دعای روز ۱۸ ماه مبارک رمضان

فرادید | در روز هجدهم ماه رمضان از خداوند منان می‌خواهیم: اللَّهُمَّ نَبِّهْنِی فِیهِ لِبَرَکَاتِ أَسْحَارِهِ، وَ نَوِّرْ فِیهِ قَلْبِی بِضِیَاءِ أَنْوَارِهِ، وَ خُذْ بِکُلِّ أَعْضَائِی إِلَى اتِّبَاعِ آثَارِهِ، بِنُورِکَ یَا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ.

خدایا مرا در این ماه به برکت‌های سحرهایش آگاه کن، و دلم را با روشنایی انوارش روشنی بخش، و تمام اعضایم را به پیروی آثارش بگمار، به نورت‌ای نوربخش دل‌های عارفان.

آیت الله مجتهدی تهرانی در شرح این فراز از دعا می‌گوید: خدایا متوجه کن من را تا از برکات سحر ماه رمضان استفاده کنم. مردم از برکات سحر غالباً استفاده نمی‌کنند. در طول سال از سحر باید استفاده کرد به خصوص در ایام ماه رمضان.

وقتی که امیرالمومنین حضرت زهرا (س) را دفن کرد، بالای قبر ایستاده بود. نکیر و منکر این سوالات را از حضرت زهرا (س) سوال کردند و حضرت زهرا (س) خدا و پیامبر (ص) را معرفی کرد. گفتند؛ «من امامک» که در جواب گفت: «هذا فتی، هذا امامی» این جوانی که بالای سر من ایستاده امام من است.

وی تاکید کرد: خدا کند که خوب بتوانیم جواب بدهیم و اگر موفق نشویم به خوبی جواب دهیم چه کار باید کرد؟ یکی از دعاهایمان این باشد که خدایا هنگام مردن لال نمیریم، شهادتین را به زبان بیاوریم و دعای عدیله بخوانیم.

آیت‌الله مجتهد تهرانی ادامه می‌دهد: از برکات سحر استفاده کنید و حتی آن‌ها که به دلایل شرعی روزه نمی‌گیرند نیز هنگام سحر بیدار شوند و دعا کنند و از برکات سحر بهره ببرند.

خدایا قلب مرا نورانی کن به روشنایی انوار سحر. بخاطر اینکه سحر یک نورانیتی دارد، خدایا به آن نور سحر قسمت می‌دهم که قلب ما را نورانی کن، الان قلب‌های ما زنگ زده است، الان من خودم را می‌گویم قلب من هم دچار زنگار است، خود من به احوالات گذشته خودم که نگاه می‌کنم می‌بینم که آن آدم چهل سال پیش نیستم.

دعای کمیل را که می‌خواندم شاید حدود سه ساعت طول می‌کشید و اصلا یک پلک بر هم زدن خسته نمی‌شدم؛ شصت و سه سال قبل که در مشهد بودم، مرحوم کلباسچی- که شرحی بر دعای کمیل هم از ایشان منتشر شده است به نام «انیس اللیل» - در صحن مسجد گوهرشاد دعای کمیل می‌خواندند آن هم از حفظ و با چه حال و هوایی! اما الان که به خودم که نگاه می‌کنم دیگر آن حال نیست!

محیط چه کار‌ها که با ما نمی‌کند! چرا چشم ما آلوده شده؟! چرا گوش ما آلوده شده؟! و … همه چیز ما عوض شده است؛ لذا دعا، دعای خیلی خوبی است که از خدا بخواهیم قلب و دل ما را نورانی کند.

می‌گوید: خدایا کاری کن تا تمام اعضای من از آثار تو پیروی کند. در دعا هر دو دستتان را بلند کنید و هرچه می‌توانید دستان خود را بلند کنید. در این حالت خدا زودتر حاجت می‌دهد. وی در پایان سخنان خود می‌گوید: در آخر دعا می‌خوانیم «بِنورِکَ» یعنی به نور خودت این دعای من را مستجاب کن. حال مگر خدا نور دارد؟ بله «الله نور سماوات والارض».

در آخر هم می‌گوییم؛ «یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین»‌ای خدایی که قلب عارفین را نورانی کردی. این‌ها که عارف حقیقی هستند نه عارف زبانی. برخی ریش خود را می‌تراشند و سبیل می‌گذرانند و می‌گویند که من عارف هستم. از دل و عرفان و عشق دم می‌زنند. این‌ها بچه‌بازی است. عرفانی که توسط شخص تاریک چهره بیان می‌شود، چه عرفانی است؟