را دیروز به وضوح می‌شد از لابه‌لای مصاحبه نوروزی ایوانکوویچ حس کرد.

چطور یک شبه سقوط کردم؟
سرمربی پرسپولیس دیروز در بخشی از مصاحبه‌اش به مناسبت فرا رسیدن سال جدید، فرصت را غنیمت شمرد و به انتقاد از رفتارها با خودش بعد از شکست در شهرآورد پرداخت. برانکو در این قسمت به خبرگزاری فارس می‌گوید: «تا قبل از دربی اخیر در نزد هواداران بسیار محبوب بودم اما بعد از دربی یکسری می‌گویند به درد نمی‌خورم. شاید در این شرایط حتی بگویند چمدانت را جمع کن و به خانه برو! با وجود همه کارهای خوبی که کردیم اما فوتبال شرایطش این‌گونه است.»

برانکو درحالی از واکنش‌ها به شکستش در دربی ناراحت است که شاید فراموش کرده فوتبال همین است. این فقط برانکو نیست که با وجود همه پیروزی‌ها، موقع شکست ملامت می‌شود. این قساوت و بی‌رحمی در ذات پدیده فوتبال است و هیچ مرزی هم نمی‌شناسد. سرمربی پرسپولیس می‌تواند همین امروز به شرایط زین‌الدین زیدان در اسپانیا نگاه کند؛ مردی که رئال‌مادرید را به دو قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا رساند، اما وقتی فصل جدید را بد شروع کرد و به‌خصوص در ال‌کلاسیکو به بارسلونا باخت، ساعت شنی را برای برکناری‌اش فعال کردند.

تا همین جا هم زیدان خوش‌اقبال بوده که بعد از از دست دادن لالیگا و جام حذفی، تیمش به پیشروی در لیگ قهرمانان اروپا ادامه داده وگرنه اصلا بعید نبود امروز شخص دیگری به جای او روی نیمکت کهکشانی‌ها نشسته باشد؛ هرچند خیلی‌ها می‌گویند فلورنتینو پرز از همین حالا تصمیمش را برای فصل بعد گرفته و جانشین زیزو را هم پیدا کرده! بنابراین عجیب نیست که برانکو به‌خاطر باخت در دربی تا این حد تحت فشار قرار می‌گیرد؛ آن هم در فوتبال ایران که درست یا غلط دربی برایش بسیار ارزشمندتر از یک بازی عادی است. اینجا یک پیروزی در دربی تهران می‌تواند صندلی یک مربی را حداقل ۶ ماه گارانتی کند و یک یا دو باخت در چنین مسابقه‌ای ممکن است به قیمت خانه‌نشینی ابدی مربی تمام شود؛ اتفاقی که این روزها مثلا برای پرویز مظلومی و حمید استیلی رخ داده است.

چرا زیبا نبودی؟
انتقادهای گسترده از سرمربی پرسپولیس بعد از دربی تهران اما یک دلیل دیگر هم داشت؛ اینکه تیم او بر خلاف گذشته زیبا بازی نکرد. شاید این مساله حتی از نتیجه بازی هم برای هواداران مهم‌تر بوده باشد. ارائه فوتبال زیبا و دلپذیر، در این سه سال به بخشی از کارنامه و شناسنامه پرسپولیس برانکو تبدیل شده، اما تیم او در دربی نشان چندانی از این طراوات نداشت. قرمزها دربی برگشت پارسال را هم به استقلال باختند، اما هواداران در انتهای آن بازی ایستادند و تیم بازنده‌شان را تشویق کردند، چون زیبایی آن تیم را پسندیده بودند.

این بار اما وضع فرق می‌کرد. پرسپولیس برانکو به تدریج محتاط‌تر شده و این احتیاط و کم‌اشتهایی به‌خصوص در دربی به وضوح خودش را نشان داد. این روزها فوتبال زیبایی که برانکو به آن شهره شده بود، بیشتر در کار استقلالی‌ها به چشم می‌خورد و این مساله برای هواداران صدرنشین قابل تحمل نیست.