حقایقی عجیب درباره شتابدهنده هادرونی سِرن (LHC)

برخورددهندهی هادرونی بزرگ یکی از نمادهای فناوری و پیشرفت بشر در عصر جدید است. این شتابدهنده، بزرگترین دستگاه ساخته شده به دست بشر است که روزنههایی جدید از ساختار جهان هستی را به روی ما میگشاید.

فرادید | شتابدهندهی هادرونی سِرن (LHC) که یک ماشین چرخشی عظیم در جایی بین مرز فرانسه و سوئیس، در ۱۰۰ متری زیر زمین واقع شده، قرار است اسرار گیتی را برای ما آشکار کند. البته بر اساس گفته بعضی از افراد، این ماشین میتواند حیات را از روی زمین حذف کند. درهرصورت این ماشین، بزرگترین ماشین دنیا است و قرار است کوچکترین ذرات دنیا را مورد بررسی قرار دهد. نام ماشین یادشده، برخورددهنده هادرونی بزرگ (LHC) است.
به گزارش فرادید؛ برخورددهنده هادرونی بزرگ بخشی از پروژهی سازمان اروپایی پژوهشهای هستهای ملقب به سرن است. این برخورددهنده به مجموعهی شتابدهنده خارج ژنو سوئیس ملحق میشود. زمانی که این برخورددهنده روشن شود، پرتوهایی از پروتون و یون را با سرعتی نزدیک به سرعت نور پرتاب خواهد کرد. این دستگاه باعث خواهد شد ذرات بایکدیگر برخورد کنند و سپس حوادث ناشی از برخورد آنها را ثبت خواهد کرد. دانشمندان امیدوارند که این حوادث بتوانند اطلاعات بیشتری درمورد چگونگی شروع گیتی و اینکه جهان از چه موادی تشکیل شده است، در اختیار ما قرار دهند.


هر چند پرسشهای بسیاری در مورد امنیت برخورد دهنده هادرونی بزرگ در رسانهها و دادگاهها وجود دارد، جامعه علمی از عدم امکان تهدید توسط برخوردهای ذرهای LHC اطمینان خاطر دارند.
به گزارش فرادید؛ برخورد دهندهٔ هادرونی، بزرگترین دستگاه ساخته شده به دست بشر است. ده حقیقت شگفت انگیز در مورد این دستگاه وجود دارد که مغزتان از دانستن آنها سوت خواهد کشید!
حقیقت اول: وقتی تونل دورانی ۲۷ کیلومتری بین دریاچه ژنو و کوهستان ژورا حفاری شد، دو انتهای آن با اختلاف ۱ سانتیمتر به یکدیگر رسید. این دستگاه از تونل ۲۷ کیلومتری استفاده میکند که برای "شتاب دهندهٔ بزرگ قبلی"، شتاب دهندهٔ الکترون-پوزیترون ساخته شده بود. این تونل به دلیل ملاحظات جغرافیایی (مربوط به هزینه) با عمق متوسط ۱۰۰ متر و شیب کم ۱.۴ درصد ساخته شده است. ژرفای آن چیزی بین ۱۷۵ متر (زیر کوهستان ژورا) و ۵۰ متر (در نزدیکی دریاچه ژنو) است.

حقیقت سوم: تمام پروتونهای شتاب داده شده در سرن از هیدروژن استاندارد بدست آمدهاند. اگرچه پرتوهای پروتون در برخورد دهندهٔ هادرونی شدید هستند، اما تنها ۲ نانوگرم هیدروژن در هر روز شتاب داده میشود؛ بنابراین یک میلیون سال برای شتاب دادن تنها ۱ گرم هیدروژن، زمان لازم است.

حقیقت پنجم: به صورت همزمان، این برخورد دهنده میتواند به دمای باورنکردنی بیش از ۱۰۰ هزار برابر مرکز خورشید برسد. این دما از طریق شتاب گرفتن و برخورد دو پرتو با یونهای سنگین حاصل میشود؛ یعنی یک رویداد علمی و حماسی که هر روزه در هر ثانیه ۴۰ میلیون بار اتفاق میافتد.

حقیقت هفتم: پروتونها با انرژی معین، در برخورد دهنده با ۰.۹۹۹۹۹۹۹۹۱ برابر سرعت نور حرکت میکنند. هر پروتون این حلقهٔ ۲۷ کیلومتری را ۱۱ هزار بار در ثانیه طی میکند. یک پرتو ممکن است بیش از ۱۰ ساعت در گردش باشد و بیش از ۱۰ میلیارد کیلومتر حرکت کند که مسافتی برابر با سفر رفت و برگشت به نپتون است. این ذرات آنقدر کوچک هستند که برخورد دادن آنها مثل شلیک دو سوزن از فاصلهٔ ۱۰ کیلومتری و برخورد این دو سوزن با هم در نیمهٔ راه است.


حقیقت دهم: دادههای ثبت شده از آزمایشهای بزرگ در این برخورد دهنده برای پرکردن حدود ۵۰ هزار هارد دیسک ۱ ترابایتی یا ۱۰ میلیون دی وی دی در سال کافی است که در صورت انباشت این دی وی دیها بر روی یکدیگر، ارتفاع آنها ۱۲ کیلومتر در هر سال اضافه میشود