(عکس و ویدیو) کشف دوبارۀ جانور عجیبی که در ماسه شنا می‌کند!
پس از تحقیقات گسترده درباره موش کور طلایی دووینتون که آخرین بار سال ۱۹۳۷ دیده شده بود، این جانور دوباره زنده در تپه‌های ماسه‌ای آفریقای جنوبی شناسایی شد.
فرادید| یک موش طلایی که بیش از ۸۰ سال دیده نشده بود، در تپه‌های ماسه‌ای در آفریقای جنوبی دوباره کشف شده است. این حیوان کور پس از تحقیقات گسترده محققان درباره گونه‌هایی که نگران انقراض آن‌ها بودند، عکسبرداری و فیلمبرداری شد.
به گزارش فرادید، موش طلایی دو وینتون (Cryptochloris wintoni) یک موش کور گریزپا است که در میان شن و ماسه شنا می‌کند، در لانه‌های زیرزمینی دست‌نیافتنی زندگی می‌کند و یک لایه درخشان و رنگین‌کمانی روی بدنش دارد. این حیوان تنها در یک مکان ثبت شده است، بندر نولوث در ساحل شمال‌غربی آفریقای جنوبی؛ همان جایی که آخرین بار سال ۱۹۳۷ دیده شده بود.
محققان با برداشتن بیش از ۱۰۰ نمونه خاک از حوزه وسیعی از مکان‌ها و تجزیه و تحلیل آن‌ها برای دی‌ان‌ای محیطی (eDNA) به دنبال شواهد موش کور گریزپا بودند. دی‌ان‌ای محیطی بقایای بجامانده از حیوان در محیط از طریق مدفوع، سلول‌های پوستی و مو است. یافته‌های تیم در ۲۴ نوامبر در مجله «تنوع زیستی و حفاظت» منتشر شد.
سامانتا مینهارت، نویسنده اصلی و نسل‌شناس حفاظت می‌گوید: «ما تقریباً مطمئن بودیم که اگر موش کور طلایی دووینتون در محیط باشد، ما می‌توانیم با یافتن و توالی‌یابی دی‌ان‌ای، آن را شناسایی کنیم.»
تیم در بندر نولوث، لانه‌های زیرزمینی و مسیرهای تازه موش کور طلایی را یافت که باران‌های شدید اخیر موجب آشکار شدن آن‌ها شده است.
آن‌ها از سگ آموزش‌دیده برای شناسایی بوی دو گونه رایج موش کور طلایی استفاده کردند: موش کور طلایی کِیپ (Chrysochloris asiatica) و موش کور طلایی گرانت (Eremitalpa granti). سگ به نشانه‌های میدانی بندر نولوث واکنش نشان نداد به این معنا که مسیرها متعلق به یکی از گونه‌های رایج نیست، بنابراین امید محققان را به اینکه آن‌ها شواهد موش کور طلایی دو وینتون هستند، بالا برد.
تجزیه و تحلیل eDNA تمام نمونه‌ها منجر به شناسایی دو گونه موش کور طلایی رایج و موش طلایی وان‌زیل (Cryptochloris zyli) شد. یک گونه نزدیک به موش کور طلایی وان‌زیل هم شناسایی شد اما محققان با اینکه تصور می‌کردند این نمونه می‌تواند موش کور طلایی دووینتون گمشده باشد، اما قادر به اثبات آن نبودند.
با این حال، سال ۲۰۲۲، یک نمونه دی‌ان‌ای از نمونه موش کور طلایی دو وینتون که حالا در موزه‌ای در کِیپ‌تاون است، برای مطالعه در دسترس قرار گرفت. محققان پس از مقایسه توالی ژن این نمونه با نمونه‌های eDNA تایید کردند که گونه چهارم متعلق به موش کور طلایی دووینتون است.
چهار جمعیت دیگر موش کور طلایی دو وینتون از آن زمان پیدا شده‌اند.
کوبوس ترون، از اعضای تیم تحقیق می‌گوید: «گرچه بسیاری از افراد تردید داشتند که موش کور طلایی دووینتون هنوز وجود داشته باشد، من ایمان داشتم که این گونه هنوز منقرض نشده است. من متقاعد شده بودم که کافیست روش درست شناسایی، زمان‌بندی درست و تیم مشتاق یافتن را داشته باشیم.»
«حالا نه تنها معما را حل کردیم، بلکه eDNA آن را هم بررسی کردیم، جایی که فرصت‌های بیشماری نه تنها برای موش‌های کور بلکه برای گونه‌های گمشده یا در خطر وجود دارد.»
رد حرکت موش کور طلایی در زیر ماسه‌ها
موش کور طلایی دو وینتون در فهرست تحقیق درباره پروژه گونه‌های گمشده که سال ۲۰۱۷ آغاز شد، قرار دارد. هدف این پروژه، جستجو برای کشف دوباره ۲۵ گونه حیوان، گیاه و قارچ است که برای مدت حداقل ۱۰ سال گم شده‌اند اما هنوز در فهرست قرمز IUCN گونه‌های تهدیدشده طبقه‌بندی نشده‌اند.
تاکنون، ۱۱ مورد از گونه‌های گمشده پیدا شده‌اند، از جمله اچیدنای نوک‌دراز آتنبرو (Zaglossus attenboroughi) زنبور غول‌پیکر والاس (Megachile pluto) که بزرگ‌ترین زنبور روی زمین است و یک پارچ‌گیاه مخملی (Nepenthes mollis) که بیش از ۱۰۰ سال گم شده بود.
مترجم: زهرا ذوالقدر
