شایع‌ترین محل "زخم پای دیابتی"

یک متخصص بیماری‌های عفونی با اشاره به اینکه دیابت یا مرض قند از بیماری‌های شایعی است که می‌تواند مشکلات جدی را برای اندام‌ها ایجاد کند، گفت: یکی از این مشکلات زخم‌های مزمن و مقاوم به درمان است که بطور معمول در پای این بیماران ایجاد می‌شود. این عارضه را «پای دیابتی» می‌گویند.

حمیدرضا نجاری در گفت‌وگو با ایسنا گفت: درمان زخم‌های دیابت در پا بسیار مشکل است و این زخم‌ها یکی از علل مهم قطع عضو در اندام تحتانی هستند.

وی با بیان اینکه به طور متوسط بعد از گذشت 10 سال از ابتلا به دیابت، عوارض در بیمار دیابتی دیده می‌شود، اضافه کرد: به علت اختلال در انتقال حس و عدم احساس درد، شخص متوجه آسیب‌های وارده، نمی‌شود و هرگونه زخم یا آسیب، زمینه را برای بروز زخم و آسیب بافت نسجی فراهم می‌کند.

این متخصص بیماری‌های عفونی، گرمی، تورم، قرمزی و خروج ترشحات چرکی را علائم شاخص عفونت دانست و افزود: به دلیل اختلال در عروق محیطی بیماران دیابتی، خون‌رسانی عضو به خوبی انجام نمی‌شود و ممکن است گرمی و قرمزی، مشاهده نشود.

نجاری یادآور شد: درد به صورت بارز در این بیماران وجود ندارد و همین عوامل، زمینه‌ساز تشخیص دیررس و پیشرفت زخم می‌شود و شاخصه بارز زخم دیابتی، ترمیم با تاخیر زخم است. وجود هر گونه زخم مزمن و بدون ترشح در پا، لمس نشدن عروق محیطی و مختل شدن حس درد و حرارت، آغازگر ایجاد پای دیابتی است.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین گفت: برجستگی‌های استخوانی به ویژه برجستگی در قاعده انگشت اول پا و مواضعی که بیشترین تماس پوست با سطح خارجی را دارد، شایع‌ترین محل برای ایجاد زخم هستند. افراد هیچ‌گاه با پای برهنه و بدون کفش در محیط راه نروند و در داخل منزل هم از کفش یا دمپائی طبی استفاده کنند.

نجاری با سفارش به اینکه این بیماران در انتخاب کفش خود دقت کنند، اظهار کرد: افراد باید شست‌وشوی روزانه فقط با آب و صابون را انجام داده، معاینه روزانه از لحاظ وجود زخم انجام دهند، زخم را دستکاری نکنند، از خود درمانی پرهیز کنند تا بر شدت زخم افزوده نشود و در صورت مشاهده کوچک‌ترین زخم به پزشک مراجعه کنند.

این متخصص بیماری‌های عفونی با تاکید بر اینکه بهترین اقدام در این زمینه، پیشگیری است، در عین حال درمان آنتی بیوتیکی را متناسب با میزان وسعت زخم، طول مدت ایجاد، میزان درگیری عضو و وجود علائم عفونت برشمرد و گفت: در کمترین حد عفونت، بیمار باید حداقل دو تا سه هفته، آنتی بیوتیک مصرف کند و درمان را خودسرانه قطع نکند.

نجاری با تاکید بر اینکه پانسمان طبق نظر پزشک مجاز است، گفت: در زخم‌های حاوی ترشحات، باید از پانسمان خشک استفاده کرد تا ترشحات کاهش یابد و در زخم‌هایی که ضخامت پوست افزایش یافته و مانند میخچه شده است، از پانسمان مرطوب استفاده شود تا پوست را نرم‌تر کند.