سورپرایز کی‌روش برای جام‌جهانی چیست؟
شمارش معکوس برای بازی ایران و مراکش آغاز شده. تنها ۶ روز دیگر و بعد آغاز بازی مرگ و زندگی برای ایران. برای تیمی که بیشترین شانسش برای رسیدن به یک نتیجه ایده آل را در همان مسابقه نخستش می‌جوید. لقب مرگ و زندگی به این بازی را اصلا خود کارلوس کی روش به این بازی داده است.
کد خبر :
۵۸۲۰۲
بازدید :
۱۰۸۸
بازی با لیتوانی برگزار شد. پشت در‌های بسته و تدابیر شدید امنیتی. تقریبا همه دوستداران تیم ملی دنبال تحلیل بازی بودند، اما کی‌روش تغییرات عجیب در ترکیبش نداشت!
شمارش معکوس برای بازی ایران و مراکش آغاز شده. تنها ۶ روز دیگر و بعد آغاز بازی مرگ و زندگی برای ایران. برای تیمی که بیشترین شانسش برای رسیدن به یک نتیجه ایده آل را در همان مسابقه نخستش می‌جوید. لقب مرگ و زندگی به این بازی را اصلا خود کارلوس کی روش به این بازی داده است.
سرمربی که در ۴ ماهه گذشته، هر بار با تغییری در سیستم تیمش همه را حسابی شگفت زده کرده است. خاطرات ۴ سال قبل و یکباره سر بر آوردن امثال حاج صفی، علیرضا حقیقی، مهرداد پولادی و پژمان منتظری در نقاطی از زمین که کسی انتظارش را نداشته، باعث شده این بار هم همه اهالی فوتبال منتظر آن شگفتی سازی لحظه آخری باشند.
ولی همین اخبار ناقص منتشر شده از ترکیب تیم ملی در بازی پایانی برابر لیتوانی هم نشان می‌دهد او در آخرین مسابقه پیش از دیدار بزرگش هم خیلی دستی در ترکیب نبرده است.
در روز‌های گذشته عکس منتشر شده از او در حال حرف زدن با نمایندگان فیفا که روی وایت برد، ۵ بازیکن دفاعی چیده بود خبرساز شد تا این گمان که او در روز بازی با مراکش پورعلی گنجی، مجید حسینی و روزبه را همزمان با هم در زمین به بازی می‌گیرد و در کناره‌ها هم پژمان منتظری و میلاد محمدی بازی می‌کنند، قوت بگیرد و حتی تیتر اصلی خیلی از رسانه‌های مهم کشور شود.
ولی در بازی با لیتوانی تنها چیزی که در سایت فدراسیون هم کد گذاری نشده است، تاکید بر بازی همزمان پورعلی گنجی و روزبه چشمی در مرکز خط دفاعی و میلاد در کنارشان است. البته در نیمه دوم این بازی هم رامین رضاییان بازی کرده است. این همان ترکیبی است که تقریبا در همین بازی‌های انگشت شمار اخیر ملی هر بار تکرار شده است.
کی روش برای این تیم در نقطه از زمین با تردید دچار بود. یکی دفاع وسط که پای هزینه هایش ایستاد و سید جلال را خط زد و روزبه چشمی را به بازی گرفت و دیگری پست هافبک دفاعی.
کی روش تقریبا خیالش را برای دفاع وسط راحت کرده و حالا اقلا بر اساس سبک کاری او و اصرارش بر حرفش می‌شود گفت: بعید است تغییری در ترکیبی که برای جا افتادنش ماه‌ها هزینه داده، داشته باشد. در دروازه هم که حالا بیرانوند نفر اول است. او ۴ سال برای تیم بازی کرده و گذشتن از کنار نامش، یکشبه، اصلا از دغدغه‌های این روز‌های کی روش نیست.
نگاهی به باقی نقاط زمین نشان می‌دهد برای دفاع وسط او هم امید ابراهیمی را در کنار شجاعی تست کرده. هم از ترکیب قدوس اشکان دژاگه و کریم انصاری فرد بازی گرفته. طارمی و امیری در سمت راست تست شدند و نفر نوک هم همچنان آزمون گزینه اصلی تیم بوده است.
این یعنی او از همان ابتدا تصمیمش روشن است که با همان تاکتیک ایده آل ۱-۳-۲-۴ مورده علاقه اش به میدان می‌رود. در تمرینات هم او با فشار و با انرژی زیاد از بازی درگیرانه سخن می‌گوید و بازی‌های تونس و الجزایر و ترکیه نشان می‌دهد، سبک بازی او در ماه‌های اخیر دیگر حتی مثل سال قبل نیست. دیگر خط قرمز تیم دفاع محض و نداشتن پلان بعد از خوردن گل نیست.
کی روش با این ویژگی‌های جدید تیمی که در فوتبال ایرانش می‌بینیم، اما چرا در ورزشگاه را بسته تا کسی تمرینات تیمش را نبیند؟
برای بسیاری ایران کم شانس‌ترین تیم گروه دوم بازی هاست. روند آماده سازی ماه‌های آخر هم سبب شده امید در میان هواداران تیم هم کمرنگ‌تر از همیشه باشد و ترس در بالاترین سطح. تیم ملی، اما یک از پیش باخته است؟ این را نه در سیمای کی روش می‌توان دید نه در سیمای بازیکنان تیمش. انگیزه در وجود جوانانش موج می‌زند و به خوبی به چشم می‌آید.
سورپرایز مربی چیست؟
اما پشت در‌های بسته تمرین قرار است چه اتفاقی بیفتد که کی روش اینچنین فضای تیمش را امنیتی کرده است؟ پاسخ این بار به نظر می‌رسد خیلی در دسترس‌تر از همه بار‌های قبل باشد. او این بار بر اساس داشته‌های تیمش، نه بر روی بستن بازی و کنترل حریف در چاله دفاعی خودی که بر اساس سبک بازی متفاوت بسته است.
از یاد نبریم که مراکش خودش استاد ضد حمله هاست. استاد بازی با اشتباهات حریف. البته با قدرت حفظ توپ بالا در خط دفاعی و بازی سازی از عقب. سبکی از فوتبال که کره ای‌ها با مربی آلمانی شان در ۴ سال گذشته تلاش زیادی داشتند برابر ایران انجامش دهند.
کی روش روی پرس از بالا و در زمین حریف و سرعت انتقال در تمرینات تیم تاکید زیادی دارد. برای او دیگر این بار چسبیدن به نام بازیکنان و سورپرایز‌های عجیب نفراتی خیلی مفهومی ندارد. او این بار بر روی برنامه‌های متنوع بازی فکر کرده است. سورپرایزش این بار این است که می‌خواهد اقلا در بازی با مکزیک با پرس از جلو، روی تیم حریف خراب شود و با انتقال سریع تیم از حمله به دفاع و دفاع به حمله، همه را شگفت زده کند.
اگر دنبال اتفاقات عجیب و غریب در ترکیب بازی با مراکش هستید پس با این مشاهدات و آثاری که ازرفتار‌ها و گفتار کی روش بر می‌آید، باید گفت: خیلی او هیجان زده تان نمی‌کند.
کی روش که در ۵ مصاحبه اخیرش با رسانه‌های خارجی روی این تاکید کرده که تیم ملی ایران برابر هواداران فوتبال سراسر دنیا متعهد است به بازی روان و مسئولانه و گفته برای بردن به زمین می‌رود، دارد کدهایش را برای موفقیت تیم می‌دهد. او دقیقا برای بازی با مراکش همه رویاهایش را برای پایانی هیجان انگیز با ایران بسته است.
اینجا دیگر برایش حتی مهم نیست تیمش شیرازه اش نپاشد و گل اول را نخورد. او ابزار لازم برای ایجاد فشار به حریف و گل زدن را دارد و این برگ برنده و سورپرایز کی روش ۲۰۱۸ است. چیزی که تیم ۲۰۱۴ او نداشت.
سرمربی که در ۴ ماهه گذشته، هر بار با تغییری در سیستم تیمش همه را حسابی شگفت زده کرده است. خاطرات ۴ سال قبل و یکباره سر بر آوردن امثال حاج صفی، علیرضا حقیقی، مهرداد پولادی و پژمان منتظری در نقاطی از زمین که کسی انتظارش را نداشته، باعث شده این بار هم همه اهالی فوتبال منتظر آن شگفتی سازی لحظه آخری باشند.
ولی همین اخبار ناقص منتشر شده از ترکیب تیم ملی در بازی پایانی برابر لیتوانی هم نشان می‌دهد او در آخرین مسابقه پیش از دیدار بزرگش هم خیلی دستی در ترکیب نبرده است.
در روز‌های گذشته عکس منتشر شده از او در حال حرف زدن با نمایندگان فیفا که روی وایت برد، ۵ بازیکن دفاعی چیده بود خبرساز شد تا این گمان که او در روز بازی با مراکش پورعلی گنجی، مجید حسینی و روزبه را همزمان با هم در زمین به بازی می‌گیرد و در کناره‌ها هم پژمان منتظری و میلاد محمدی بازی می‌کنند، قوت بگیرد و حتی تیتر اصلی خیلی از رسانه‌های مهم کشور شود.
ولی در بازی با لیتوانی تنها چیزی که در سایت فدراسیون هم کد گذاری نشده است، تاکید بر بازی همزمان پورعلی گنجی و روزبه چشمی در مرکز خط دفاعی و میلاد در کنارشان است. البته در نیمه دوم این بازی هم رامین رضاییان بازی کرده است. این همان ترکیبی است که تقریبا در همین بازی‌های انگشت شمار اخیر ملی هر بار تکرار شده است.
کی روش برای این تیم در نقطه از زمین با تردید دچار بود. یکی دفاع وسط که پای هزینه هایش ایستاد و سید جلال را خط زد و روزبه چشمی را به بازی گرفت و دیگری پست هافبک دفاعی.
کی روش تقریبا خیالش را برای دفاع وسط راحت کرده و حالا اقلا بر اساس سبک کاری او و اصرارش بر حرفش می‌شود گفت: بعید است تغییری در ترکیبی که برای جا افتادنش ماه‌ها هزینه داده، داشته باشد. در دروازه هم که حالا بیرانوند نفر اول است. او ۴ سال برای تیم بازی کرده و گذشتن از کنار نامش، یکشبه، اصلا از دغدغه‌های این روز‌های کی روش نیست.
نگاهی به باقی نقاط زمین نشان می‌دهد برای دفاع وسط او هم امید ابراهیمی را در کنار شجاعی تست کرده. هم از ترکیب قدوس اشکان دژاگه و کریم انصاری فرد بازی گرفته. طارمی و امیری در سمت راست تست شدند و نفر نوک هم همچنان آزمون گزینه اصلی تیم بوده است.
این یعنی او از همان ابتدا تصمیمش روشن است که با همان تاکتیک ایده آل ۱-۳-۲-۴ مورده علاقه اش به میدان می‌رود. در تمرینات هم او با فشار و با انرژی زیاد از بازی درگیرانه سخن می‌گوید و بازی‌های تونس و الجزایر و ترکیه نشان می‌دهد، سبک بازی او در ماه‌های اخیر دیگر حتی مثل سال قبل نیست. دیگر خط قرمز تیم دفاع محض و نداشتن پلان بعد از خوردن گل نیست.
کی روش با این ویژگی‌های جدید تیمی که در فوتبال ایرانش می‌بینیم، اما چرا در ورزشگاه را بسته تا کسی تمرینات تیمش را نبیند؟
برای بسیاری ایران کم شانس‌ترین تیم گروه دوم بازی هاست. روند آماده سازی ماه‌های آخر هم سبب شده امید در میان هواداران تیم هم کمرنگ‌تر از همیشه باشد و ترس در بالاترین سطح. تیم ملی، اما یک از پیش باخته است؟ این را نه در سیمای کی روش می‌توان دید نه در سیمای بازیکنان تیمش. انگیزه در وجود جوانانش موج می‌زند و به خوبی به چشم می‌آید.
سورپرایز مربی چیست؟
اما پشت در‌های بسته تمرین قرار است چه اتفاقی بیفتد که کی روش اینچنین فضای تیمش را امنیتی کرده است؟ پاسخ این بار به نظر می‌رسد خیلی در دسترس‌تر از همه بار‌های قبل باشد. او این بار بر اساس داشته‌های تیمش، نه بر روی بستن بازی و کنترل حریف در چاله دفاعی خودی که بر اساس سبک بازی متفاوت بسته است.
از یاد نبریم که مراکش خودش استاد ضد حمله هاست. استاد بازی با اشتباهات حریف. البته با قدرت حفظ توپ بالا در خط دفاعی و بازی سازی از عقب. سبکی از فوتبال که کره ای‌ها با مربی آلمانی شان در ۴ سال گذشته تلاش زیادی داشتند برابر ایران انجامش دهند.
کی روش روی پرس از بالا و در زمین حریف و سرعت انتقال در تمرینات تیم تاکید زیادی دارد. برای او دیگر این بار چسبیدن به نام بازیکنان و سورپرایز‌های عجیب نفراتی خیلی مفهومی ندارد. او این بار بر روی برنامه‌های متنوع بازی فکر کرده است. سورپرایزش این بار این است که می‌خواهد اقلا در بازی با مکزیک با پرس از جلو، روی تیم حریف خراب شود و با انتقال سریع تیم از حمله به دفاع و دفاع به حمله، همه را شگفت زده کند.
اگر دنبال اتفاقات عجیب و غریب در ترکیب بازی با مراکش هستید پس با این مشاهدات و آثاری که ازرفتار‌ها و گفتار کی روش بر می‌آید، باید گفت: خیلی او هیجان زده تان نمی‌کند.
کی روش که در ۵ مصاحبه اخیرش با رسانه‌های خارجی روی این تاکید کرده که تیم ملی ایران برابر هواداران فوتبال سراسر دنیا متعهد است به بازی روان و مسئولانه و گفته برای بردن به زمین می‌رود، دارد کدهایش را برای موفقیت تیم می‌دهد. او دقیقا برای بازی با مراکش همه رویاهایش را برای پایانی هیجان انگیز با ایران بسته است.
اینجا دیگر برایش حتی مهم نیست تیمش شیرازه اش نپاشد و گل اول را نخورد. او ابزار لازم برای ایجاد فشار به حریف و گل زدن را دارد و این برگ برنده و سورپرایز کی روش ۲۰۱۸ است. چیزی که تیم ۲۰۱۴ او نداشت.
۰
