از جان "محیط زیست" چه می‌خواهیم؟

محمد درویش | چرا اغلب مردم جهان برخلاف رؤسای کارتل‌های نفتی، دولت نیوزیلند را تحسین می‌کنند؟!

موضوع بر سر بستر دریا در ساحل نیوزیلند است: چهار میلیون کیلومتر مربع - پهنه‌ای به وسعت بیش از دو برابر ایران - با همه منابع نفت و گازی که در زیر آن می‌تواند وجود داشته باشد و ارزش آن به میلیارد‌ها دلار بالغ می‌شود.

اما اکنون دولت نیوزیلند تصمیم گرفته که در این مکان دیگر اجازه جست‌وجو برای یافتن منابع سوخت فسیلی را ندهد، چه رسد به استخراج آنها. صنعت نفت از اعلام این خبر از خود بیخود شده و از «وندالیسم اقتصادی» می‌گوید، کنشگران محیط‌زیستی، اما از سراسر دنیا ابراز شادی می‌کنند: دورشدن از نفت؛ چه گام چشمگیری! و چه کشور کوچک پرشهامتی است این نیوزیلند!

در سال ١٩٨٧ نیوزیلند شجاعت خود را با ترک برنامه سلاح‌های هسته‌ای - برخلاف مصلحت و توصیه صریح ارتش آمریکا - به نمایش گذاشت و اکنون بار دیگر دولت این کشور شهامت خود را نشان می‌دهد.

به گفته راسل نورمن از سازمان صلح سبز نیوزیلند: منافع انسانی برای دولت و مردم ما بیشتر اهمیت دارد تا منافع لابی پرقدرت نفت! گفتنی آنکه به فرمان دولت نیوزیلند جست‌وجو و استخراج نفت و گاز در آینده در منطقه به‌اصطلاح «اقتصادی نیوزیلند»، منطقه‌ای دریایی به وسعت ٢٠٠ مایل اطراف این جزیره ممنوع است. این محدوده زیستگاه بسیاری از گونه‌های ماهی و نهنگ‌هاست. البته جست‌وجو در پی منابع نفتی در خشکی همچنان مجاز است، همچنین مجوز‌هایی نیز که تاکنون صادر شده‌اند، باطل نخواهند شد.

حتما می‌دانید که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران تاکنون بار‌ها و آشکار اعلام کرده که «مملکت نباید معطل محیط زیست بماند». سازمان شیلات ایران هم متأسفانه در مواجهه با شیوه غیرقانونی و خطرناک صید ترال در آب‌های سرزمینی ایران در خلیج‌فارس و دریای عمان سکوت کرده و به‌این‌ترتیب، تنوع زیستی ارزشمند این پهنه آبی برای تأمین سودی کوتاه‌مدت در معرض نابودی است.

خواستم با شرح کنش تحسین‌برانگیز دولت نیوزیلند، یادآوری کنم که خردمندی بزرگ‌تر آن است که در پای منفعتی پایدار و درازمدت، از مصلحت‌های زودگذر و ناپایدار گذشت و نه برعکس!

این هم به‌نفع مردم است، هم دولت و هم نظام.