فیلم کره‌ای «تاج و تخت»؛ روایتی تماشایی از سرنوشت تراژیک نوۀ دونگ‌یی

فرادید| فیلم کره‌ای «تاج و تخت» که در سال 2015 ساخته شده است، یکی از بهترین فیلم‌های سینمایی کره‌ای در ژانر تاریخی است؛ فیلمی که علاوه بر روایت یکی از تراژیک‌ترین ماجراهای رخ داده در تاریخ خاندان سلطنتی چوسئون، به لحاظ داستانی بسیار پرتعلیق و گیراست و جنبه‌های عاطفی و روانشناختی عمیقی نیز در خود دارد.

به گزارش فراید؛ داستان این فیلم در زمان حکومت پسر دونگ‌یی یعنی «یی‌گئوم» یا همان «پادشاه یئونگجو» اتفاق می‌افتد؛ بیست و یکمین امپراتور سلسلۀ چوسئون که بعد از برادر ناتنی‌اش بر تخت نشست.

اما این فیلم دربارۀ ماجراهای به سلطنت رسیدن یئونگجو نیست بلکه دربارۀ سوءظن او نسبت به پسرش «سادو» است؛ سوءظنی که نهایتا به فاجعه ختم شد. شاهزاده سادو، نوۀ دونگ‌یی و پسر دوم یئونگجو بود که بعد از مرگ زودهنگام برادرش به نظر می‌رسید که می‌تواند جانشین پدرش شود.

اما وقتی سادو 27 ساله بود، به اتهام توطئه برای کشتن پدرش با مجازات مرگ رو به رو شد؛ او به مدت هشت روز در هوای گرم تابستان بدون آب و غذا در یک صندوق نگه‌داری برنج حبس شد تا از دنیا رفت.

روایت فیلم «تاج و تخت» از محکومیت سادو و ورود او به صندوق برنج آغاز می‌شود اما از اینجا به بعد با فلاش‌بک‌هایی پیاپی ما را به گذشته می‌برد تا نشان بدهد که چه روندی طی شده است تا روابط این پدر و فرزند سلطنتی به این نقطۀ فاجعه‌بار برسد.

فیلم در رفت و برگشت‌های زمانی‌اش ما را به کودکی سادو می‌برد؛ زمانی که پسرک باهوش به جای خواندن درس به کشیدن نقاشی علاقه نشان می‌دهد؛ نکته‌ای که برای پدر خوشایند نیست. در یک فلاش‌بک دیگر ما به اوایل نوجوانی سادو می‌رویم و نخستین تضادها و اختلاف‌نظرهای پدر و فرزندی دربارۀ حکومت و نوع برخورد با اشراف را شاهد هستیم.

در مجموع می‌توان گفت فیلم «تاج و تخت» مسیر طولانی رسیدن به نقطۀ تراژیک پایانی را بسیار گیرا روایت می‌کند؛ هم به لحاظ عمق عاطفی، هم از حیث پیچش‌های داستانی و هم از جهت نگاه روانشناسانه‌ای که به عمق یک رابطۀ پدر و فرزندی انداخته است.