همجنسگرایی در فوتبال ایران؟!
وقتی پای پرونده‌های همجنسگرایی به میان می‌آید، بیش از آنکه مخاطب فوتبالیست‌های مرد باشند، موضوع به سمت فوتبالیست‌های زن برمی‌گردد؛ خیلی از فوتبالیست‌های زن ایران با بحث همجنسگرایی در طول سال‌های اندکی که بازی کرده‌اند روبه‌رو شده‌اند
کد خبر :
۶۹۴۴۶
بازدید :
۲۰۰۶۰
طرح مسئله فساد در فوتبال ایران اصلا موضوع جدیدی نیست و تقریبا تمامی اهالی این رشته نسبت به وقوع «فساد» در فوتبال ایران مواردی را دست‌کم شنیده‌اند که آن را از حالت غیرعادی بیرون می‌آورد.
عبدالرحمان شاه‌حسینی، رئیس پیشین کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، اما دوشنبه با حضور در برنامه تلویزیونی «فرمول یک» مسائلی را در آنتن زنده تلویزیون مطرح کرد که نشان می‌دهد پشت‌پرده چه اتفاقات عجیبی رخ داده که ظاهرا بررسی شده، اما به صورت رسمی نتایج آن تا این لحظه اعلام نشده است.
شاه‌حسینی به صورت علنی اعلام کرد که در فوتبال ایران پرونده‌های مختلفی، اعم از دوپینگ، شرط‌بندی، جعل و استفاده از سند مجهول، تصدیق‌نامه‌های خلاف‌واقع، فرار مالیاتی، مصرف الکل، مصرف مواد مخدر، روابط نامشروع، تحصیل مال از طریق نامشروع و... وجود دارد.
موضوع مهمی که او درباره آن به صورت سربسته صحبت کرد، مسئله «همجنسگرایی در فوتبال ایران» بود که تقریبا باب جدیدتری را در میان دیگر موضوعات گشوده است.
شاه‌حسینی در بخشی از صحبت‌هایش که مربوط به همجنسگرایی در فوتبال بود، گفت: «پیش‌تر درباره وجود همجنسگرایی سؤالی از من پرسیده شد و من به این شکل پاسخ دادم که گزارشی از یکی از نهاد‌های امنیتی حدود ۳۰ صفحه درباره قضیه همجنسگرایی و خواسته‌های نامشروع رسیده است.
این گزارش خام و مستلزم رسیدگی است. اکنون هم خدمت شما می‌گویم که این باید بررسی شود و اشخاصی در این حوزه اظهاراتی داشته‌اند و زیر اظهاراتشان را امضا کرده‌اند. این جزء مواردی بود که نیمه‌کاره باقی ماند».
چرا پرونده همجنسگرایی نیمه‌کاره ماند؟
پیش از پرداختن به مصداق‌های ممکن در این پرونده، ابتدا باید به این بحث ورود شود که چرا رسیدگی به این پرونده که به قول شاه‌حسینی ۳۰ صفحه داشته، نیمه‌کاره باقی مانده است؟
ماجرا از این قرار است که پرونده همجنسگرایی یکی از بند‌های پرونده مشهور «فساد در فوتبال» بوده که سال ۹۵ قرار بود در کمیسیون اصل ۹۰ بررسی شود؛ پرونده‌ای که دست‌آخر با وجود اینکه گفته می‌شد پرونده‌ای حجیم است و خیلی‌ها را دربر می‌گیرد، ولی هرگز به نتیجه نرسید تا همچنان بعد از سه سال یکی از علامت‌سؤال‌های موجود باشد.
شاه‌حسینی در این مورد می‌گوید: «آقای جعفری‌دولت‌آبادی، دادستان محترم انقلاب، به مجلس نامه زد و پرسید سرانجام این پرونده فساد در فوتبال چه شد؟
ای‌کاش رسانه ملی این موضوع را رصد کند. به‌جرئت می‌گویم دست‌های زیادی در کار بودند. ما افرادی را احضار می‌کردیم، اما می‌فهمیدیم وارد مجلس شده‌اند تا رایزنی کنند.
فشار‌های زیادی بود و من نگرانم آن فشار‌ها باعث شده این پرونده دفع شده باشد. آخرین ردی که از این پرونده دارم، زنده و در مجلس بوده است. نکند آن را در مجلس کشته باشند.
اظهارات افراد شفاهی نبوده و همه این‌ها مکتوب شده و با تعدادی از افراد امضا کرده‌ایم و این پرونده غیرطبیعی در مجلس پیگیری نشده است».
رئیس پیشین کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، اما تأکید می‌کند که پرونده مربوط به همجنسگرایی در دل همین پرونده فساد در فوتبال بوده است.
او در گفت‌وگوی کوتاهی که با خبر ورزشی در این مورد داشته، می‌گوید: «درحال‌حاضر نمی‌دانم پرونده فساد در فوتبال چه سرنوشتی پیدا کرده، اما این گزارش ۳۰ صفحه‌ای از همجنسگرایی بخشی از همین پرونده بود؛ پرونده‌ای که اگر مورد بررسی قضائی قرار بگیرد، خیلی چیز‌ها روشن خواهد شد و دست مسئله‌دار‌هایی که حالا سردمدار پاکی شده‌اند، رو می‌شود».
کمیسیون ۹۰ در دسترس نیست
برای روشن‌شدن بخشی دیگر از جزئیات این پرونده نیاز بود تا دوباره پای اعضای کمیسیون ۹۰ مجلس به میان کشیده شود؛ دیروز، اما با وجود تماس‌های مکرر و طولانی، هیچ‌کدام از اعضای این کمیسیون تلفن را پاسخ ندادند؛ حتی بهرام پارسایی، سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ هم هیچ‌کدام از پیغام‌ها را پاسخ نداد.
در نهایت، اما این فرهاد تجری، یکی از اعضای کمیسیون بود که شب گذشته چنددقیقه‌ای درباره این موضوع صحبت کرد، ولی به طور کامل از مطرح‌شدن چنین موضوعی در کمیسیون اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت که اتفاقات مربوط به گذشته را چندان به خاطر نمی‌آورد.
اظهار بی‌اطلاعی او در شرایطی رخ داده که شاه‌حسینی، تأکید زیادی دارد که پرونده همجنسگرایی به مجلس برده شده و در کمیسیون اصل ۹۰ هم مورد بررسی قرار گرفته است.
همجنسگرایی، تجاوز یا تعرض جنسی؟
موضوعی که عبدالرحمن شاه‌حسینی به تازگی به آن اشاره کرده در عین آنکه موضوع چندان جدیدی در فوتبال ایران نیست، موضوع جدیدی هم هست!
مطرح‌شدن همجنسگرایی در ورزش و به صورت جزئی‌تر در فوتبال ایران همواره مطرح شده ولی هیچ‌گاه به طور جدی به آن پرداخته نشده یا اینکه قابل اثبات نبوده است؛ وقتی پای پرونده‌های همجنسگرایی به میان می‌آید، بیش از آنکه مخاطب فوتبالیست‌های مرد باشند، موضوع به سمت فوتبالیست‌های زن برمی‌گردد؛ خیلی از فوتبالیست‌های زن ایران با بحث همجنسگرایی در طول سال‌های اندکی که بازی کرده‌اند روبه‌رو شده‌اند؛ نه اینکه خودشان نقشی در این داستان داشته باشند بلکه بیشتر به این خاطر که آن‌ها هم بیشتر چنین موردی را «شنیده‌اند».
کافی است برای روشن‌شدن بیشتر موضوع به یکی، دو مثال رجوع شود؛ روزنامه قانون ۳ خرداد ۱۳۹۵ در گفتگو با یکی از بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان ایران (که نخواست نامش فاش شود) درباره مسئله همجنسگرایی از زبان او نوشت: «من نمی‌گویم همجنسگرایی در بین برخی ورزشکاران زن وجود ندارد، بله وجود دارد ولی واقعا همه‌چیز در حد شنیده‌هاست، من چیزی دراین‌باره ندیده‌ام.
چند وقت پیش این ماجرا سروصدای زیادی به راه انداخته بود و حتی کار به جایی رسید که در فدراسیون اخطار‌هایی به برخی بازیکنان دادند؛ به عنوان مثال گفتند حق ندارید مو‌های سرتان را پسرانه بزنید یا به نوع پوششمان ایراد گرفتند.
به هر حال برخی ورزشکاران اقداماتی انجام می‌دهند که، چون دور از رسانه‌ها هستند، دیده نمی‌شود. البته این را هم بگویم که موضوع همجنسگرایی یا دوجنسه‌بودن به صورت خیلی معدود دیده می‌شود ولی وجود دارد؛ به عنوان مثال برخی از بانوان ما دوست دارند عمل کنند و پسر شوند، چون دوجنسه هستند ولی خانواده‌هایشان این اجازه را به آن‌ها نمی‌دهند».
چندی‌پیش هم اتهامی مشابه به تیم فوتبال زنان ملوان زده شد و کلا تیم فوتبال زنان این باشگاه منحل شد.
ماجرا مربوط به مرداد ۱۳۹۵ می‌شود که باشگاه فوتبال ملوان با انتشار بیانیه‌ای پرحرف‌وحدیث خبر داد که «بزرگ‌ترین دلیل آن (عدم تیم‌داری ملوان در بخش زنان) را باید در مواردی جست‌و‌جو کرد که نمی‌توان در یک جامعه اسلامی آن‌ها را مطرح کرد.
شاید همان دلایلی که تمام تیم‌های لیگ‌برتری را بر آن داشت که یا تیم فوتبال بانوان خود را منحل کنند یا تصمیم به واگذاری آن بگیرند...»
بخشی که می‌تواند موضوع را کمی تازه‌تر کند، این است که آیا پرونده همجنسگرایی در فوتبال ایران مربوط به مردان هم می‌شود یا خیر؟
برای پاسخ به این سؤال فقط می‌شود به سراغ خود شاه‌حسینی، رئیس سابق کمیته انضباطی رفت و از او پرسید. سؤالی که البته قبل از مطرح‌شدن، از سوی خود شاه‌حسینی رد می‌شود.
او می‌گوید: «الان در جاده مشغول رانندگی هستم و هوا هم برفی است. اگر قرار باشد با تلفن صحبت کنم ممکن است تصادف کنم. فعلا نمی‌توانم چیزی به شما بگویم».
فساد‌های اخلاقی در فوتبال البته فقط مربوط به همجنسگرایی نمی‌شود و بیشتر بحث‌ها مربوط به تعرض و تجاوز جنسی می‌شود؛ به‌ویژه در بخش پایه‌ها.
موضوعاتی که البته پیش‌تر در رسانه‌های مختلف به آن رسیدگی شده است؛ به عنوان مثال در برنامه نود، حدود سه سال پیش، آیتمی پخش شد که یکی از مربیان در مدارس فوتبال به بازیکنان نوجوان آب‌پرتقال مسموم می‌دهد و پس از بیهوشی آن‌ها به آزار و اذیت این بچه‌ها می‌پردازد.
بعد از به‌هوش‌آمدن کودکان، این مربی آن‌ها را تهدید می‌کند که اگر گوش به فرمان او درخصوص قراردادشان نباشند فیلم‌ها را منتشر خواهد کرد!
پایگاه خبری مشرق در اسفند ۱۳۹۲، با بررسی این پرونده در بخشی از گزارش خود نوشت: «اگر فکر می‌کنید که این ماجرا تنها در باشگاه‌های گمنام در جریان است هم اشتباه می‌کنید. همین چند سال پیش بود که «ش. ل» از کارکنان یکی از باشگاه‌های بزرگ پایتخت، سه کودک را در مدرسه فوتبال این باشگاه مورد تجاوز قرار داد. «ع. م» که اکنون ریاست یکی از کمیته‌های مبارزه با فساد و ناهنجاری فدراسیون فوتبال را برعهده دارد، در آن زمان مسئول کمیته انضباطی این تیم بود که در آن ماجرا سکومت کرد و کاری نکرد، تا جایی که فرد متجاوز هنوز هم در کنار مسئولان بلندپایه این باشگاه پرطرفدار دیده می‌شود.
در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۳۹۴ هم، خبری در رسانه‌ها منتشر شد که پس از شکایت‌های صورت‌گرفته از یک مربی تیم‌های پایه، به خاطر سوءاستفاده جنسی از یک بازیکن و ارتکاب مسائل غیراخلاقی، این مربی تحت پیگرد قرار گرفت و سپس بعد از اثبات اتهامش، روانه زندان شد.
در همین باره حبیب‌الله شیرازی، رئیس هیئت فوتبال استان تهران چنین مسئله‌ای را تأیید کرد که اتفاق تجاوز در یکی از مدارس فوتبال رخ داده، اما این مدرسه فوتبال مجوز رسمی از هیئت فوتبال استان نداشته است!
۰
