تصاویر/ زندگی و زمانه علی حاتمی؛ شاعر سینمای ایران

کد خبر : ۶۱۵۸۹

۲۴ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۷:۲۷

بازدید : ۵۹۳۸

فرادید | علی حاتمی بیست و سوم مرداد سال ۱۳۲۳ متولد شد. در خیابان شاپور. کوچه اردیبهشت. مادرش خانه‌دار بود و پدر کارگر چاپخانه. شروع کارش نویسندگی تأتر بود و رشته تحصیلی‌اش ادبیات نمایشی. سال ۴۴ نمایش «دیب» را در تالار دانشکده به اجرا برد. تا رسید به حسن کچل...

نمایش‌نامه «حسن کچل» هم کار خوبی بود؛ رضایت‌بخش بود. تشویق شد که نمایش‌نامه را فیلم کند؛ و سال ۱۳۴۹، فیلم حسن کچل ساخته شد. اولین تجربه سینمایی علی حاتمی. اولین فیلم موزیکال ایرانی با داستان کهن ایرانی. فیلم حسن کچل درخشید. تماشاگران استقبال کردند و سینما به علی حاتمی روی خوش نشان داد.

علی حاتمی از تأتر فاصله گرفت. سال ۴۹ فیلم «طوقی» را ساخت. یک سال بعد هم «باباشمل» را ساخت. دوباره فیلمی موزیکال درباره لوطی‌گری.

سال ۵۰ ازدواج کرد. با یکی از هنرپیشه‌های سینما، زری خوشکام. ازدواج زری خوشکام را کم‌کار کرد، اما ۵۱ سال پرکار حاتمی بود. «قلندر»، «ستارخان» و «خواستگار». هر سه در یک سال. «ستارخان»، روایت ماجرای مشروطیت و قیام ستارخان و باقرخان بود. منتقدان، اما نپسندیدند. مهر ۵۱ لیلا حاتمی به دنیا آمد.

بعد از آن علی حاتمی به تلویزیون رفت. دو سریال ساخت. «داستان‌های مولوی» (۱۳۵۲) و «سلطان صاحبقران» (۱۳۵۴). هردو پرطرفدار، هر دو جذاب.

سال ۵۶، سال سوته‌دلان بود. سال حبیب آقا ظروف‌چی و برادر ناتنی‌اش مجید دوکله که عقل و بار درستی ندارد. با دیالوگ ماندگار بهروز وثوقی در نقش مجید: خوش به سعادتتون که می‌رین روضه، جاتون وسط بهشته، ما که دنیامون شده آخرت یزید. کیه ما رو ببره روضه؟ آقا مجید تو رو چه به روضه، روضه خودتی، گریه کن نداری، وگرنه خودت مصیبتی، دلت کربلاس! بسیاری معتقدند مهم‌ترین و کامل‌ترین فیلم حاتمی قبل از انقلاب بود.

دو سال بعد سریال هزار دستان کلید خورد. هشت سال گذشت تا در تلویزیون پخش شد. علی حاتمی برای این سریال یک شهرک سینمایی ساخت و زحمت‌ها کشید تا داستان زندگی رضا تفنگچی را در دوره احمدشاه و رضا خوشنویس را در دوره رضاشاه روایت کند.

از ابتدای سال ۶۰ «حاجی واشینگتن» را ساخت؛ «کمال الملک» و بعد «مادر»، مادری که تدارک عزای خودش را می‌بیند و بچه‌هایش را دور هم می‌خواهد. «دلشدگان» هم در سال ۷۰ ساخته شد. سال ۷۵ فیلمبرداری «جهان پهلوان تختی» را شروع کرد، اما بیمار شد و فیلم نیمه کاره ماند.

علی حاتمی آذر ۷۵ از دنیا رفت و این جمله را به یادگار گذاشت: مادر مرد، از بس جان ندارد.