سنت و مدرنیته خبری
اگر در گذشته می‌شد خبری را در داخل کشور محبوس کرد و افکار عمومی را نسبت به آن خبر بی‌اطلاع گذاشت، ذات رسانه‌های امروزی و شبکه‌های اجتماعی اجازه نمی‌دهند پنهان‌کاری صورت بگیرد و اگر هم صورت بگیرد در مدت بسیار اندکی، شاید کمتر از چند ساعت بیشتر دوام ندارد.
کد خبر :
۷۶۷۱۱
بازدید :
۱۱۰۷
محمد سلطانی‌فر | بعد از اتفاقاتی که در چین با شروع شیوع ویروس کرونا افتاد شاهد برخورد‌هایی از سوی رسانه‌های داخلی و رسمی خودمان با موضوع این ویروس بودیم. هر چه رسانه‌های دنیا به سمت اطلاع‌رسانی دقیق، حتی در اعلام تعداد مرگ و میر و اعلام تعداد مبتلایان به این ویروس حرکت کردند و نسبت به ورود این ویروس به کشورشان و اقدامات انجام‌شده، هشدار‌های لازم را دادند، اما در کشور ما مسوولان و رسانه‌های ما، فقط دم از این می‌زدند که مردم نباید نگران باشند و نمونه‌ای از این ویروس وارد کشور نشده است و هیچ جای نگرانی نیست.
متاسفانه این نوع برخورد مسوولان بهداشتی و رسانه‌های رسمی در برخورد با این قضیه مربوط به سه یا چهار دهه قبل است؛ روندی سنتی در اطلاع‌رسانی که هنوز هم رسانه‌های ملی ما با همین نگاه به کار خود ادامه می‌دهند. هنوز گمان می‌کنند باید به مردم بقبولانند که هیچ حادثه‌ای اتفاق نیفتاده و هنوز مسوولان این رسانه‌ها با همین نگاه سنتی اعتقاد دارند که اگر رسانه‌ها بگویند کشور آرام است و هیچ اتفاقی نمی‌افتد، مردم هم آسوده می‌گیرند و هیچ اتفاقی هم صورت نخواهد گرفت؛ غافل از اینکه ابزار‌هایی که دست مردم است نه‌تن‌ها آن‌ها را به دنیای مدرن برده، بلکه وارد فضای پست‌مدرن هم کرده است.
متاسفانه این نوع برخورد مسوولان بهداشتی و رسانه‌های رسمی در برخورد با این قضیه مربوط به سه یا چهار دهه قبل است؛ روندی سنتی در اطلاع‌رسانی که هنوز هم رسانه‌های ملی ما با همین نگاه به کار خود ادامه می‌دهند. هنوز گمان می‌کنند باید به مردم بقبولانند که هیچ حادثه‌ای اتفاق نیفتاده و هنوز مسوولان این رسانه‌ها با همین نگاه سنتی اعتقاد دارند که اگر رسانه‌ها بگویند کشور آرام است و هیچ اتفاقی نمی‌افتد، مردم هم آسوده می‌گیرند و هیچ اتفاقی هم صورت نخواهد گرفت؛ غافل از اینکه ابزار‌هایی که دست مردم است نه‌تن‌ها آن‌ها را به دنیای مدرن برده، بلکه وارد فضای پست‌مدرن هم کرده است.
امروز موبایل‌ها ابزار پست مدرنی هستند که از دوران مدرنیته به سرعت عبور کرده‌اند. رسانه‌های دولتی ما باید بپذیرند که با پنهان‌کاری و نگفتن و با سرپوش گذاشتن روی مشکلات و با تاخیر در بیان خبری اتفاقاتی که شکل می‌گیرد نمی‌توانند روی موضوعات سرپوش بگذارند و نتیجه چنین سیاستی فقط بی‌اعتمادی بیشتر مردم نسبت به رسانه‌های رسمی است.
دنیای پست‌مدرن دنیایی جهانی شده است، فضای آن بین‌المللی است و رسانه‌های آن هم بین‌المللی‌اند و بحث‌های آن هم کاملا جهانی است. اگر در گذشته می‌شد خبری را در داخل کشور محبوس کرد و افکار عمومی را نسبت به آن خبر بی‌اطلاع گذاشت، ذات رسانه‌های امروزی و شبکه‌های اجتماعی اجازه نمی‌دهند پنهان‌کاری صورت بگیرد و اگر هم صورت بگیرد در مدت بسیار اندکی، شاید کمتر از چند ساعت بیشتر دوام ندارد.
دنیای پست‌مدرن دنیایی جهانی شده است، فضای آن بین‌المللی است و رسانه‌های آن هم بین‌المللی‌اند و بحث‌های آن هم کاملا جهانی است. اگر در گذشته می‌شد خبری را در داخل کشور محبوس کرد و افکار عمومی را نسبت به آن خبر بی‌اطلاع گذاشت، ذات رسانه‌های امروزی و شبکه‌های اجتماعی اجازه نمی‌دهند پنهان‌کاری صورت بگیرد و اگر هم صورت بگیرد در مدت بسیار اندکی، شاید کمتر از چند ساعت بیشتر دوام ندارد.
به همین جهت ما و مسوولان‌مان، به خصوص مسوولانی با نگاه سنتی به رسانه، باید بیاموزیم که نمی‌توان با رسانه‌ها مانند چند دهه گذشته برخورد کرد. رسانه‌ها مسوول روابط عمومی نهاد‌های دولتی نیستند. اگر این رسانه‌ها واقعیت‌ها را بیان نکنند، مردم واقعیت‌ها را از فضای خبری بیرونی مطلع می‌شوند.
امروز بیش از ۴۰۰ کانال تلویزیونی فارسی‌زبان بیرون از مرز‌های کشور برای ایرانی‌ها اخبار پخش می‌کند. اگر ما محدودیت ایجاد کنیم؛ کما‌اینکه برای رساندن اخبار به دست مردم این کار را می‌کنیم، رسانه‌های خارج از مرز‌ها به راحتی مخاطب تشنه اخبار را هدف خبر‌های گوناگونی قرار می‌دهد که می‌تواند عواقب بدی به همراه داشته باشد.
اگر بخواهیم یک نظریه و یک تئوری برای رسانه‌های امروز قائل باشیم هیچ تئوری‌ای بهتر از جهانی شدن نیست. در هر شکلی از جهانی شدن، چه اجباری و چه اختیاری باید بپذیریم که امروز دنیا چنین شکلی گرفته است و رسانه‌ها و افکار عمومی و اخبارش نیز همگی جهانی شده است.
مسوولان باید بدانند که امروز نمی‌شود پنهان‌کاری کرد و مردم را با اخبار غلط، به نادرستی دعوت به آرامش و عدم نگرانی کرد و بعد از مدتی متوجه شویم اتفاقاتی افتاده است که شاید جبران آن بسیار سخت باشد.
اگر بخواهیم یک نظریه و یک تئوری برای رسانه‌های امروز قائل باشیم هیچ تئوری‌ای بهتر از جهانی شدن نیست. در هر شکلی از جهانی شدن، چه اجباری و چه اختیاری باید بپذیریم که امروز دنیا چنین شکلی گرفته است و رسانه‌ها و افکار عمومی و اخبارش نیز همگی جهانی شده است.
مسوولان باید بدانند که امروز نمی‌شود پنهان‌کاری کرد و مردم را با اخبار غلط، به نادرستی دعوت به آرامش و عدم نگرانی کرد و بعد از مدتی متوجه شویم اتفاقاتی افتاده است که شاید جبران آن بسیار سخت باشد.
۱
