پیمان مخوف "ملکه الیزابت" با "جک اسپارو"!

جواد نوائیان رودسری | پس از آن‌که کریستف کلمب اواخر قرن پانزدهم میلادی به سواحل جزایر دریای کارائیب در آمریکای مرکزی رسید، ارتباط میان دنیای قدیم و جدید به وسیله کشتی‌های اسپانیایی آغاز شد. در آن دوران، پادشاه اسپانیا، بهترین ناوگان دریایی را در اختیار داشت.

کشتی‌های او با دریانوردانی بی‌رحم و بی‌باک، همه دریا‌ها و اقیانوس‌ها را زیر پا می‌گذاشتند. تفکر منفعت‌طلبانه و دیدگاه‌های استعماری اسپانیا، به تدریج این کشور را به ثروتمندترین سرزمین اروپا تبدیل کرد؛ موضوعی که اصلا برای رقبای اروپایی اسپانیایی‌ها، خوشایند نبود.

در این بین، انگلیس سعی کرد با توجه به موقعیت جغرافیایی خود، به عنوان یک جزیره، مانع توسعه‌طلبی اسپانیایی‌ها شود و جای آن‌ها را بگیرد. انگلیسی‌ها که برای ارتباط با دنیا راهی جز دریا نداشتند، از هر وسیله‌ای برای رسیدن به هدف شان استفاده کردند؛ حتی بستن پیمان با دزدان دریایی بی‌رحم!

اقیانوس اطلس؛ جولانگاه راهزنان دریایی
جولان دزدان دریایی در اقیانوس اطلس به ویژه در حاشیه غربی آن و به طور اخص در دریای کارائیب، تقریباً با آغاز مراودات تجاری اروپا و قاره جدید شروع شد. طی قرن ۱۶ میلادی، دریانوردان حرفه‌ای فراوانی به جرگه دزدان دریایی پیوستند.

یکی از این دریانوردان، «فرانسیس دریک» بود. او که تابعیت انگلیسی داشت، ۵۰ سال پس از ماژلان، دریانورد پرتغالی‌الاصل اسپانیایی، دنیا را با کشتی دور زد و در تمام مسیر خود، به غارت و دزدی دریایی پرداخت. «دریک» اقیانوس اطلس و دریای کارائیب را به جولانگاه خود تبدیل کرده‌بود.

تقریباً هیچ کشتی تجاری اسپانیایی از دست او آسایش نداشت. به همین دلیل، نیروی دریایی این کشور، دربه‌در به دنبال او بود، اما نمی‌توانست شکارش کند. «دریک» اواخر قرن ۱۶ میلادی، به انگلیس بازگشت؛ ثروت هنگفتی که با خود آورده بود، نظر ملکه الیزابت اول را که سخت به دنبال راهی برای در هم کوبیدن ناوگان اسپانیا می‌گشت، به خود جلب کرد.

در واقع انگلیسی‌ها جنایات بی‌شمار «فرانسیس دریک» را نادیده گرفتند، چون معتقد بودند که او دشمن اسپانیایی‌هاست. الیزابت اول پس از اوج گرفتن خصومت میان انگلیس و اسپانیا، «دریک» را به عنوان مشاور خود به کار گرفت و پیمانی سرّی میان ملکه و دزد دریایی معروف بسته شد.

او باید کشتی‌هایش را در خدمت ناوگان انگلیس قرار می‌داد. حالا دیگر «دریک» در کسوت ناخدا «جک اسپارو»، برای انگلیسی‌ها فعالیت می‌کرد تا سلطه آن‌ها بر اقیانوس اطلس را قطعی کند.

تاکتیک دریایی یک دزد!
درگیری با ناوگان اسپانیا کار ساده‌ای نبود. فیلیپ، پادشاه وقت این کشور، بزرگ‌ترین ناوگان دریایی تاریخ جهان را تا آن روز، به میدان آورد؛ ۲۴ فروند کشتی جنگی توپ‌دار، ۴۰ کشتی تجاری تبدیل شده به ناو جنگی و مجهز به توپ، ۲۵ فروند کشتی تدارکاتی و ۳۶ کشتی کوچک‌تر و در مجموع، ۱۲۵ فروند کشتی.

در مقابل، انگلیسی‌ها ناوگان قابل توجهی نداشتند. الیزابت سکان هدایت را به دست «فرانسیس دریک» سپرد و او ۷۵ کشتی به میدان آورد؛ ۷۵ کشتی کوچک، اما تندرو. ناخدا‌های انگلیسی به او پرخاش کردند که با چنین نیرویی، نمی‌توان بر ناوگان اسپانیا غلبه کرد، اما «دریک» به فنون جنگی دزدان دریایی مجهز بود؛ فنونی که نظامیان کلاسیک اطلاعی درباره آن‌ها نداشتند.

او می‌دانست که در جنگ دریایی، سرعت بر تجهیزات غلبه دارد. کشتی‌های کوچک و توپ‌دار «دریک» توانستند در نبرد سال ۱۵۸۸، به سیادت اسپانیایی‌ها بر اقیانوس اطلس خاتمه دهند. برای الیزابت، این یک پیروزی شیرین بود، اما مدتی بعد، فرانسیس دریک دوباره به کار اول خود بازگشت و این‌بار بهتر از گذشته به جان کشتی‌های تجاری افتاد.

تبحر دزدان دریایی کارائیب تا آن‌جا پیش رفت که حدود ۶۰ سال بعد از مرگ «دریک»، یعنی در سال ۱۶۸۰، عصر طلایی دزدان دریایی آغاز شد و تا سال ۱۷۵۰ ادامه یافت. انگلیس که روزگاری با نیروی دزدان دریایی رقیب را از میدان به در کرده‌بود، ناچار شد طی پیمان «اوترخت» با رقبای تجاری‌اش، برای از بین بردن دزدان دریایی کارائیب متحد شود. با این حال، راهزنی‌های دزدان تا قرن ۱۹ میلادی ادامه یافت.

منبع: روزنامه خراسان