چند حاشیه از نخستین حضور زنان در آزادی

همزمان با شروع بازی ایران و بولیوی که نزدیک به ٢٠٠ تماشاگر زن برای نخستین‌بار شانس حضور در ورزشگاه را برای تماشای مسابقه فوتبال به دست آورده بودند، حدود ٢٠ تا ٣٠ هوادار خانم دیگر فقط به خاطر اینکه هوادار خاص نبودند، پشت در‌های ورزشگاه ماندند! شاید حتی بتوان گفت، حقیقت اصلی پشت در‌های آزادی بود و مربوط به زنانی که زیر باران از نادیده‌گرفتن خود مثل همیشه گلایه داشتند.

التماس می‌کردند حالا که زنان در ورزشگاه هستند، به آن‌ها هم اجازه ورود داده شود برای بسیاری از زنان علاقه‌مند سخت‌گرفتن‌ها و قوانین نانوشته ممنوعیت حضور آن‌ها در ورزشگاه‌ها در برابر عشقی که برای این حضور دارند، اهمیتی ندارد. به همین دلیل معمولا برای مسابقات مهم به سمت ورزشگاه می‌روند و با اینکه می‌دانند راهی برای حضور در استادیوم ندارند و پشت درمی‌مانند، بازهم برای آن‌چه به دنبالش هستند، تلاش می‌کنند.

رئیس فدراسیون فوتبال اواسط نیمه اول متوجه شد که حدود ٣٠نفر از زنان علاقه‌مند پشت در اصلی آزادی زیر باران مانده‌اند و همه‌گونه تلاشی می‌کنند بتوانند تماشاگر بازی باشند. مهدی تاج در اقدامی قابل توجه از حمیسی رئیس حراست فدراسیون فوتبال درخواست کرد که با حضور در محل و مذاکره با ماموران شرایطی را فراهم کند که این تعداد زن پشت در مانده هم بتوانند شانس حضور در ورزشگاه را پیدا کنند. منتهی تلاش‌های این مقام مسئول نتیجه نداد و ماموران یگان ویژه اعلام کردند فقط زنانی که حضور آن‌ها از قبل هماهنگ شده و نامشان در لیست وجود داشته، اجازه رفتن به ورزشگاه را دارند. با این حال تعدادی از این زنان توانسته بودند وارد ورزشگاه هم بشوند، اما در مقابل تونل‌های منتهی به سکو‌های آزادی جلوی آن‌ها گرفته شد.

یکی از اتفاقات بسیار مهم از حاشیه حضور زنان در ورزشگاه این بود که آن‌ها پس از پایان بازی در اقدامی جالب جایگاه خود را تمیز کرده و زباله‌ها را در پلاستیک ویژه گذاشتند تا زحمت تمیزکردن سکو‌ها به گردن کارگران ورزشگاه نیفتد. این موضوع که توسط همیاران هوادار زن اتفاق افتاد، بازتاب زیادی هم در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی داشت.

با اینکه برای نخستین‌بار زمینه حضور تعدادی تماشاگر زن در آزادی فراهم شد،، اما سخت‌گیری‌های بسیار زیادی وجود داشت. تمام تماشاگران مرد در سکو‌های روبه‌رو جایگاه بودند و در سکو‌های کناری جایگاه زنان هیچ هوادار مردی نبود.

در واقع این تنها یک نمایش برای حضور زنان بود. همچنین این تعداد هوادار هم با اتوبوس به ورزشگاه آورده شدند و با اتوبوس خارج شدند. همچنین چشمه‌های بهداشتی جداگانه برای استفاده آن‌ها درنظر گرفته شده بود و هیچ مردی هم اجازه ورود به جایگاه آن‌ها را نداشت. نظم سکو‌هایی که زنان تماشاگر در آن حضور داشتند را هم چند پلیس زن در اختیار داشتند که خودشان هم درطول مسابقه بار‌ها و بار‌ها درحال گرفتن عکس یادگاری بودند.

جالب‌ترین اتفاق مربوط به دختری ١٥ساله طرفدار پرسپولیس بود که با مادر خود در مقابل در استادیوم ساعت‌ها به ماموران التماس کرد که به او و مادرش اجازه بدهند وارد آزادی شود. اشک و التماس‌های او به قدری زیاد بود که درنهایت اجازه ورودش به استادیوم صادر شد و این دختر با پرچم پرسپولیس و ایران در کنار سایر زنان بازی را به تماشا نشست.

در استادیوم آزادی درطول بازی شاهد فحاشی نبودیم. زنان با اینکه تعدادشان کم بود، اما برای تیم‌ملی سنگ‌تمام گذاشتند و تشویق‌های ساده، موج مکزیکی ٢٠٠نفره و حتی تشویق ایسلندی ناهماهنگ آن‌ها بدون طبل از حاشیه‌های جالب بود. این ٢٠٠نفر، ٩٠دقیقه برای تیم‌ملی فریاد زدند و شاید به جای تمام آن زنانی هم که نبودند، خوشحالی کردند و در پایان مسابقه هم شاگردان کی‌روش به سمت آن‌ها رفته و از تشویق‌هایشان تشکر کردند. نقطه سیاه ماجرای حضور هم این بود که بوفه‌ای برای زنان درنظر گرفته نشده بود و امکاناتی مثل تماشاگران مرد نداشتند. امیدواریم موانع قانونی برطرف شود و همه زنان بتوانند در امنیت و به شکل قانونی در ورزشگاه‌ها حضور پیدا کنند.