ژاله‌؛ مثل سیامک و پریچهر؛ مشکل ‌از سریال «قهوه پدری» است؟

ژاله صامتی بازیگری است با کوله‌باری از تجربه. در کارنامه‌اش هم نقش جدی دیده می‌شود و هم نقش کمدی و بارها توانایی او به اثبات رسیده. مثل فیلم‌های «سرهنگ ثریا»‌، «شب اول هجده سالگی» و ... حتی در برنامه‌هایی که به عنوان داور، مهمان و شرکت‌کننده حضور داشته است، نتیجه توام با درخشش بوده.

مثلا او در مقام داور مسابقه استعدادیابی «عصر جدید» خیلی زود جای خود را باز کرد و محبوبیتش فزونی یافت. یا چندی پیش یکی از شرکت‌کنندگان محبوب و موقعیت‌شناسِ «جوکر» لقب گرفت. پس، اگر عملکرد ژاله صامتی در سریال جدیدش تبدیل به یک تجربه دلنشین نشده است، باید مشکل را از «قهوه پدری» دانست.

مورد اول| مثل سیامک

سیمین سامان، نام شخصیت ژاله صامتی در سریال «قهوه پدری» است که تاکنون چهار قسمت از آن در پلتفرم فیلم‌نت منتشر شده. این زن، همسرش (جهانگیر ادیب/ سام درخشانی) را عاشقانه دوست دارد و می‌خواهد گره‌ای از مشکلات عدیده او باز کند. صاحب سه فرزند است و در بانک به عنوان معاون شعبه کار می‌کند. اولین عاملی که باعث شده صامتی در «قهوه پدری» پایین‌تر از انتظار باشد، شخصیت جدی اوست.

یعنی در یک سریال فانتزی با کاراکترهایی فانتزی، سیمین جدی است و به تعبیر مخاطبان وصله ناجور روایت شده. احتمالا قرار بوده از تقابل یک زن عاقل با آدم‌های بعضا جاهل و بعضا خوش‌خیال، کمدی موقعیت شکل بگیرد که فعلا چنین اتفاقی در سریال رخ نداده. با دیدن شمایل سیمین سامان، ذهن‌ها به سمت کاراکترهایی که سیامک انصاری در کارهای مهران مدیری بازی می‌کرد‌ نیز می‌رود. او جدی و عاقل بود و حضورش در جمع ابلهان خنده می‌آفرید. هرچند در ادامه چنین رویه‌ای رنگ تکرار گرفت و چه خوب که دیگر ادامه نیافت.  

مورد دوم| مثل پریچهر

چهار فصل از سریال کمدی «زیرخاکی» روی آنتن شبکه یک رفته ‌‌و تصویری متفاوت از ژاله صامتی در ذهن مخاطبان را شکل داده. او در سریال جلیل سامان نقش پریچهر، همسر فریبرز (پژمان جمشیدی) را برعهده داشت و توانست خالق یک شخصیت کمدی متفاوت شود. پریچهر زنی از طبقه پایین جامعه بود که رفتار و تفکرات خاص خود را داشت. بخشی از نمود کنش و واکنش‌های شخصیت، به گریه خاص، حرف زدن با بغض از ته گلو، ورچیدن دهان موقع دلخوری، شمرده شمرده حرف زدن و‌... به بار نشست.

جالب آنکه با گذشت چهار فصل، همچنان این مشخصه‌ها برای مخاطبان زیادی جذابیت داشت. همراهی پژمان جمشیدی نیز در قامت فریبرز بر این محبوبیت اضافه کرد و اصلا برگ برنده اصلی «زیرخاکی» حتی در فصل ضعیف چهارم، بده‌بستان آنها بود. حالا وجهی دیگر از مشخصه‌های پریچهر در شخصیت سیمین عیان است.

یعنی ژاله صامتی در بحران‌ها و لحظات احساسی بغض می‌کند؛ آرام و از ته گلو حرف می‌زند، صدایی شبیه‌ پریچهر دارد و... پرخاشگری کاراکتر و تند شدن ناگهانی او نیز بر این مشابهت دامن می‌زند. کاش مهران مدیری با دقت بیشتر «زیرخاکی» را دیده بود تا بتواند بازیگر را بیشتر و بهتر کنترل کند. شاید هم دیده و تعمدا خواسته است از آن محبوبیت بهره ببرد؛ غافل از اینکه حالا چنین شباهتی تبدیل به پاشنه آشیل شخصیت سیمین شده.

مورد سوم| دست‌انداز

سریال «قهوه پدری» تبدیل به یک کمدی موفق در کارنامه مهران مدیری نشده است و خیلی‌ها معترض کیفیت آن هستند. بازی ژاله صامتی فراتر از تجربیات پیشین نرفته و او از پوسته نقش‌های مشابه قبلی بیرون نیامده. از قضا وجوهی از عملکردش در این سریال به فیلم «تگزاس 3» تنه می‌زند که در اکران آنلاین فیلیمو به نمایش در آمده است.

اگر خیلی از خانم‌ها پیش‌تر با سریال‌های مدیری به سطح بالایی از محبوبیت دست یافتند، برای خانم صامتی باید گفت «قهوه پدری» حکم یک دست‌انداز دیگر دارد. فقط امیدواریم در ادامه کیفیت این سریال کمی ارتقا یابد تا بلکه شرایط برای بازیگر آن بهتر شود. راستی، ‌‌وضع برای دیگر بازیگران «قهوه پدری» از جمله خود مدیری و سید‌جواد رضویان هم خوب نیست که جداگانه در این باره خواهیم نوشت.

مورد چهارم|واکنش‌ها

با رجوع به فضای مجازی می‌توان پی برد «قهوه پدری» به مذاق خیلی‌ها خوش نیامده است. درباره عملکرد ژاله صامتی به دو نظر متضاد برمی‌خوریم. گروهی می‌گویند او را همینطور که هست دوست دارند و گروهی می‌گویند صامتی در دام تکرار افتاده است و هرگز نتوانسته خاطره خوش شخصیت پریچهر در «زیرخاکی» را تکرار کند.

منبع: هفت صبح