تحریم‌های آمریکا چه بلایی سر خاویار و گل محمدی آورد؟

تحریم‌هایی که امروزه بر علیه مردم ایران اعمال می‌گردد گو اینکه فشار‌های ظالمانه‌ای را بر عموم جامعه تحمیل می‌کند، اما به هر حال طرفدارانی دارد که سود‌های کلان از آن به جیب می‌زنند و بسیاری باور دارند که این سودجو‌های تحریم‌ها چه داخلی و چه خارجی با تمام توان فعالیت می‌کنند تا تحریم‌ها ادامه یابد.

ایران جزو معدود کشور‌های جهان می‌باشد که علاوه بر داشتن منابع بسیار غنی معدنی وطبیعی و خدادادی دارای منابع انسانی بسیار زیاد وجوان می‌باشد که موجب آن شده اند تولید نا خالص ملی و تولید خالص ملی تفاوت بسیار زیادی داشته باشند.

طبق آمار بانک جهانی تولید ناخالص داخلی ایران حدود ۴۵۰ ملیارد دلار در سال ۲۰۱۷ میلادی بوده در حالی که تولید ناخالص ملی ایران حدود ۱۷۶۰ هزار ملیارد دلار بوده.

وبا توجه به این آمار و طبق همان بانک جهانی ایران علیرغم اینکه شدید‌ترین تحریم‌های اقتصادی تاریخ بشریت را تحمل می‌کند، اما هنوز روی سکوی هجدهمین قدرتمند‌ترین اقتصاد جهان نشسته است.

این در حالی است که بسیاری از کشور‌هایی که برخی تصور می‌کنند خیلی ثروت‌مند هستند، مثل مثلا عربستان سعودی یا امارات عربی متحده و یا… از نظر رتبه بندی قدرتمندترین اقتصاد‌های جهان در بیست کشور اول قرار ندارند.‌
می‌توانید به سایت این بانک مراجعه کنید و آمار را مشاهده کنید.

بدیهی است در این شرایط بسیاری تلاش داشته باشند از این قدرت اقتصادی ایران بهره برداری کنند و کاری کنند که این اقتصاد بشکند.

شاید بسیاری به برخی نکات ریز توجه نداشته باشند و برخی نیز توجه دارند، اما عموما بسیاری روی ماجرای صادرات نفت ایران تمرکز دارند در حالی که ایران در حال ضربه خوردن در بازار‌های دیگر است که اگر از نفت مهم‌تر نباشد کمتر نیستند.

به عنوان مثال فرش ایرانی در جهان زبان زد است همچنین پسته و زعفران و گل محمدی و خاویار و…

امروزه برخی سرمایه داران جهانی مخصوصا آمریکایی لابی می‌کنند تا مثلا ایران نتواند پسته صادر کند و آن‌ها بازار پسته ایران را تسخیر کنند.

یا مثلا برخی دیگر تلاش می‌کنند بازار فرش ایران را تصرف کنند و برخی مانند اسپانیا به دنبال تسخیر بازار زعفران ایران می‌باشند.

مثلا ایرانی‌ها مجبور می‌باشند زعفران خود را با قیمت جزئی به اسپانیایی‌ها بفروشند و بعد اسپانیایی‌ها آن را بسته بندی کنند و با چند برابر در بازار‌های جهانی به نام خود به فروش برسانند.

متاسفانه برخی نیز در داخل با دشمنان در خارج همکاری دارند وهر آنچه ایران منابع دارد را به یغما می‌برند و به قیمت‌های بخس به خارج می‌فروشند.

از آب و خاک و سنگ گرفته تا حتی مرغ و گوسفند.

جوانان ما هشت سال جنگیدند و خون دادند تا یک وجب از خاک ایران دست دشمن نیافتد، ولی امروزه خاک ایران با تناژ بسیار بالا به کشور‌های عرب حوزه خلیج فارس صادر می‌شود تا آن‌ها کویر‌های خود را به باغ‌های مجلل تبدیل کنند.

طبیعی است که در نهایت اگر این ماجرا ادامه پیدا کند قرار است ایران تبدیل به یک کویر بزرگ شود.

از یکی از وارد کنندگان خاک در امارات سوال می‌کردم که تفاوت قیمت خاک ایران با خاک دیگر کشور‌ها چه قدر است که شما علیرغم دشمنی‌ای که با ایرانی‌ها دارید خاک ایران را خریداری می‌کند.

در پاسخ به من گفت: بی نهایت.

گفتم چرا؟

گفت: دیگر کشور‌های نزدیکی که ما می‌توانیم از آن خاک وارد کنیم پاکستان و هند می‌باشند، چون بقیه بسیار دور هستند، ولی این کشور‌ها به هیچ وجه اجازه صادرات خاک را به کسی نمی‌دهند و در صورتی که کسی بخواهد خاک قاچاق کند وگیر بیافتد همچین نقره داغش می‌کنند که عبرتی بشود برای دیگران.

وی با خنده می‌گفت: این کشور‌ها حتی کود حیوانی را هم اجازه نمی‌دهند از کشورشان خارج شود چه رسد به خاک.

دیگر کشور‌ها هم فقط اجازه صادرات خاک‌های بسته بندی شده که بیشتر حالت کود دارد را فقط اجازه می‌دهند صادر شود که به درد طرح‌های ما نمی‌خورد، چون ما حجم بسیار بالایی خاک نیاز داریم و در آن صورت باید بیش از یکصد برابر هزینه کنیم.

گفت، اما از ایران بسیار راحت لنج لنج خاک مفت و ارزان برای ما می‌آید.

از آن طرف در حالی که قیمت گوشت سر به فلک می‌کشد گوشت زنده ایران به کشور‌های همجوار صادر می‌شود و گوشت یخ زده دیگر کشور‌ها میان ایرانی‌ها توزیع می‌گردد.

آیا این به این معنا نیست که برخی در حال سودجویی و رانت خوری از این ماجرا هستند وگرنه چرا باید اجازه خروج این دام از کشور داده شود.

گویند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.

اخیرا نیز برنج و گندم درجه یک ایرانی صادر می‌شود و برنج وگندم درجه سه و چهار دیگر کشور‌ها وارد می‌شود وتحویل مردم ایران می‌گردد.

اگر به خودکفایی رسیده ایم تا برنج و گندم صادر کنیم پس چه نیازی به واردات است؟ و اگر به آن خودکفایی نرسیده ایم ونیاز به واردات داریم پس چرا صادر می‌کنیم؟

آیا واقعا فکر می‌کنید آقای ترامپ مثلا لطف داشته که برخی کشور‌ها را از تحریم‌ها معاف کرده.

نخیر اگر مثلا افغانستان را معاف نکند خود سربازان اش بدون سوخت و خورد و خوراک می‌مانند.

امروزه عمده سوخت و غذای مورد نیاز نیرو‌های آمریکایی در افغانستان از موادی که ایران به این کشور صادر می‌کند تامین می‌گردد.

همین ماجرا نسبت به عراق نیز صدق می‌کند، آمریکایی‌ها خود نفت وسوخت قاچاق ایرانی در بازار‌های عراق و پاکستان را خریداری و صادر می‌کنند.

سرنخ همین سیکل معیوب که بر اثر تحریم‌ها و به هم ریختگی شرایط اقتصادی پیش آمده را اگر بگیریم و جلو برویم می‌بینیم برخی در داخل و برخی در خارج دست به یکی کرده اند تا با ایجاد و تمدید شرایط تحریم کمر اقتصاد ایران و مردم ایران را بشکنند و ثروت‌های کلان به جیب بزنند.

به همین دلایل می‌توان گفت: بسیاری افراد قدرتمند هم در ایران و هم در دیگر کشور‌ها مخصوصا ایالات متحده وجود دارند که تلاش خواهند داشت تحریم‌ها به هیچ وجه رفع نشود تا آن‌ها بتوانند از آب گل آلود ماهی بگیرند و تنها راه این است که قوه قضائیه با مشتی آهنین به دنبال این افراد بیافتد و یکی پس از دیگری آن‌ها را مجازات کند و ماجرا به اعدام چند سلطان ختم نشود.

منبع: اسپوتنیک