قضاوت عجیب و باورنکردنی ال‌کلاسیکو

صبح یکشنبه وقتی روزنامه ال‌موندو دپورتیووی اسپانیا تیتر زد «ال‌کلاسیکو هیچ‌وقت تشریفاتی نیست»، شاید خیلی‌ها در دنیا منظور این رسانه را درک نکردند. به هر حال بارسلونا قهرمانی‌اش در لالیگا را قطعی کرده بود و رئال هم از حالا روی مهم‌ترین بازی فصل یعنی فینال لیگ قهرمانان اروپا متمرکز است.

بنابراین پرسش این بود که آیا موندو دپورتیوو در مورد اهمیت تقابل بارسا و رئال بزرگنمایی کرده بود؟ یکشنبه‌شب معلوم شد که پاسخ این سوال یک «نه» بزرگ است.

همه دنیا دیدند که ال‌کلاسیکو هیچ‌وقت عادی نمی‌شود. دست بر قضا مسابقه‌ای که ارزش امتیازی چندانی نداشت، جذاب‌تر و پربرخوردتر از بسیاری از دیگر تقابل‌های این دو تیم در چند سال گذشته از کار درآمد؛ دیداری که بارسلونا دو بار در آن از حریف پیش افتاد و هر دو بار برتری‌اش را از دست داد و البته تا آخرین لحظه می‌توانست آبستن حوادث دیگری هم باشد.

در تایید حساسیت حیثیتی این بازی فقط همین بس که زیدان در هفته‌های منتهی به جام‌جهانی چیزی حدود نیم‌ساعت کریس رونالدو را با پای مصدوم در زمین نگه داشت تا ستاره تیمش حداقل یک نیمه برابر دشمن دیرینه بازی کرده باشد. بعد از این مساوی مهیج دو بر دو، بارسایی‌ها می‌توانند خوشنود باشند که در آستانه تکمیل کردن یک فصل بدون شکست هستند، رئالی‌ها هم می‌توانند از نمایش خوب تیم‌شان راضی باشند، اما بدون تردید بزرگترین اتفاق این بازی چیزی غیر از همه این داستان‌ها بود.

این شاید یکی از معدود کلاسیکوهای یک دهه اخیر بود که مرد اولش چیزی غیر از مسی و رونالدو نام داشت؛ اسم کسی که یکشنبه‌شب چشم‌ها را خیره کرد «آلخاندرو خوسه هرناندز هرناندز» بود؛ آقای داور!

احتمالا برای هیچ‌یک از صدها میلیون بیننده بازی بارسلونا و رئال‌مادرید باورکردنی نبود که مسابقه‌ای در این سطح، آن هم در خاک کشوری که یکی از اصلی‌ترین مدعیان فتح جام‌جهانی پیش رو به شمار می‌رود، با چنین داوری افتضاحی همراه باشد، اما آقای هرناندز هرناندز نشان داد هیچ غیرممکنی غیرممکن نیست.

آقای داور که لابد در ۴۸ساعت گذشته میزان جست‌وجوی اسمش در اینترنت چند برابر شده، در جریان قضاوت آخرین ال‌کلاسیکوی فصل مرتکب فستیوالی از اشتباهات رنگارنگ شد؛ آنقدر که حسابش از دست همه دنیا در رفته و اصلا کسی به درستی نمی‌تواند تشخیص بدهد که کدام تیم از دست او بیشتر ضرر کرده! او و دستیارانش ابتدا یک موقعیت تک به تک را به بهانه آفساید از کف رونالدو ربودند، سپس خود آقای داور دست به کار شد و سرخی روبرتو از بارسلونا را در آخرین دقیقه نیمه اول با یک تصمیم اشتباه اخراج کرد. این در حالی است که هرناندز چند دقیقه قبل‌تر روی خطای شدید و مستحق کارت قرمز گرت بیل چشم پوشیده بود.

در نیمه دوم هم اشتباهات او و تیمش ادامه یافت؛ چنان که ابتدا در صحنه گل دوم بارسلونا خطای محرز سوارز روی مدافع رئال‌مادرید نادیده گرفته شد، سپس گل سوم و سالم بارسا را به اشتباه آفساید گرفتند و در نهایت از اعلام خطای پنالتی روی مارسلو خودداری کردند! تازه اینها غیر از کلی اشتباه ریز و درشت دیگر در میانه میدان است که مثلا می‌توانست به راحتی منجر به اخراج سرخیو راموس به خاطر دریافت کارت زرد دوم بشود.

می‌بینید که این تیم داوری چه فضاحتی به بار آورده و عجیب نیست که الان کل دنیا دارند در مورد همین موضوع حرف می‌زنند. این حجم از اشتباهات عجیب و غریب در کنار داوری‌های ضعیف مرحله یک‌چهارم و نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا باعث شده بحث در مورد کیفیت داوری‌ها در اروپا بالا بگیرد؛ به‌ویژه در فصلی که داوران انگلیس - به‌عنوان مهد فوتبال دنیا- آنقدر بد عمل کرده‌اند که در یک اتفاق تاریخی هیچ داوری از این کشور در جام‌جهانی ۲۰۱۸روسیه قضاوت نخواهد کرد!

اتفاقات حیرت‌انگیز یکشنبه‌شب، دنیای فوتبال را یک گام دیگر به استفاده از ویدیو چک و فن‌آوری کمک‌داور ویدیویی نزدیک‌تر کرد. این پدیده البته معایب زیادی دارد و می‌تواند سرعت و جذابیت مسابقات را کاهش بدهد، اما گویا چاره دیگری باقی نمانده.

والورده، سرمربی بارسلونا بعد از ال‌کلاسیکو گفته است: «خوب بود در این بازی از ویدیوچک استفاده نشد، وگرنه مسابقه تا همین الان ادامه داشت!» طعنه او بجا است، اما با کمک‌داور ویدیویی شاید فرشته عدالت به مستطیل سبز برگردد. همه اینها به کنار؛ اما آیا فکرش را کرده‌اید واقعا هجمه‌ای که در ایران روی کار داوران وجود دارد منصفانه است یا نه؟ اینجا این همه از کار داوران انتقاد می‌شود؛ آن هم داورانی که دستمزدشان اندک است و همان را هم به موقع نمی‌گیرند.

تازه بیشتر آنها از تجهیزاتی مثل هدست هم بی‌نصیب هستند، اما باز کارشان بی‌رحمانه نقد می‌شود، در حالی که می‌بینیم در بزرگترین مسابقات اروپایی چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. خوب است همه ما از این به بعد کمی خویشتن‌دارتر باشیم.