تصاویر/ زندگی میلیون‌ها نفر در پناهگاه‌های هسته‌ای

در اواخر دهه‌های 60 و 70، رهبر چین "مائو" در هراس از فروپاشی هسته‌ای دستور داد تا آپارتمان‌ها به پناهگاهی مجهز شوند که توانایی مقاومت در برابر بمب هسته‌ای را داشته باشد. نزدیک به ده هزار پناهگاه تنها در پکن ساخته شد.

کد خبر : ۵۹۴۵۰

۰۶ تیر ۱۳۹۷ - ۱۵:۰۵

بازدید : ۷۳۶۸

فرادید | در زیر خیابان‌های پکن، مردم در جهانی زیرزمینی زندگی می‌کنند که در دوران جنگ سرد ساخته شد.

در اواخر دهه‌های 60 و 70، رهبر چین "مائو" در هراس از فروپاشی هسته‌ای دستور داد تا آپارتمان‌ها به پناهگاهی مجهز شوند که توانایی مقاومت در برابر بمب هسته‌ای را داشته باشد. تنها در پکن نزدیک به ده هزار پناهگاه ساخته شد.

اما زمانی که چین در اوایل دهه 80 درهایش را به روی جهان گسترده گشود، وزارت دفاع در پکن از این فرصت استفاده کرد و پناهگاه‌ها را به مردم اجاره داد تا از پناهگاه‌های قراضه و قدیمی به‌عنوان واحدهای مسکونی کوچک استفاده کند و سود خوبی به جیب بزند.

شب‌هنگام، بیش از یک‌میلیون نفر که اکثراً کارگران مهاجر و دانش آموزان مناطق روستایی هستند، از خیابان‌های شلوغ پکن به جهانی در زیرزمین می‌روند که کمتر کسی از آن خبر دارد.

"آنتونیو فاچیلونگو" عکاس ایتالیایی مجذوب این پدیده شد و در دسامبر 2015 به پکن رفت تا آن را ثبت کند. بااینکه پیدا کردن این پناهگاه‌ها سخت نیست و تقریباً در تمام نقاط شهر وجود دارند، اما دسترسی به آن‌ها کار چندان راحتی نیست. فاچیلونگو هر جا که می‌رفت، یکی از نگهبانان محله او را ازآنجا بیرون می‌کردند و می‌گفتند طبق قانون افراد خارجی حق ورود به پناهگاه‌های هسته‌ای را ندارند. بنابراین تصمیم گرفت یک درخواست رسمی به دولت محلی ارائه دهد. درخواستش رد شد. بالاخره فاچیلونگو موفق شد در ساعت ناهار دور از چشم نگهبان‌ها به آنجا برود. اما متوجه شد که بسیاری از ساکنان از حضور او نگران شده‌اند و در برخی موارد از عکاسی او خجالت می‌کشند.

فاچیلونگو گفت: "از 150 نفری که ملاقات کردم، تنها 50 نفر اجازه دادند از آن‌ها عکس بگیرم. دلیل نگرانی برخی از آن‌ها این بود که به خانواده‌هایشان در شهر یا روستاهای دیگر گفته بودند کار خوبی دارند و در آپارتمان مناسبی زندگی می‌کنند."

شرایط زندگی در پناهگاه‌ها واقعاً دشوار است. گرچه مجهز به برق، لوله‌کشی و سیستم فاضلاب هستند، اما فقدان تهویه هوای مناسب هوا را ساکن و خفه کرده است. ساکنان از آشپزخانه و توالت‌هایی استفاده می‌کنند که اغلب بسیار کوچک و غیربهداشتی هستند.

قوانین محلی حداقل فضای زندگی برای هر مستأجر را 4 متر تعیین کرده که در بسیاری موارد نادیده گرفته می‌شود. یکی از عکس‌های فاچیلونگو، کودک چهار ساله‌ای را به تصویر می‌کشد که با پدر، برادر کوچک‌تر و مادربزرگش در اتاق کوچکی زندگی می‌کردند که تنها یک تخت در آنجا می‌شد. فاچیلونگو گفت: "اینجا یکی از فقیرترین مکان‌هایی است که در عمرم دیدم."

پکن در سال 2010 به دلیل غفلت صاحب‌خانه‌ها و خطرات ایمنی برای مستأجران، استفاده از پناهگاه‌ها به‌عنوان فضای مسکونی را ممنوع کرد. اما تلاش‌هایشان تاکنون دشوار و بی‌ثمر مانده است. دلیل اصلی این است که ساکنان پناهگاه جای دیگری برای زندگی ندارند.