۴۰ سال در حسرت میزبانی!
بر عهده گرفتن میزبانی مسابقات ورزشی معتبر دغدغه بسیاری از کشور‌های جهان است. این موضوع به قدری اهمیت دارد که همیشه صحبت‌هایی از لابی کردن سیاستمداران برای گرفتن میزبانی برای کشورشان به گوش می‌رسد.
کد خبر :
۵۵۵۹۸
بازدید :
۹۶۵
بر عهده گرفتن میزبانی مسابقات ورزشی معتبر دغدغه بسیاری از کشور‌های جهان است. این موضوع به قدری اهمیت دارد که همیشه صحبت‌هایی از لابی کردن سیاستمداران برای گرفتن میزبانی برای کشورشان به گوش می‌رسد. برخی کشور‌های آسیایی هم عملکرد خوبی در این زمینه داشته اند، اما سهم ایران از این میزبانی چقدر بوده است؟
میزبانی مسابقات ورزشی در سطوح بالا دستاورد‌های زیادی برای کشور‌های میزبان به همراه دارد. مهم‌ترین ثمره میزبانی مسائل اقتصادی است. کشور انگلستان با میزبانی المپیک در سال ۲۰۱۲ میلیارد‌ها پوند سود اقتصادی داشت که این گردش مالی در این کشور همچنان ادامه دارد. همچنین در کشور برزیل با برگزاری جام جهانی ۲۰۱۴ و المپیک ۲۰۱۶، ۱۲۰ میلیارد دلار به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر روی سرمایه‌گذاری این کشور تاثیر گذاشته است.
کشور‌های میزبان با جذب گردشگر هم از لحاظ اقتصادی سود می‌کنند و هم در زمینه‌های فرهنگی با دیگر کشور‌ها ارتباطات گسترده‌ای پیدا می‌کنند. اخذ میزبانی مسابقات ورزشی فقط قسمتی از ماجراست و نحوه برگزاری مسابقات تاثیر زیادی در گرفتن میزبانی‌های مسابقات بعدی دارد. به عنوان مثال کشور ترکمنستان در سال ۲۰۱۷ میزبانی بازی‌های داخل سالن آسیا را برعهده گرفت. نحوه برگزاری و میزبانی این مسابقات به گونه‌ای بود که رییس فدراسیون جهانی وزنه‌برداری با دیدن امکانات و شرایط این کشور، میزبانی مسابقات جهانی وزنه‌برداری در سال ۲۰۱۸ را بر عهده این کشور گذاشت.
میزبانی و برگزاری مسابقات به نحو احسن اعتبار کشور میزبان را در جامعه جهانی ورزش بالاتر می‌برد. در دو دهه اخیر برخی کشور‌های آسیایی در زمینه اخذ میزبانی مسابقات ورزش در سطح آسیا و جهان عملکرد بهتری از دیگر کشور‌های آسیایی داشته‌اند.
در دو دهه اخیر شاخص‌ترین میزبانی در بین کشور‌های آسیایی مربوط به کشور‌های کره جنوبی، ژاپن و چین است.
میزبانی جام جهانی ۲۰۰۲ که به صورت مشترک بر عهده کره جنوبی و ژاپن بود گام بلندی برای توسعه فوتبال در این کشور‌ها بود. چین هم میزبانی المپیک ۲۰۰۸ را برعهده داشت. در فوتبال، آخرین مسابقات معتبر در رده بزرگسالان که در کشور ما برگزار شد به جام ملت‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۴ مربوط می‌شود. میزبانی برخی مسابقات ورزشی در دو دهه اخیر را در ذیل مرور می‌کنیم.
فوتبال
جام جهانی نوجوانان:
۲۰۰۷ کره جنوبی، ۲۰۰۹ نیجریه، ۲۰۱۱ مکزیک، ۲۰۱۳ امارات، ۲۰۱۵ شیلی، ۲۰۱۷ هند
در ۱۰ سال گذشته از شش دوره جام جهانی در رده نوجوانان در رشته فوتبال سه دوره آن در کشور‌های آسیایی برگزار شده است، اما ایران در آن سعی نداشته است.
جام جهانی جوانان:
کشور‌های امارات و کره جنوبی به این ترتیب در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۷ میزبانی این مسابقات را بر عهده داشتند.
مسابقات فوتبال زیر ۱۹ سال آسیا ۲۰۰۰ ایران، ۲۰۰۲ قطر، ۲۰۰۶ هند، ۲۰۰۸ عربستان، ۲۰۱۰ چین، ۲۰۱۲ امارات، ۲۰۱۴ میانمار، ۲۰۱۶ بحرین.
مسابقات فوتبال زیر ۱۷ سال آسیا
۲۰۰۶ سنگاپور، ۲۰۰۸ ازبکستان، ۲۰۱۰ ازبکستان، ۲۰۱۲ ایران، ۲۰۱۴ تایلند، ۲۰۱۶ هند، ۲۰۱۸ مالزی
فوتسال
میزبانی مسابقات ورزشی در سطوح بالا دستاورد‌های زیادی برای کشور‌های میزبان به همراه دارد. مهم‌ترین ثمره میزبانی مسائل اقتصادی است. کشور انگلستان با میزبانی المپیک در سال ۲۰۱۲ میلیارد‌ها پوند سود اقتصادی داشت که این گردش مالی در این کشور همچنان ادامه دارد. همچنین در کشور برزیل با برگزاری جام جهانی ۲۰۱۴ و المپیک ۲۰۱۶، ۱۲۰ میلیارد دلار به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر روی سرمایه‌گذاری این کشور تاثیر گذاشته است.
کشور‌های میزبان با جذب گردشگر هم از لحاظ اقتصادی سود می‌کنند و هم در زمینه‌های فرهنگی با دیگر کشور‌ها ارتباطات گسترده‌ای پیدا می‌کنند. اخذ میزبانی مسابقات ورزشی فقط قسمتی از ماجراست و نحوه برگزاری مسابقات تاثیر زیادی در گرفتن میزبانی‌های مسابقات بعدی دارد. به عنوان مثال کشور ترکمنستان در سال ۲۰۱۷ میزبانی بازی‌های داخل سالن آسیا را برعهده گرفت. نحوه برگزاری و میزبانی این مسابقات به گونه‌ای بود که رییس فدراسیون جهانی وزنه‌برداری با دیدن امکانات و شرایط این کشور، میزبانی مسابقات جهانی وزنه‌برداری در سال ۲۰۱۸ را بر عهده این کشور گذاشت.
میزبانی و برگزاری مسابقات به نحو احسن اعتبار کشور میزبان را در جامعه جهانی ورزش بالاتر می‌برد. در دو دهه اخیر برخی کشور‌های آسیایی در زمینه اخذ میزبانی مسابقات ورزش در سطح آسیا و جهان عملکرد بهتری از دیگر کشور‌های آسیایی داشته‌اند.
در دو دهه اخیر شاخص‌ترین میزبانی در بین کشور‌های آسیایی مربوط به کشور‌های کره جنوبی، ژاپن و چین است.
میزبانی جام جهانی ۲۰۰۲ که به صورت مشترک بر عهده کره جنوبی و ژاپن بود گام بلندی برای توسعه فوتبال در این کشور‌ها بود. چین هم میزبانی المپیک ۲۰۰۸ را برعهده داشت. در فوتبال، آخرین مسابقات معتبر در رده بزرگسالان که در کشور ما برگزار شد به جام ملت‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۴ مربوط می‌شود. میزبانی برخی مسابقات ورزشی در دو دهه اخیر را در ذیل مرور می‌کنیم.
فوتبال
جام جهانی نوجوانان:
۲۰۰۷ کره جنوبی، ۲۰۰۹ نیجریه، ۲۰۱۱ مکزیک، ۲۰۱۳ امارات، ۲۰۱۵ شیلی، ۲۰۱۷ هند
در ۱۰ سال گذشته از شش دوره جام جهانی در رده نوجوانان در رشته فوتبال سه دوره آن در کشور‌های آسیایی برگزار شده است، اما ایران در آن سعی نداشته است.
جام جهانی جوانان:
کشور‌های امارات و کره جنوبی به این ترتیب در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۷ میزبانی این مسابقات را بر عهده داشتند.
مسابقات فوتبال زیر ۱۹ سال آسیا ۲۰۰۰ ایران، ۲۰۰۲ قطر، ۲۰۰۶ هند، ۲۰۰۸ عربستان، ۲۰۱۰ چین، ۲۰۱۲ امارات، ۲۰۱۴ میانمار، ۲۰۱۶ بحرین.
مسابقات فوتبال زیر ۱۷ سال آسیا
۲۰۰۶ سنگاپور، ۲۰۰۸ ازبکستان، ۲۰۱۰ ازبکستان، ۲۰۱۲ ایران، ۲۰۱۴ تایلند، ۲۰۱۶ هند، ۲۰۱۸ مالزی
فوتسال
جام جهانی:
با این که ایران در این رشته از قدرت‌های جهان به شمار می‌رود، اما در گرفتن میزبانی جام جهانی عاجز بوده است.
۲۰۰۴ چین تایپه، ۲۰۰۸ برزیل، ۲۰۱۲ تایلند، ۲۰۱۶ کلمبیا
قهرمانی آسیا:
تنها میزبانی ایران در این رشته، مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۳ بوده است.
فوتبال ساحلی
با این که ایران در این رشته از قدرت‌های جهان به شمار می‌رود، اما در گرفتن میزبانی جام جهانی عاجز بوده است.
۲۰۰۴ چین تایپه، ۲۰۰۸ برزیل، ۲۰۱۲ تایلند، ۲۰۱۶ کلمبیا
قهرمانی آسیا:
تنها میزبانی ایران در این رشته، مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۳ بوده است.
فوتبال ساحلی
جام جهانی:
در این رشته هم با وجود این که ایران از قدرتمندترین تیم‌های جهان است، اما تا به حال سهمی از میزبانی مسابقات بین‌المللی در رده ملی نداشته است.
در جام جهانی فوتبال ساحلی تنها میزبانی کشور‌های آسیایی به سال ۲۰۰۹ در کشور امارات برمی‌گردد.
قهرمانی آسیا:
۲۰۰۶ - ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ امارات، ۲۰۱۱ عمان، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۵ قطر، ۲۰۱۷ مالزی
تکواندو قهرمانی جهان
۲۰۰۷ چین، ۲۰۰۹ دانمارک، ۲۰۱۷ کره جنوبی، ۲۰۱۳ مکزیک، ۲۰۱۵ روسیه، ۲۰۱۷ کره جنوبی
جام جهانی
۲۰۰۶ تایلند، ۲۰۰۹ آذربایجان، ۲۰۱۰ چین، ۲۰۱۲ ساحل عاج، ۲۰۱۴ مکزیک، ۲۰۱۶ آذربایجان
با وجود این که ایران در رشته تکواندو هم جزو قدرت‌های جهانی محسوب می‌شود، اما هیچ‌گاه میزبانی مسابقات معتبری در رده ملی بر عهده نداشته است. در مسابقات گرندپری هم شرایط به همین منوال است. برخی شهر‌های آسیایی میزبانی مراحل مختلف این مسابقات را برعهده داشتند، اما هیچ‌گاه این میزبانی سهم شهر‌های ایران نشده است.
بسکتبال کاپ آسیا
در دو دهه اخیر میزبانی این مسابقات اکثرا به عهده چین بوده است و کشور‌هایی مانند ژاپن، قطر، فیلیپین و لبنان نیز در دوره‌های میزبانی این مسابقات بوده‌اند.
قهرمانی آسیا
۲۰۰۵ قطر، ۲۰۰۷ ژاپن، ۲۰۰۹ چین، ۲۰۱۱ چین، ۲۰۱۳ فیلیپین، ۲۰۱۵ چین
جام جهانی
۲۰۰۲ آمریکا، ۲۰۰۶ ژاپن، ۲۰۱۰ ترکیه، ۲۰۱۴ اسپانیا، ۲۰۱۹ چین
در رشته بسکتبال نیز ایران سهمی از میزبانی بازی‌های ملی نداشت.
والیبال قهرمانی جهان
۲۰۰۶ ژاپن، ۲۰۱۰ ایتالیا، ۲۰۱۴ لهستان، ۲۰۱۸ ایتالیا، بلغارستان
جام جهانی
با قراردادی که فدراسیون والیبال ژاپن با فدراسیون جهانی بست، میزبانی این مسابقات از سال ۱۹۷۷ بر عهده کشور ژاپن بوده است.
لیگ جهانی
در دو دهه اخیر هیچ کشوری از آسیا میزبان مرحله نهایی این مسابقات نبوده است، اما در مرحله مقدماتی به علت فرمت رقابت‌ها تیم‌های هر گروه برای انجام بازی به کشور‌های رقیب می‌روند؛ بنابراین علت میزبانی ایران در بازی‌های مقدماتی، فرمت این مسابقات بوده است.
در ۴ دهه گذشته علاوه بر برخی معذوریت‌ها، ضعف مدیریت و عدم برنامه ریزی هدفمند نیز موجب شده که ایران در اخذ میزبانی بسیاری از مسابقات معتبر ورزشی عاجز باشد. ایران به عنوان یک کشور اسلامی حتی نتوانسته میزبانی بازی‌های همبستگی کشور‌های اسلامی را بر عهده بگیرد. واضح است که برخی تصمیمات سیاسی و غیر ورزشی در ناتوانی ایران برای گرفتن میزبانی مسابقات ورزشی کاملا تاثیرگذار بوده است؛ تصمیماتی که نه تنها شرایطی را برای به دست آوردن امتیازات مثبت از نهاد‌های بین المللی ورزشی به وجود نیاورده بلکه اندک موفقیت‌های مدیریتی ورزش ایران را با خطر مواجه کرده است.
امید است که با توجه نقش مثبت اقتصادی و ورزشی و تاثیرات فزاینده میزبانی از رویداد‌های مهم و بین‌المللی ورزشی زمینه‌ای شود تا همه ارکان نظام با پیگیری جدی به دنبال کسب میزبانی رویداد‌های بین‌المللی و مهم ورزشی باشند تا از این طریق علاوه بر فقرزدایی از ورزش ایران زمینه ظهور و بروز پتانسیل‌های اجرایی و امکانات توسعه‌ای ورزش را رقم بزند.
در این رشته هم با وجود این که ایران از قدرتمندترین تیم‌های جهان است، اما تا به حال سهمی از میزبانی مسابقات بین‌المللی در رده ملی نداشته است.
در جام جهانی فوتبال ساحلی تنها میزبانی کشور‌های آسیایی به سال ۲۰۰۹ در کشور امارات برمی‌گردد.
قهرمانی آسیا:
۲۰۰۶ - ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ امارات، ۲۰۱۱ عمان، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۵ قطر، ۲۰۱۷ مالزی
تکواندو قهرمانی جهان
۲۰۰۷ چین، ۲۰۰۹ دانمارک، ۲۰۱۷ کره جنوبی، ۲۰۱۳ مکزیک، ۲۰۱۵ روسیه، ۲۰۱۷ کره جنوبی
جام جهانی
۲۰۰۶ تایلند، ۲۰۰۹ آذربایجان، ۲۰۱۰ چین، ۲۰۱۲ ساحل عاج، ۲۰۱۴ مکزیک، ۲۰۱۶ آذربایجان
با وجود این که ایران در رشته تکواندو هم جزو قدرت‌های جهانی محسوب می‌شود، اما هیچ‌گاه میزبانی مسابقات معتبری در رده ملی بر عهده نداشته است. در مسابقات گرندپری هم شرایط به همین منوال است. برخی شهر‌های آسیایی میزبانی مراحل مختلف این مسابقات را برعهده داشتند، اما هیچ‌گاه این میزبانی سهم شهر‌های ایران نشده است.
بسکتبال کاپ آسیا
در دو دهه اخیر میزبانی این مسابقات اکثرا به عهده چین بوده است و کشور‌هایی مانند ژاپن، قطر، فیلیپین و لبنان نیز در دوره‌های میزبانی این مسابقات بوده‌اند.
قهرمانی آسیا
۲۰۰۵ قطر، ۲۰۰۷ ژاپن، ۲۰۰۹ چین، ۲۰۱۱ چین، ۲۰۱۳ فیلیپین، ۲۰۱۵ چین
جام جهانی
۲۰۰۲ آمریکا، ۲۰۰۶ ژاپن، ۲۰۱۰ ترکیه، ۲۰۱۴ اسپانیا، ۲۰۱۹ چین
در رشته بسکتبال نیز ایران سهمی از میزبانی بازی‌های ملی نداشت.
والیبال قهرمانی جهان
۲۰۰۶ ژاپن، ۲۰۱۰ ایتالیا، ۲۰۱۴ لهستان، ۲۰۱۸ ایتالیا، بلغارستان
جام جهانی
با قراردادی که فدراسیون والیبال ژاپن با فدراسیون جهانی بست، میزبانی این مسابقات از سال ۱۹۷۷ بر عهده کشور ژاپن بوده است.
لیگ جهانی
در دو دهه اخیر هیچ کشوری از آسیا میزبان مرحله نهایی این مسابقات نبوده است، اما در مرحله مقدماتی به علت فرمت رقابت‌ها تیم‌های هر گروه برای انجام بازی به کشور‌های رقیب می‌روند؛ بنابراین علت میزبانی ایران در بازی‌های مقدماتی، فرمت این مسابقات بوده است.
در ۴ دهه گذشته علاوه بر برخی معذوریت‌ها، ضعف مدیریت و عدم برنامه ریزی هدفمند نیز موجب شده که ایران در اخذ میزبانی بسیاری از مسابقات معتبر ورزشی عاجز باشد. ایران به عنوان یک کشور اسلامی حتی نتوانسته میزبانی بازی‌های همبستگی کشور‌های اسلامی را بر عهده بگیرد. واضح است که برخی تصمیمات سیاسی و غیر ورزشی در ناتوانی ایران برای گرفتن میزبانی مسابقات ورزشی کاملا تاثیرگذار بوده است؛ تصمیماتی که نه تنها شرایطی را برای به دست آوردن امتیازات مثبت از نهاد‌های بین المللی ورزشی به وجود نیاورده بلکه اندک موفقیت‌های مدیریتی ورزش ایران را با خطر مواجه کرده است.
امید است که با توجه نقش مثبت اقتصادی و ورزشی و تاثیرات فزاینده میزبانی از رویداد‌های مهم و بین‌المللی ورزشی زمینه‌ای شود تا همه ارکان نظام با پیگیری جدی به دنبال کسب میزبانی رویداد‌های بین‌المللی و مهم ورزشی باشند تا از این طریق علاوه بر فقرزدایی از ورزش ایران زمینه ظهور و بروز پتانسیل‌های اجرایی و امکانات توسعه‌ای ورزش را رقم بزند.
۰
