بوی تعفن فقط برای تهرانی‌ها نیست!

محمد درویش | یک دانشمند بوم‌شناس -اکولوژیست- به نام Sabra Pudry به‌تازگی گزارش شوکه‌کننده و بدبویی را در روزنامه واشنگتن‌پست منتشر کرده که ناسزا‌های فراوانی را متوجه سیاست‌مداران لجباز در واشنگتن کرده است.

وی می‌نویسد: در گشت‌ها و سفر‌های علمی/پژوهشی خود در پارک‌های ملی و مناطق حفاظت‌شده ایالات متحده آمریکا به زباله‌هایی برخورده که او را به‌شدت خشمگین کرده است: یک لباس جشن فارغ‌التحصیلی به همراه مقدار تصورناپذیری از بطری‌های شامپاین.

البته، چنین تصویری را می‌توان پس از یک جشن شب سال نو انتظار داشت، اما در یک نایت‌کلاب در لاس‌وگاس و نه اینجا در پارک‌های ملی!

مناطقی که اینک به معنای واقعی کلمه بوی تعفن در آنجا به آسمان بلند شده، زیرا محتوای بالا‌آورده‌شده از معده و ادرار و مدفوع انسانی هم به‌وفور در منطقه انباشت شده است؛ زیرا به دلیل تعطیلی دولت آمریکا، کسی نیست تا زباله‌ها و پسماند‌ها را جمع کند.

درحقیقت از ۲۲ دسامبر دستگاه دولتی آمریکا کار نمی‌کند، زیرا دونالد ترامپ از امضای برنامه بودجه‌ای امتناع می‌کند که در آن از ۵.۶ میلیارد دلار برای ساخت دیوار مرزی مکزیک خبری نیست. تعطیلی دولت شامل نزدیک به ۸۰۰ هزار کارمند می‌شود و کسانی که در محدوده‌های بسیار مهم مانند مرزبانی و امنیتی کار نمی‌کنند، در مرخصی اجباری بدون حقوق به سر می‌برند.

برای مثال کارمندانی که در پارک‌های ملی مسئول هستند تا بازدیدکنندگان ورودی پرداخت کنند، سرویس‌های بهداشتی تمیز و سطل‌های زباله خالی داشته باشند و خلاصه باید باشند و مراقبت کنند تا مردم درست رفتار کنند، نزدیک به ۲۰ روز است که به مرخصی اجباری رفته و عملا حالا همه شاهدیم که اگر قوانین بازدارنده و مقررات حفاظتی نباشد، در آمریکا هم کسی به طبیعت رحم نمی‌کند! درواقع، اگر کسی می‌خواهد بداند انسان‌ها چگونه رفتار می‌کنند وقتی که کسی مراقب‌شان نباشد، باید اینک به یکی از پارک‌های ملی آمریکا سر بزند!

مردم با خودروهای آفرودشان از جاده مستقیما به جنگل وارد می‌شوند، چون می‌دانند که کسی آن‌ها را کنترل نمی‌کند - درست مثل ایران، نه؟ - بنا بر گزارش‌های موجود، صحنه‌های پسارستاخیزی مشاهده شده است. مردم درخت‌ها را قطع می‌کنند.

سگ‌هایشان را بدون قلاده رها می‌کنند. در نقاط خطرناک آتش درست می‌کنند. زباله‌شان را هر کجا که دلخواه‌شان بود، به جا می‌گذارند. به دلیل بسته‌بودن توالت‌های عمومی، هر کجا که مناسب بود یا نبود، قضای حاجت می‌کنند و.... حتی بنا بر گزارشی در روز ۲۵ دسامبر در پارک ملی یوسیمیتی احتمالا مردی جانش را از دست داده، زیرا به دلیل تعطیلی دولت، رنجر یا محیط‌بانی در نزدیکی نبوده و دیر برای نجات رسیده است.

Sabra Pudry که اکنون با ۴۰ نفر داوطلب تلاش می‌کند بخش عمده زباله را جمع‌آوری کند، می‌گوید: «ما در دو هفته گذشته هرچه از دستمان برمی‌آمده، انجام داده‌ایم. اما چیزی به پایان استقامت‌مان نمانده است. مردم از همه نقاط به اینجا می‌آیند تا این طبیعت بی‌نظیر را تجربه کنند، به‌ویژه وقتی که ورودی هم مجانی باشد» Pudry که تجربیات خود را در مقاله‌ای برای واشنگتن‌پست فرستاده، می‌نویسد: «این وحشتناک است».

انجمن حفاظت از پارک‌های ملی تخمین می‌زند بیش از ۳۰۰ میلیون گردشگر که سالانه به بازدید پارک‌های ملی ایالات متحده و مناطق اطراف آن‌ها می‌آیند، ۱۸ میلیارد دلار خرج می‌کنند. مسئولان پارک ملی جاشواتری در این میان محل کمپینگ را مسدود کرده و یک تابلو هشداردهنده خطاب به گردشگران نصب کرده‌اند: «کسی آن‌ها را به دلیل تعطیلی دولت کنترل نمی‌کند؛ خودتان را جمع‌وجور کنید!»؛ هشداری که معلوم است کسی آن را جدی نگرفته.

روایت واشنگتن‌پست به‌ویژه برای آن گروه از ایرانیان می‌تواند زنهاردهنده باشد تا همواره با چماق درک و فهم بسیار بالای غربی‌ها، اقدام به خودزنی نکرده و پیوسته مردم خویش را مشتی عوام نادان، طبیعت‌ستیز یا آزمند معرفی نکنیم. شرط نخست مدیریت بهینه یک سرزمین، در کنار آموزش‌ها و بازآفرینی‌های فرهنگی سزاوارانه، وضع درست مقررات بازدارنده و مراقبت پیوسته است.