واقعا حالِ مردم بریتانیا بدتر است؟!

محمد درویش | گزارش پنجشنبه گذشته روزنامه گاردین، حکایت از بحرانی بزرگ برای مردم انگلستان و زنهاری تأمل‌برانگیز برای ایرانیان دارد. بنا بر هشدار یونیسف بیش از ۴.۵ میلیون کودک در بریتانیا در مناطقی با آلودگی هوا در سطحی بسیار سمی بزرگ می‌شوند. آزمایشاتی که چهار روز پیش منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند کودکانی که در مسیر خیابان‌های شلوغ راه می‌روند، به دلیل کوتاه‌تربودن قدشان به هنگام عبور از نزدیک اگزوز خودروها، سه برابر بیشتر از بزرگ‌سالان در معرض هوای آلوده قرار دارند.

گزارش یونیسف کشف کرده که تقریبا یک‌سوم از آن‌ها که زیر ۱۸ سال هستند، در نقاطی با حد ناسالم ذرات معلق در هوا زندگی می‌کنند که شامل یک‌میلیون و ۶۰۰ هزار کودک زیر پنج سال و ۲۷۰ هزار نوزاد می‌شود. این ارزیابی براساس حد مجازی است که سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۰۵ تعیین کرده و ۶۰ درصد پایین‌تر از حد قانونی در انگلستان و ولز است.

دولت بریتانیا سه بار در دادگاه عالی به دلیل کوتاهی در مبارزه با حد غیرقانونی دی‌اکسید نیتروژن در هوا محکوم شده و اکنون به بالاترین مرجع قانونی اروپا کشیده می‌شود. روز چهارشنبه نمایندگان مجلس عوام از چهار گروه برگزیده در ارتباط با تعهد دولت برای کاهش تأثیر آلودگی هوا بر سلامتی عمومی ابراز نگرانی کردند.

آخرین برنامه اقدام دولت کاهش شمار نیمی از مردم تا سال ۲۰۲۵ است که در مناطق متأثر از آلودگی هوا در سطحی بالاتر از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی زندگی می‌کنند. ایمی گیبز از یونیسف می‌گوید: «نتایج جدید، ما را مجبور می‌کند تا با واقعیتی تکان‌دهنده درباره عواقب حاد بر سلامتی کودکان روبه‌رو شویم.

وحشتناک است که یک‌سوم از کودکان ما ریه‌هایشان را با هوایی سمی پر می‌کنند که می‌تواند آن‌ها را در درازمدت در خطر بیماری‌های جدی قرار دهد. این غیرقابل‌قبول است که آسیب‌پذیرترین اعضای جامعه که کمترین مسئولیت در ایجاد آلودگی هوا را دارند، آن‌هایی هستند که از عواقب آن بیشترین رنج را متحمل می‌شوند.

دولت باید بپذیرد که این یک بحران سلامتی کودکان است و اقداماتی هدفمند و بودجه لازم برای کاهش قرارگرفتن در معرض خطر را ارائه دهد». آزمایشات در این زمینه درباره میلیون‌ها کودک که هر روز پیاده به مدرسه می‌روند، صدق می‌کند و متخصصان توصیه می‌کنند آنجا که پدرومادر‌ها راه‌های کم‌رفت‌وآمدتر را انتخاب می‌کنند، می‌توانند در معرض خطر آلودگی قرارگرفتن را تا دوسوم کاهش دهند.

دیگر پژوهشگران به پدرومادر‌ها استفاده از پوشش روی کالسکه کودکان را برای حفاظت از آلودگی هوا پیشنهاد می‌دهند.

نیمی از کودکان پیاده به مدرسه می‌روند، اما رساندن آن‌ها به مدرسه با خودرو درواقع می‌تواند به آلودگی بیشتری منجر شود و آن‌ها را که داخل خودرو هستند، در معرض خطر قرار دهد؛ همان‌طور که پژوهش‌های پیشین این نکته را نشان داده‌اند. پروفسور جاناتان گریگ، از دانشگاه کویین مری در لندن، می‌گوید: «تحقیقات من نشان داده‌اند که ریه‌های کودکان کم‌سن‌وسال‌تری که در معرض آلودگی هوای بیشتری ناشی از ترافیک هستند، عواقب سنگینی را متحمل می‌شوند.

اگرچه پدرومادر‌ها می‌توانند با پیاده‌روی در خیابان‌هایی با آلودگی کمتر این عواقب را کاهش دهند، اما دولت بریتانیا باید گام‌های دیگری را در کاهش انتشار گاز‌های سمی در همه خیابان‌ها بردارد». وزیر محیط زیست، مایکل گوو، گفته که «آزمایش‌های نامبرده از راه‌های مدرسه نشان‌دهنده مشکلات هستند؛ ما باید اقداماتی جدی در راه بهبودی کیفیت هوا برداریم.

با گام‌های ساده مانند گذاشتن خودرو در خانه و استفاده از دوچرخه برای رسیدن به مدرسه؛ ما می‌توانیم در همکاری با یکدیگر آلودگی هوا را کمتر و از سلامتی‌مان حمایت کنیم. صنعت خودروسازی برای آلودگی در خیابان‌ها مسئول است و اینکه دولت در برابر درخواست بودجه‌ای از این صنعت برای صندوق هوای پاک مقاومت نشان می‌دهد، غیرقابل درک است».

این پژوهش‌ها از جانب دولت و ١٨٠ سازمان پشتیبانی می‌شوند که از مردم می‌خواهند تا آنجا که امکان دارد، از خودرو‌ها استفاده نکنند. روزی که خیابان‌های لندن به دلیل برگزاری دوی ماراتون ٢٠١٨ برای ترافیک بسته شد، سطح آلودگی هوا ٨٩ درصد کاهش پیدا کرد.

شما چه فکر می‌کنید؟ چگونه است که شمار کودکان قربانی آلودگی هوا در بریتانیا چند برابر همتایانشان در ایران است؛ کشوری که بارِ آلودگی هوایش، چند برابر بریتانیاست! آیا وقت آن نرسیده تا مسئولان وزارت بهداشت، سازمان حفاظت محیط زیست و شهرداری‌ها، آمار‌های واقعی را شفاف به مردم ارائه دهند؟!