طراحی لباس "ذهن‌خوان"
با تشدید فعالیت مغزی فرد پوشنده، چراغ‌های روی سطح این لباس چشمک می‌زند و بال‌های روی شانه آن به حرکت در می‌آید. به گزارش سی‌نت، وقتی پوشنده این لباس آرام است، رنگ آن بنفش می‌شود.
کد خبر :
۸۴۳۶۸
بازدید :
۹۴۵۷
آنوک ویپرشت طراح هلندی لباسی طراحی کرده است که بر اساس فعالیت مغز کسی که آن را به تن دارد شکل عوض می‌کند. این لباس که به صورت سه بعدی چاپ شده است، لباس پانگولینی (مورچه‌خوار پولک‌دار) نام دارد و با ۱۲۰۴ حسگر الکترومغزنگاری به مغز وصل می‌شود.
حسگر‌های روی این لباس شبیه پولک‌های پانگولین (نوعی مورچه‌خوار) هستند و نام لباس هم برگرفته از نام همین جانور است. بسته به امواج مغزی دریافت‌شده، این لباس تکان می‌خورد و رنگ عوض می‌کند و این امواج را به حرکت و الگو‌های رنگی مختلف تبدیل می‌کند.
با تشدید فعالیت مغزی فرد پوشنده، چراغ‌های روی سطح این لباس چشمک می‌زند و بال‌های روی شانه آن به حرکت در می‌آید. به گزارش سی‌نت، وقتی پوشنده این لباس آرام است، رنگ آن بنفش می‌شود.
ویپرشت گفت: «هریک از ورودی‌های بی‌سی‌آی (رابط مغزی رایانه‌ای) این لباس به یک محرک وصل است و این باعث می‌شود حرکات این لباس منحصربه‌فرد باشد.» ویپرشت در مصاحبه با تارنمای تری‌دی‌پی‌بی‌ام گفت: «چون در بی‌سی‌آی از ۶۴ مدار چاپی استفاده کردیم این لباس نیاز به ۶۴ خروجی داشت.
من این ۶۴ تا را به ۳۲ سر و موتور و ۳۲ چراغ ای‌ئی‌دی تقسیم کردم که هریک به یکی از پولک‌های پانگولین و به مدار چاپیِ نصب‌شده روی سر مدل وصل شده است و باعث ایجاد جلوه‌های بصری زنده می‌شود.»
خود لباس از مواد نایلونی سبک تهیه شده است و رابط بین مغز و لباس نیز ساخت مؤسسه مدار‌های یکپارچه دانشگاه یوهان کپلر لینز و شرکت عصب‌فناوریِ جی‌تک است. «مشکل اصلی در ساخت این لباس این بود که باید از انداختن وزن اضافی روی آن خودداری می‌کردیم.
راه حل این مشکل استفاده از استخوان‌بندی خارجی سبک به ضخامت سه میلیمتر بر روی لباس بود که به صورت سه‌بعدی چاپ شده بود. وزن این استخوان‌بندی آن قدر کم بود که بتوان آن را پوشید و استحکامش چنان زیاد بود که بتوان قطعات متحرک مختلف را روی آن سوار کرد.»
ویپرشت افزود: «می‌خواستیم لباس ظاهری سایبورگ‌وار (مابین موجود زنده و رایانه‌ای) داشته باشد و شبیه کار‌های اچ آر گیگر باشد. این نما با رنگ و بوی کلی این جشنواره که ترکیبی از هنر، خوش‌پوشی و فناوری بود هم‌خوانی داشت.»
این لباس در جشنواره آرس الکترونیکا در اتریش به نمایش در خواهد آمد. این اولین لباس عجیبی نیست که این طراح تولید کرده است. ویپرشت در سال ۲۰۱۶ «پیراهن عنکبوتی» را ساخت که اعضای متحرک متصل به حسگر داشت و عابران را از حریم خصوصی پوشنده لباس دور می‌کرد.
به زودی ممکن است به فناوری برقراری رابطه میان مغز انسان و سایر اشیای خارجی دست پیدا کنیم. ایلان ماسک اخیراً از یک رابط مغزی رایانه‌ای رونمایی کرد که به خوبی کار می‌کرد و امیدوار است بتواند «همزیستی انسان و هوش مصنوعی» را عملاً ممکن کند.
این فناوری ساخت شرکت نوآفرین نورالینک ماسک است و اولین کاربرد‌های آن در درمان اختلال‌ها و بیماری‌های مغزی خواهد بود. ماسک گفته این فناوری همچنین «با کار گذاشتن قطعاتی داخل بدن انسان مشکلات مهم ستون مهره‌ای و مغزی را حل خواهد کرد».
البته برخی با دیدی انتقادی‌تر به این فناوری می‌نگرند و مدعی‌اند کارآیی دستگاه ساخت این شرکت «نسبت به بی‌سی‌آی‌های طبی مشابه و موجود در بازار کمتر است».
حسگر‌های روی این لباس شبیه پولک‌های پانگولین (نوعی مورچه‌خوار) هستند و نام لباس هم برگرفته از نام همین جانور است. بسته به امواج مغزی دریافت‌شده، این لباس تکان می‌خورد و رنگ عوض می‌کند و این امواج را به حرکت و الگو‌های رنگی مختلف تبدیل می‌کند.
با تشدید فعالیت مغزی فرد پوشنده، چراغ‌های روی سطح این لباس چشمک می‌زند و بال‌های روی شانه آن به حرکت در می‌آید. به گزارش سی‌نت، وقتی پوشنده این لباس آرام است، رنگ آن بنفش می‌شود.
ویپرشت گفت: «هریک از ورودی‌های بی‌سی‌آی (رابط مغزی رایانه‌ای) این لباس به یک محرک وصل است و این باعث می‌شود حرکات این لباس منحصربه‌فرد باشد.» ویپرشت در مصاحبه با تارنمای تری‌دی‌پی‌بی‌ام گفت: «چون در بی‌سی‌آی از ۶۴ مدار چاپی استفاده کردیم این لباس نیاز به ۶۴ خروجی داشت.
من این ۶۴ تا را به ۳۲ سر و موتور و ۳۲ چراغ ای‌ئی‌دی تقسیم کردم که هریک به یکی از پولک‌های پانگولین و به مدار چاپیِ نصب‌شده روی سر مدل وصل شده است و باعث ایجاد جلوه‌های بصری زنده می‌شود.»
خود لباس از مواد نایلونی سبک تهیه شده است و رابط بین مغز و لباس نیز ساخت مؤسسه مدار‌های یکپارچه دانشگاه یوهان کپلر لینز و شرکت عصب‌فناوریِ جی‌تک است. «مشکل اصلی در ساخت این لباس این بود که باید از انداختن وزن اضافی روی آن خودداری می‌کردیم.
راه حل این مشکل استفاده از استخوان‌بندی خارجی سبک به ضخامت سه میلیمتر بر روی لباس بود که به صورت سه‌بعدی چاپ شده بود. وزن این استخوان‌بندی آن قدر کم بود که بتوان آن را پوشید و استحکامش چنان زیاد بود که بتوان قطعات متحرک مختلف را روی آن سوار کرد.»
ویپرشت افزود: «می‌خواستیم لباس ظاهری سایبورگ‌وار (مابین موجود زنده و رایانه‌ای) داشته باشد و شبیه کار‌های اچ آر گیگر باشد. این نما با رنگ و بوی کلی این جشنواره که ترکیبی از هنر، خوش‌پوشی و فناوری بود هم‌خوانی داشت.»
این لباس در جشنواره آرس الکترونیکا در اتریش به نمایش در خواهد آمد. این اولین لباس عجیبی نیست که این طراح تولید کرده است. ویپرشت در سال ۲۰۱۶ «پیراهن عنکبوتی» را ساخت که اعضای متحرک متصل به حسگر داشت و عابران را از حریم خصوصی پوشنده لباس دور می‌کرد.
به زودی ممکن است به فناوری برقراری رابطه میان مغز انسان و سایر اشیای خارجی دست پیدا کنیم. ایلان ماسک اخیراً از یک رابط مغزی رایانه‌ای رونمایی کرد که به خوبی کار می‌کرد و امیدوار است بتواند «همزیستی انسان و هوش مصنوعی» را عملاً ممکن کند.
این فناوری ساخت شرکت نوآفرین نورالینک ماسک است و اولین کاربرد‌های آن در درمان اختلال‌ها و بیماری‌های مغزی خواهد بود. ماسک گفته این فناوری همچنین «با کار گذاشتن قطعاتی داخل بدن انسان مشکلات مهم ستون مهره‌ای و مغزی را حل خواهد کرد».
البته برخی با دیدی انتقادی‌تر به این فناوری می‌نگرند و مدعی‌اند کارآیی دستگاه ساخت این شرکت «نسبت به بی‌سی‌آی‌های طبی مشابه و موجود در بازار کمتر است».
منبع: ایندیپندنت
۰
