دیدار تراژیک دانشجویان ایرانی و خانواده‌یشان لب مرز

محمدجواد ترابی | رویترز، عصر روز گذشته در گزارشی مفصل با عنوان «جداشده با ممنوعیت سفر؛ خانواده‌های ایرانی در کتابخانه‌ای مرزی دوباره به هم می‌پیوندند»؛ به سراغ نقطه‌ای مرزی میان خاک ایالات متحده و کانادا رفته که عملا منطقه‌ای خنثی به حساب می‌آید که حال به نقطه وصال خانواده‌های ایرانی بدل شده است .

بیشتر دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در این کشور که «ویزای یک بار ورود» برای اقامت موقت و تحصیل در این کشور دارند، امکان بازگشت به کشور یا رفتن به کشوری ثالث را برای دیدن خانواده هایشان از دست داده اند.

پس از اعمال محدودیت سفر اتباع ایرانی به خاک آمریکا، خانواده‌های آن‌ها هم امکان سفر به آمریکا را از دست دادند و آن‌ها از هم جدا افتادند. اما در فاصله شش ساعتی از شهر نیویورک (با رانندگی) شهر کوچکی به نام «دربی لاین» در شمال ورمونت قرار دارد که روی مرز مشترک دو کشور کانادا و ایالات متحده جای خوش کرده است.

این شهر کوچک مرزی، اما جز با علائم، نشانی از شهر‌های مرزی متداول برای جدایی مرز دو کشور از هم ندارد؛ یک سو ایالات متحده است و سویی دیگر کانادا. اینجا فقط باید به علائم دقت کرد تا گیر ماموران مرزی که کمین کرده اند و غریبه‌ها را خوب تشخیص می‌دهند، نیفتاد.

دانشجویان ایرانی کتابخانه‌ای رایگان را در این شهر کوچک یافته اند که دو در دارد؛ یک نشانی و در، از سوی کانادا و یک نشانی و در، از خاک آمریکا. به عبارتی داخل این کتابخانه جزو نقاطی است که مراجعه به آن برای دارندگان ویزای هر دو کشور قانونی است.

کتابخانه رایگان «هاسکل» (Haskell) حالا نقطه امید ایرانی‌ها شده. گزارشگر رویترز در گزارش خود همراه با دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا که اغلب پس از روی کار آمدن ترامپ نتوانستند خانواده هایشان را ببینند، راهی این کتابخانه شد.

شیرین استهباناتی یکی از همین دانشجویان است. گزارشگر از بیم و امید او برای میسر شدن این دیدار می‌نویسد، چرا که اگر پدر و مادرش به اشتباه از خط مرزی بگذرند بازداشت خواهند شد. نگرانی این دانشجوی ایرانی بی مورد نبود. چنان که والدین و خواهرش اشتباهی، احتمالا در حد چند ده متر از خط مرزی‌ای که نشان مشخصی هم ندارد گذشتند و برای دو ساعت در بازداشت به سر می‌بردند. شیرین، اما خبری از آن‌ها نداشت و تماس تلفنی اش با آن‌ها برقرار نمی‌شد.

رویترز گزارش می‌دهد که آن‌ها بالاخره آزاد شدند و این دیدار در کتابخانه صورت گرفت. یکی از کارکنان کتابخانه به رویترز گفته که این اتفاق به مذاق مقامات آمریکایی و کانادایی خوش نیامده است و تهدید کرده اند در صورت مراجعات بیشتر این چنینی کتابخانه را تعطیل می‌کنند؛ کتابخانه‌ای که فقط می‌تواند ساعاتی جای خالی پدرومادر و فرزندان را برای هم پر کند.

با تمام اینها، این دیدار‌ها در کتابخانه هاسکل برای همه ایرانی‌ها به خوبی و خوشی صورت نگرفته است. به طور مثال دانشجوی دکترای ایرانی دیگری به نام مهسا ایزدمهر روایت می‌کند که پلیس مرزی به او و خواهرش که بعد از هفت سال توانسته بود خواهرش را ملاقات کند، فقط اجازه داد یک بار همدیگر را در آغوش بکشند، ولی نگذاشت که حتی هدایای شان را تبادل کنند.

رویترز در گزارش خود به نقطه دیگری هم به نام پارک «پیس آرچ» (Peace Archpark) که در میان دو ایالت آمریکایی واشنگتن و کانادایی بریتیش کلمبیا در ساحل شمال غربی ایالات متحده قرار دارد، اشاره کرده است؛ این نقطه نیز محل قرار بسیاری از دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا و خانواده‌های جدا افتاده از آنهاست، ولی این ساحل و نقطه برای دانشجویان ایرانی مقیم در شهر‌های بزرگ شرقی بسیار دور و هزینه رسیدن به آنجا بسیار گران است.

سینا دادستان یک دانشجوی ایرانی دیگر و خواهرش به رویترز گفته اند که برای دیدار ۱۰ ساعته در دو روز در کتابخانه هاسکل مجبور به پرداخت ۱۶۰۰ دلار شده اند که این شامل هزینه پرواز و ویزای خانواده شان در سفر از ایران به کانادا هم نمی‌شود؛ هزینه‌ای گزاف برای دانشجویان ایرانی فقط برای دیداری چند ساعته. با تمام این ها، کتابخانه هاسکل را احتمالا بسیاری از دانشجویان ایرانی تا دهه‌ها از یاد نخواهند برد، کتابخانه‌ای که به نماد واقعی صلح بدل شده است.

منبع: هفت صبح