خداحافظی باشکوه اوپک با بیژن زنگنه
دوستی با آقای زنگنه همواره راهبردی بوده است و من به این دوستی افتخار میکنم». بنسلمان سپس دوستی را شخصیتر کرد و گفت زنگنه دوست شخصی من است و از زمانی که به اوپک ملحق شدم، دوست یکدیگر بودهایم.
روز پنجشنبه صدوهشتادویکمین جلسه وزرای اوپک تشکیل شد؛ جلسهای که همهچیزش طبق روال معمول بود و از وقتی قیمت جانی گرفته، دیگر آنقدر حساسیتی هم نداشت. کرونا هم که بازی اصلی اوپک، یعنی تجمع انبوه خبرنگاران و صحبتهای راهرویی و زرقو برق جلسات سازمان را شهید کرده است؛ اما اینبار برای ایران اجلاسی خاص بود.
اوپکیها با وزیر نفت کشورمان، بیژن زنگنه، خداحافظی کردند و در این کار اینقدر تعارف و تمجید کردند و یاد رفاقت و ذکاوت زنگنه را به میان آوردند که یحتمل بیژن کمی معذب شد.
حامیان دولت جدید در مطالبی غیررسمی در واکنش به این اتفاق روز پنجشنبه اوپک، جشن واقعی را رفتن زنگنه از وزارت نفت عنوان کردند. کمی تعریف و تمجیدها را نقل کنیم، چون میشود گفت از حالت مرسوم شدیدتر بود.
«ریشسفیدی با نجابت و ذکاوت و صداقت»
سپس به ریش زنگنه اشاره کرد و گفت: «بهعنوان ریشسفید نشست اوپک و نشستهای وزارتی اوپک و غیراوپک (اوپکپلاس)، رهبری باوقار و حضور قدرتمند جنابعالی تأثیری قابلتوجه ایجاد کرده است، بهویژه در چالشبرانگیزترین دوران در دهههای گذشته. من به شما اطمینان میدهم که موفقیت ما بدون فداکاری، احساس کار گروهی و ذکاوت دیپلماتیک شما، چیزی که امروز هست، نبود».
جز گذشته به یکی از مشارکتهای جدید زنگنه هم پرداخت: «بهتازگی اوپک از رهبری و مشارکت شما بهره بینظیری برد که به حصول اعلامیه همکاری اوپک و غیراوپک منجر شد که در واقع به چشماندازی بدیع برای ایجاد چارچوبی مؤثر بهمنظور همکاری در زمینه انرژی جهان بدل شد.
وزیر نفت عمان که کار را رساند به اینجا که زنگنه را پدر معنوی خودش بکند: «این روز برای بسیاری از ما یک روز غمانگیز است، اما من تصمیم دارم آن را برای شما جشن بگیرم. میخواهم از سهم شما در صنعت و کمکهای شما تجلیل کنم و بیشتر از همه، تا آنجا که به من مربوط است، سهم شما در توسعه خودم است»؛ و در ادامه گفت:
اما شاهزاده؛ شاهزاده عبدالعزیز بنسلمان: «دوستی با آقای زنگنه همواره راهبردی بوده است و من به این دوستی افتخار میکنم». بنسلمان سپس دوستی را شخصیتر کرد و گفت زنگنه دوست شخصی من است و از زمانی که به اوپک ملحق شدم، دوست یکدیگر بودهایم.
زنگنه: سفارش کردم هوای وزیر بعدی را داشته باشند!
وزیر سپس به بازگشت نفت ایران اشاره کرد و گفت: «در نشست امروز آن چیزی که بهصورت گذرا از سوی دبیر کل اوپک مطرح شد، مسئله بازگشت ایران بود و اعضای اوپک مقداری نسبت به این بحث ابراز نگرانی دارند که ایران چطور برمیگردد، فکر میکنم مهمترین کاری که دولت آینده باید انجام دهد، مدیریتکردن بازگشت ایران به بازار نفت پس از برداشتن تحریمهاست».
زنگنه به نقش بیهمتای اوپک در جهان سوم هم پرداخت که احتمالا باعث شد سیاستمداران و رسانههای جریان اصلی کشورهای مصرفکننده که هنوز هم ولکن اوپک نیستند و آن را با لقب منفی کارتل خطاب میکنند، کمی حرص بخورند:
باقی حرفهای آقای وزیر کنایی و دووجهی بود و کاملا میتوان آن را به مسائل داخلی هم مربوط دانست: «در جهان سوم بهطور معمول اینطور است که ما یا باهم دوست هستیم یا دشمنیم و درحال جنگ، حد وسطی نداریم؛ درحالیکه در سیاست خارجی بههیچوجه دوست و دشمن معنا ندارد، همه کشورها به دنبال منافع خود هستند، امروز همه کشورها در اوپک به دنبال منافع خود میگردند، این موضوعی است که من در این سالها یاد گرفتم» که بهوضوح انسان را به یاد مواضع داخلی برخی سیاستمداران کشور میاندازد.
سرنوشت نفت ایران و نقش کشور در اوپک در دولت بعد
سابقه رفتار دولتهای گذشته در کشور میگوید دولتها با رویکارآمدن کادر اجرائی مملکت را شخم میزنند. هر دولتی حق دارد حامیان خود و دوستانی را که برای روی کار آمدنش زحمت کشیدهاند، سر کار بگذارد. اما بعضی وزارتخانهها، مثلا وزارت اطلاعات و وزارت نفت حالت ویژهای دارند.
وزیر نفتی مثلا میرود کنار و رئیس شرکت ملی نفت آن کشور جایش را میگیرد. بدنه تخصصی را تغییر عمده دادن که اصلا مرسوم نیست. امروز نگرانی هست، چون کابینه آقای رئیسی هنوز در ابهام جدی قرار دارد و برخی نامهایی هم که به میان میآورند کمی متخصصان را میترساند و احتمال تکرار تجربههای پیشین را قویتر میکند.
حتی نام جوان انقلابی که مطرح شده است و دارد پررنگتر هم میشود، با اینکه نفتی است، اما تجربهاش برای رویارویی با غولهایی مثل الکساندر نواک روس و شاهزاده سعودی در عرصه بینالملل به نظر ناکافی میرسد و نفت بازاری جهانی است. اما بههرحال، وزیر نفت آینده هر که باشد، آقا بیژن سفارش کرده هوایش را در اوپک داشته باشند و میتواند اقلا اوپک را با خیال راحت برود.