تصاویر/ زندگی هیجان‌انگیز عکاس خبری

فرادید | سنتیگو لیون می‌گوید: " زمانی که در سال ۱۹۸۷ ده‌ها هزار دانش آموز در اعتراض به قوانین جدید آموز و پرورش تظاهرات گسترده‌ای راه انداختند، افسران پلیس برای حفظ امنیت از گاز‌های اشک آور استفاده کردند. آن زمان من در خبرگزاری رویترز در کنار دیگر عکاسان، خبر‌های مهم و دست اول را در عکس هایم خلاصه می‌کردم.

یک روز من و همکارم عکاس جوانی را دیدیم که بدون هیچ نقاب و یا عینکی عکاسی می‌کرد (در صحنه‌های درگیری عکاسان معمولن عینک‌های سبز رنگ و یا ماسک می‌زنند.) او بسیار نترس و مصمم بود و در مقابل پلیس خیلی خوب عمل می‌کرد. او که بود؟ برای ما این مهترین سؤال آن روز بود.

همان طور که این جوان فکر مرا به خود مشغول کرده بود چند هفته بعد در بازی پینت بال در باشگاهی نزدیکی محل کار او را دیدم. از او پرسیدم: تو همان عکاسی نیستی که آن روز بدون هیچ واهمه‌ای در مقابل چشمان پلیس از صحنه‌ها عکس میگرفت؟

او گفت: بله و خودش را "دزموند بویلان" معرفی کرد که در اسپانیا متولد و بزرگ شده و تحصیلاتش را در دانشگاه مادرید به پایان رسانده است. عکاسی یکی از علایق او در زندگی بود."

دزموند عکاسی است که مخاطبان جهانی دارد و بدون تعصب و در نظرگرفتن نژاد و قومیت و ملیت کار خود را انجام می‌دهد. او از کودکی با دوربین و عکاسی آشنایی داشت چرا که پدربزرگش عکاس ماهری بود. او در خاطرات خود می‌گوید: "اولین دوربین را دوستش به او هدیه و چگونگی کار کردن با آن را آموزش داده است. "

اولین کار حرفه‌ای او عکاسی از بازی فوتبال در ورزشگاه بارسلونا در سال ۱۹۸۹ بود. در زمان جنگ با عراق در سال ۲۰۰۳ همراه با نیروی دریایی ارتشبه عنوان عکاس به منطقه اعزام شد. (در این دوره چندین بار نزدیک بود کشته شود)

او می‌گوید: " روزی نبوده که دوربین از من جدا شود و در واقع کار من جزئی از من شده و عکس‌های خبری مسیری برای زندگی کردن است. آن‌ها به مخاطب همه چیز را به بهترین و صریح‌ترین و صادق‌ترین شکل ممکن نشان می‌دهند. "

منبع: نیویورک تایمز

ترجمه: فرادید