"ریش" انسان را نجات می‌دهد

به گزارش فرادید به نقل از بی‌بی‌سی انگلیسی، در برنامۀ "به من اعتماد کن، من پزشک هستم" آزمایشهایی انجام میشود که بعضاً به کشفی جدید در علم منتهی می‌شود. برای مثال در سری پیشین این برنامه، معلوم شد که با پختن پاستا، سپس سرد کردن آن و دوباره گرم کردن آن، می‌توان از کالری آن کاست.

این یک نتیجۀ بسیار خوشایند بود. اما تازه‌ترین کشف این برنامه، یافتن باکتری‌ای بوده است که ظاهراً می‌توانید به تولید یک نوع آنتی‌بیوتیک تازه منتهی شود. آنچه که در مورد این باکتری‌ جالب است، که این باکتری در ریش افراد رشد می‌کند.


همانطور که حتماً می‌دانید، ریش دوباره مد شده است. و از ریش بزی گرفته تا ریش انبوه هر ریشی طرفداران خاص خود را دارد.

منقدان ریش مدعی هستند که ریش می‌تواند میزبان مهمانان ناخوانده‌ای باشد که برای سلامتی مضرند.

اما چه شواهد در مورد اینکه ریش می‌تواند برای سلامتی خطر ایجاد کند وجود دارد؟ آنهایی که از ریش خوششان نمی‌آید، حالا می‌توانند از کشف جدید دانشمندان دانشگاه نیومکزیکو نیز در استدلالهایشان بهره ببرند. این دانشمندان با بررسی نمونه‌های تصادفی ریش، شواهدی از وجود باکتری روده‌ای را در ریش پیدا کردند.

اما آیا این کشف در مورد همۀ ریشها صدق می‌کند؟ یک تحقیق تازه و علمی‌تر که در یک دانشگاه آمریکایی انجام شده، به نتایج بسیار متفاوتی رسیده است.

در این تحقیق که در "ژورنال عفونت بیمارستانی" به چاپ رسیده، از صورت 408 کارمند بیمارستان، چه ریش داشتند چه نداشتند، نمونه برداری شد.


آنها دلایل خوبی برای این موضوع دارند. همه می‌دانیم که عفونتهای که در بیمارستان منتقل می‌شوند یکی از دلایل اصلی مرگ در بیمارستان هستند و بسیاری از بیماران در بیمارستان به عفونتهایی دچار می‌شوند که پیش از حضور در بیمارستان به آن ابتلا نداشتند. دستها، روپوش سفید، کراوات و تجهیزات همه در این مورد در معرض اتهام بوده‌اند، اما ریش چطور؟

جالب اینجاست که پژوهشگران دریافتند احتمال وجود چیزی ناخوشایند روی صورت، در مورد کارکنان شش تیغ کرده بیش از ریشوها است.

گروه بی‌ریشها سه برابر بیشتر احتمال داشت که حامل گونه‌ای به نام "استاف آئوریوس مقام به مِتی سیلین" باشند. این میکروب به خصوص از یکی از شایعترین و مشکل‌زاترین منبع عفونتهای بیمارستانی است، چرا که در مقابل بسیاری از آنتوبیوتیکهای فعلی ما مقاوم است.

قضیه چیست؟ پژوهشگران حدس می‌زنند که تراشیدن صورت موجب ایجاد خراشهای ریزی روی صورت می‌شود که "ممکن است بتواند موجب تشکیل کلونی‌های باکتریایی و تکثیر باکتریها شود."

شاید. اما از یک جنبۀ دیگر نیز می‌توان به این موضوع نگاه کرد. این که ریش با عفونت می‌جنگد.

نه بابا؟ به هر حال، در برنامۀ کنجکاوی، از ریش گروهی از مردان که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، در برنامۀ " به من اعتماد کن، من پزشک هستم" نمونه برداری شد و نمونه‌ها به دکتر آدام رابرتز، میکروبیولوژیستی که در دانشگاه یونیورسیتی کالج لندن کار می‌کند، ارسال شد، تا آنها را بررسی کند.


آدام موفق شد که از ریشهایی که برایش فرستاده شده بود، صد نمونه باکتری رشد دهد. از جمله یک باکتری که معمولاً در رودۀ کوچک یافت می‌شود. اما نگران نباشید، این باکتری از مدفوع به ریش شما منتقل نشده است.

جالبتر اینکه، او در برخی از نمونه‌های کشت شده، متوجه چیزی شد که مشخصاً باکتری‌های دیگر را می‌کشت. بدیهی‌ترین مظنون، وجود یک میکروب دیگر بود.

ما به میکروبها به چشم دشمن نگاه می‌کنیم، اما آنها مشخصاً به ما این دید نگاه نمی‌کنند. باکتری‌ها و قارچها در سطح میکروسکوپی، زمان خود را به رقابت با یکدیگر می‌گذرانند. آنها برای به دست آوردن غذا، فضا و منابع با هم می‌جنگند. بدین ترتیب در طول چند هزار سال، بعضی از میکروبها به پیچیده‌ترین سلاحهای شناخته شده برای مقابله با میکروبها بدل شده‌اند که به آن آنتی بیوتیک می‌گوییم.


پنی‌سیلین اصلاً از گونه‌ای به نام پنی‌سیلیوم نوتاتوم، که نوعی قارچ است، استخراج شده است. ویژگی میکروب کشی این قارچ را الکساندر فلمینگ را تصادفاً کشف کرد.

بدین ترتیب، آیا میکروبهای مرموز ریش ما نیز می‌توانند همچین کاری بکنند و با تولید نوعی سم دیگر باکتری‌ها را بکشند.

آدام رابرتز با احتیاط فراوان پاسخ می‌دهد: "بله، ممکن است."

آدام رابرتز این قاتلان خاموش را شناسایی کرده و آن را بخشی از گونه‌ای که "استافیلوکوکوس اپیدرمیس" نامیده می‌شود، می‌داند. وقتی که این باکتری را علیه نوع شدیداً مقاوم به دارویی از "اسچرسیچیا کولی (E. coli)" آزمایش کرد، این باکتری با قدرت توانست آن را بکشد. ای کولی عامل عفونت مجاری ادراری است.

تصفیه و آزمایش مناسب یک آنتی‌بیوتیک جدید آنقدر هزینه‌بر است و آنقدر نرخ عدم موفقیتش بالاست که احتمال اینکه به این زودی‌ها شاهد "ریش‌سیلین" در نسخه‌ها باشیم، بسیار پایین است. اما آدام شدیداً در مورد یافتن جایگزینی برای آنتوبیوتیکها فعلی جدی است.

همانطور که آدام رابرتز می‌گوید، عفونتهای مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیکها سالانه جان 700000 نفر را می‌گیرند و پیش بینی می‌شود که این عدد در سال 2050، به 10 میلیون نفر افزایش پیدا کند.

در سی سال اخیر، هیچ آنتی‌بیوتیک جدیدی عرضه نشده است.

علاوه بر یافته‌های جدید راجع به ریش، تیم آدام رابرتز به تازگی از میکروبهایی که عموم مردم برایشان فرستاده‌اند، نوعی مولکول ضد چسبندگی را جدا کرده‌اند که می‌تواند از چسبیدن باکتری‌ها به سطوح دیگر جلوگیری کند. آنها فکر می‌کنند که شاید بتوان این مولکول را به خمیردندان و دهانشویه افزود تا از تولید باکتریهای تولیدکنندۀ اسید در دهان جلوگیری شود.