چرا داعش مردم عادی پاریس را کشت؟

دومینیک مویسی می‌نویسد: ما در یک نبرد سیاسی با داعش قرار داریم، نبردی که در آن عشق ما به زندگی باید بر عشق آنها به مرگ، پیروز شود.

دیپلماسی ایرانی مقاله ای از دومینیک مویسی استاد موسسه مطالعات سیاسی پاریس و مشاور ارشد موسسه روابط خارجی فرانسه را در باره حملات داعش در پاریس ترجمه کرده است.
دومینیک مویسی* می نویسد:

از زمان حملات تروریستی در ماه ژانویه به نشریه شارلی ابدو و فروشگاه کوشر، اهالی پاریس متوجه شدند که توسط بربریت محاصره شده اند و آنها بار دیگر حمله خواهند کرد. اما چیزی که باید بدانیم این است که بار دیگر با این واقعیت تلخ مواجه شدیم. در جمعه شب واقعیت از ما انتقام گرفت. ما در جنگ هستیم. اشتباه خواهد بود -حتی خطرناک است- اگر ما این موضوع را نپذیریم. برای پیروزی در این راه نیاز به وحدت، ثبات و استحکام داریم.

مبنای تحلیل ها این است که ما در حال حاضر به چه چیزی بیشتر نیاز داریم. ما دشمنمان را می شناسیم. از نفرتمان به آنها و عمق کینه آنها از خودمان آگاه هستیم. برای شناخت استراتژی آنها نیاز به این داریم تا بدانیم آنها چه ویژگی هایی دارند: باهوش هستند، به زعم خودشان منطقی هستند. ما مدت ها آنها را دست کم گرفتیم. هم اکنون ضروری است که مسیرمان را تغییر دهیم.

در طول چند هفته اخیر، استراتژی ترور داعش، مرگ را به خیابان های آنکارا، بیروت و پاریس و آسمان صحرای سینا آورده است. هویت قربانیان هیچ گونه شکی در پیام آنها باقی نمی گذارد. «کردها، روس ها، شیعیان لبنان و فرانسوی: شما به ما حمله کردید، بنابراین ما شما را می کشیم.»

زمانبندی حملات هم همانند ملیت اهداف است. هرچه داعش بر روی زمین شکست بیشتری بخورد و قلمرویش در سوریه و عراق را از دست بدهد، بیشتر وسوسه می شود تا برای جلوگیری از مداخله بیشتر خارجی ها، جنگ را به بیرون بکشد. به طور مثال حملات هماهنگ در پاریس تبعات از دست رفتن شهر سنجار عراق از کنترل داعش است.

البته هسته های تروریستی در پاریس پس از این شکست اخیر تشکیل نشده اند. آنها حضور داشتند و منتظر فعال شدن بودند. این مسئله نشان دهنده منعطف بودن تاکتیک های داعش است و ربطی به وجود افرادی که بخواهند حمله انتحاری انجام دهند ندارد.

اگر داعش این بار در پاریس، طنزنویسان، پلیس یا یهودیان را انتخاب نکرد، به این دلیل بود که دقیقاً می خواست آدم های معمولی که محافظتی از آنها نمی شود را مورد هدف قرار دهد. در این مقطع حمله کنندگان کمیت را بر کیفیت ترجیح دادند. هدف این بود که تا جایی که می توانند مردم را بکشند.

این استراتژی ممکن است، چون قلمرویی که داعش دارد، امکان پناهگیری و زمین تمرین را به آنها می دهد. قلمروی خلافت خود خوانده داعش همانند امکانی است که افغانستان تحت کنترل طالبان برای القاعده در دهه 1990 فراهم کرد. این ضروری است که کنترل این قلمرو مجدداً به دست آید و نابودی ولایت های داعش در لیبی، سینا و هر جای دیگری باید تبدیل به اولویت اول جامعه جهانی شود.

ما در فرانسه نیاز به اتحاد داریم. باید در کل اروپا به وحدت برسیم. اروپا باید با بربریت مقابله کند، با وجود تفاوت هایی که داریم باید از ارزش هایمان دفاع کنیم، از مسیر زندگی مان و از این که کنار هم زندگی می کنیم، دفاع کنیم. ما در قایق قرار داریم و با دشمنی مشترک روبه رو هستیم. برای این منظور نیاز به وحدتی فراتر از اروپا و غرب داریم، چون داعش کشورهایی همانند ایران و روسیه را بیشتر از اروپا تهدید می کنند.

داعش انتظار دارد ما ترکیبی از بزدلی و واکنش افراطی را نشان دهیم. جاه طلبی نهایی آنها این است که جنگ تمدنی میان غرب و جهان اسلام شکل بگیرد. ما نباید طعمه استراتژی آنها باشیم.

باید در این رابطه به وضوح بحث کرد. وقتی پاریس جمعه شب مورد حمله قرار گرفت، از جنگ صحبت شد. اما هیچ کس نمی خواهد اشتباهات ایالات متحده در زمان جورج دبلیو بوش را تکرار کند. باید از این اشتباهات درس گرفت. واکنش اروپا باید سخت باشد، اما نه به اندازه ای که از حد قانونی اش منحرف شود. با همه این تفاسیر ما در یک نبرد سیاسی با داعش قرار داریم، نبردی که در آن عشق ما به زندگی باید بر عشق آنها به مرگ، پیروز شود.

* استاد موسسه مطالعات سیاسی پاریس و مشاور ارشد موسسه روابط خارجی فرانسه