بازسازی صدای یک مومیایی سه هزار ساله
این پژوهش به فناوری‌های متعددی متکی بود از جمله سی‌تی اسکن‌های دقیقی که تصویری از بافت حنجره و تار‌های صوتی را فراهم آوردند تا در طراحی و ساخت صدای مصنوعی مورد استفاده قرار بگیرد.
کد خبر :
۷۶۳۴۲
بازدید :
۲۳۷۵
پس از طراحی و ساخت تار‌های صوتی یک مومیایی ۳ هزار ساله مصری از راه مهندسی سه‌بعدی بالاخره می‌توان صدایی از دوران باستان را شنید.
این صدا، که صدایی کوتاه و مصوت گونه است، ایده‌ای از جنس احتمالی صدای فرد مومیایی شده به انسان می‌دهد، اما فقط شبیه آن است چرا که دانشمندان هنوز نمی‌توانند چیزی کاملا شبیه سخن گفتن را بازسازی کنند.
این پژوهش به فناوری‌های متعددی متکی بود از جمله سی‌تی اسکن‌های دقیقی که تصویری از بافت حنجره و تار‌های صوتی را فراهم آوردند تا در طراحی و ساخت صدای مصنوعی مورد استفاده قرار بگیرد.
چنین بازسازی موفقی برای اکثر بقایای دیگر غیرممکن است چرا که به شدت وابسته به حفظ کامل بافت‌های نرم بدن است و در اکثر موارد تنها اسکلت فرد باقی می‌ماند. اما بدن مومیایی شده نسیامون، کاهن مصری، آنقدر خوب حفظ شده بود که محققان توانستند بافت دقیق تار‌های صوتی وی را بازسازی نمایند.
دانشمندان این پژوهش خاطرنشان کردند صدای نسیامون برای او در طول زندگی بسیار مهم و حیاتی بوده است چرا که وی در دوران ناپایدار فرعون رامسس یازدهم در ۱۱۰۰ سال پیش از میلاد زندگی می‌کرد و به شغل کتابت و کاهنی مشغول بود که برای سخنرانی و آواز خواندن در مراسم از صدای خویش استفاده می‌نمود.
محققان تنها توانستند یک صدا را بازتولید کنند: صدای مصوتی که بین صدای کلمات انگلیسی bed و bad است. ولی همچنین حاکی از آن است که بقیه صدای او چه شکلی بوده است.
این تحقیق ممکن است منجر به موفقیت‌هایی در آینده شود که به عموم مردم اجازه شنیدن صدای افراد دوران باستان را داده تا ببینند صدای ایشان چه شکلی بوده است.
دانشمندان بر سر این موضوع بحث کردند که آیا بازسازی «سخن گفتن» نسیامون از نظر اخلاقی کاری مسئولانه است یا خیر، به ویژه که مومیایی‌ها اشیای بی‌جان نبوده و بقایای افرادی هستند که روزی روزگاری پیش زنده بوده‌اند.
اما به این نتیجه رسیدند که انجام چنین کاری خوب خواهد بود چرا که در تابوت او کتیبه‌ای حک شده که اشاره به باور مصریان باستان داشت که «به زبان آوردن نام مردگان باعث دوباره زندگی کردن آن‌ها خواهد شد» و این که او وقتی زنده بود آرزو کرده بود پس از مرگ نیز مانند دوران حیات به سخن گفتن و حرکت کردن ادامه دهد.
این تیم در تحقیق خود که در نشریه ساینتیفیک ریپورتس منتشر شده است، نوشتند: «تیم ما به این نتیجه رسید که مزایای چنین کاری بر نگرانی‌های جاری در این باره فائق می‌آید به ویژه که خود نسیامون آرزو کرده بود بتواند دوباره سخن بگوید و همچنین به این خاطر که روش‌های علمی به کار گرفته شده به هیچ‌وجه باعث تخریب بقایای وی نمی‌شد.»
آن‌ها افزودند: «با توجه به آرزوی آشکار نسیامون که در دنیای پس از مرگ دوباره سخن بگوید تا بتواند برای همیشه جاوید بماند، تحقق آرزوی او از طریق بازسازی مصنوعی کارکرد‌های حنجره وی به ما اجازه داد با دنیای مصر باستان ارتباط مستقیم برقرار کرده و صدایی را از تار‌هایی صوتی بشنویم که برای بیش از ۳ هزار سال خاموش بوده است و تنها از طریق حفاظت با مومیایی شدن و به کار بستن روش‌هایی جدید قابل بازسازی بود.»
این صدا، که صدایی کوتاه و مصوت گونه است، ایده‌ای از جنس احتمالی صدای فرد مومیایی شده به انسان می‌دهد، اما فقط شبیه آن است چرا که دانشمندان هنوز نمی‌توانند چیزی کاملا شبیه سخن گفتن را بازسازی کنند.
این پژوهش به فناوری‌های متعددی متکی بود از جمله سی‌تی اسکن‌های دقیقی که تصویری از بافت حنجره و تار‌های صوتی را فراهم آوردند تا در طراحی و ساخت صدای مصنوعی مورد استفاده قرار بگیرد.
چنین بازسازی موفقی برای اکثر بقایای دیگر غیرممکن است چرا که به شدت وابسته به حفظ کامل بافت‌های نرم بدن است و در اکثر موارد تنها اسکلت فرد باقی می‌ماند. اما بدن مومیایی شده نسیامون، کاهن مصری، آنقدر خوب حفظ شده بود که محققان توانستند بافت دقیق تار‌های صوتی وی را بازسازی نمایند.
دانشمندان این پژوهش خاطرنشان کردند صدای نسیامون برای او در طول زندگی بسیار مهم و حیاتی بوده است چرا که وی در دوران ناپایدار فرعون رامسس یازدهم در ۱۱۰۰ سال پیش از میلاد زندگی می‌کرد و به شغل کتابت و کاهنی مشغول بود که برای سخنرانی و آواز خواندن در مراسم از صدای خویش استفاده می‌نمود.
محققان تنها توانستند یک صدا را بازتولید کنند: صدای مصوتی که بین صدای کلمات انگلیسی bed و bad است. ولی همچنین حاکی از آن است که بقیه صدای او چه شکلی بوده است.
این تحقیق ممکن است منجر به موفقیت‌هایی در آینده شود که به عموم مردم اجازه شنیدن صدای افراد دوران باستان را داده تا ببینند صدای ایشان چه شکلی بوده است.
دانشمندان بر سر این موضوع بحث کردند که آیا بازسازی «سخن گفتن» نسیامون از نظر اخلاقی کاری مسئولانه است یا خیر، به ویژه که مومیایی‌ها اشیای بی‌جان نبوده و بقایای افرادی هستند که روزی روزگاری پیش زنده بوده‌اند.
اما به این نتیجه رسیدند که انجام چنین کاری خوب خواهد بود چرا که در تابوت او کتیبه‌ای حک شده که اشاره به باور مصریان باستان داشت که «به زبان آوردن نام مردگان باعث دوباره زندگی کردن آن‌ها خواهد شد» و این که او وقتی زنده بود آرزو کرده بود پس از مرگ نیز مانند دوران حیات به سخن گفتن و حرکت کردن ادامه دهد.
این تیم در تحقیق خود که در نشریه ساینتیفیک ریپورتس منتشر شده است، نوشتند: «تیم ما به این نتیجه رسید که مزایای چنین کاری بر نگرانی‌های جاری در این باره فائق می‌آید به ویژه که خود نسیامون آرزو کرده بود بتواند دوباره سخن بگوید و همچنین به این خاطر که روش‌های علمی به کار گرفته شده به هیچ‌وجه باعث تخریب بقایای وی نمی‌شد.»
آن‌ها افزودند: «با توجه به آرزوی آشکار نسیامون که در دنیای پس از مرگ دوباره سخن بگوید تا بتواند برای همیشه جاوید بماند، تحقق آرزوی او از طریق بازسازی مصنوعی کارکرد‌های حنجره وی به ما اجازه داد با دنیای مصر باستان ارتباط مستقیم برقرار کرده و صدایی را از تار‌هایی صوتی بشنویم که برای بیش از ۳ هزار سال خاموش بوده است و تنها از طریق حفاظت با مومیایی شدن و به کار بستن روش‌هایی جدید قابل بازسازی بود.»
منبع: ایندیپندنت
۰
