آنالیز برنامه گفت و گو محور«درجه یک» با اجرای مژده لواسانی؛ برنامه سالم ؛ گفت وگوی حرفهای
در لابه‌لای تکاپوی برخی چهره‌ها برای برندسازی از خود در قالب گفت‌وگوهای اینترنتی و موج‌سواری روی بریده‌های وایرلی، برنامه «درجه یک» را می‌توان تجربه‌ای استاندارد و قابل‌دفاع در زمینه برنامه‌سازی خارج از قاب تلویزیون به‌شمار آورد؛ برنامه‌ای که سکان اجرای آن را مژده لواسانی به‌دست دارد و حالا می‌توان او را هم از سرمایه‌های کوچ کرده از تلویزیون به فضای مجازی به شمار آورد.
یکی از قالب‌‌های جذاب در حوزه برنامه‌سازی و تولیدات تصویری، همواره تاک‌شو و گفت‌وگو بوده است. قالبی که سال‌هاست جای خالی نمونه‌های جدی و موفق آن در قاب تلویزیون خالی است و معدود تجربه‌های موفق در این زمینه هم به اتکای توانمندی‌های فردی مجریان بازمانده از سال‌های دورتر روانه آنتن می‌شود. در شرایطی که تلویزیون چهره‌های موفق خود در این عرصه همچون فرزاد حسنی را به سمت اجرای مسابقه سوق داده و چهره‌هایی همچون علی ضیا و رضا رشیدپور هم کسب تجربه‌های تازه در زمینه تخصصی خود را در خارج از قاب تلویزیون به آزمون گذاشته‌اند، حالا مژده لواسانی هم به این جرگه پیوسته و برنامه «درجه یک» باردیگر به یادمان آورد که دلیل فقدان گفت‌وگوهای جذاب در تلویزیون، نه «فقدان مجری توانمند» که گویی «نخواستن سکان‌داران تحول» است!
برنامه «درجه یک» از تولیدات اینترنتی است که چند هفته‌‌ای است به‌صورت هفتگی از تلویزیون اینترنتی همشهری در حال پخش است و در این گزارش به آنالیز قسمت‌های پخش‌شده از آن پرداخته‌ایم.
گفت وگوی لواسانی با علی نصیریان حسابی مورد توجه قرار گرفت.
طراحی و سوژه‌یابی | برنامه «درجه یک» بر پایه یک ایده جذاب متولد شده است. همان‌طور که از نام‌گذاری این برنامه مشخص است، در هر قسمت قرار است شاهد گفت‌وگو با چهره‌هایی باشیم که در حوزه تخصصی خود درجه یک محسوب می‌شوند. در چهار قسمت پخش‌شده از این برنامه شاهد گفت‌وگوهایی با فرزانه فصیحی، قهرمان دوی سرعت، ناهید کیانی، دارنده مدال نقره المپیک 2024 و علیرضا خمسه و علی نصیریان به‌عنوان دو پیشکسوت عرصه بازیگری بوده‌ایم.
آغاز مسیر این برنامه با تکیه بر چهره‌های آشناتر برای مخاطبان در عرصه ورزش و هنر، ضمن کمک به جذب مخاطب و برندسازی در ترافیک تولید و عرضه برنامه‌های اینترنتی، این پشتوانه را برای «درجه یک» فراهم می‌آورد که در ادامه مسیر خود سراغ چهره‌های کمتر شناخته‌شده اما درجه یک در حوزه تخصصی خودشان هم برود و این حاصل یک طراحی درست و حساب‌شده برای یک برنامه است. جنس سوژه‌یابی اتاق فکر «درجه یک» هم تا به اینجا قابل‌قبول بوده و باید دید در ادامه راه، چقدر می‌تواند بر اعتبار خود بیافزاید و باید امید داشته باشیم که سوژه‌های سفارشی و خارج از قاعده تعریف‌شده برای این برنامه، تبدیل به پاشنه‌آشیل آن نشود.
برنامه «درجه یک» به لحاظ استاندارهای یک برنامه حرفهای گفت وگو محور را داراست.
کارگردانی و تولید | طبیعی است که برنامه‌های اینترنتی، حتی در بستر غیرخصوصی‌ای همچون تلویزیون همشهری، پشتوانه فنی تولیدات تلویزیونی را نداشته باشند اما «درجه یک» از نظر فضای بصری و پشتوانه فنی، تا حدود زیادی موفق به رعایت استانداردها با حداقل‌ها شده است. طراحی دکور برنامه برپایه ویدئووال و استفاده از گرافیک پس‌زمینه برای قرار گرفتن میز گفت‌وگو در میانه یک تالار مجلل تا حدود زیادی محدودیت ناشی از فضای کوچک استودیو ضبط را جبران کرده است و همزمان کارگردانی تلویزیونی برای استفاده از نماهای متعدد، حین انجام گفت‌وگو، ریتم بصری قابل‌قبولی را به‌وجود آورده است.
نکته مهمتر در زمینه کارگردانی «درجه یک» استفاده به موقع از تصویر بسته یا کلوزآپ در حین گفت‌وگو برای ثبت واکنش‌های طرفین گفت‌وگو است که در موارد با تمهید قاب موازی و تصویر دو تکه جذابیت بصری مضاعفی هم پیدا می‌کند. البته با رصد دیگر تولیدات تلویزیون همشهری می‌توان این قالب را یونیفرمی مشترک برای برنامه‌های این رسانه به حساب آورد و گاهی استفاده افراطی از آن، می‌تواند ارتباط حسی مخاطب با فضای شخصی مهمان برنامه را دچار اختلال کند.
مژده لواسانی در مسیر گفت وگو‌هایش سعی می‌کند اصول حرفهای را رعایت کند.
اجرا و میزبانی | اما مهمترین امتیاز «درجه یک»، کیفیت اجرا و میزبانی مژده لواسانی در این برنامه است. لواسانی که از معدود مجریان زن تلویزیون در یک دهه اخیر محسوب می‌شد که قابلیت حضور موثر در برنامه‌های گفت‌وگومحور را داشت، حالا به پشتوانه تجربه‌هایی که در این زمینه به‌دست آورده، به یک گزینه مناسب برای تولید تاک‌شو در خارج از قاب تلویزیون هم تبدیل شده است.
این نکته از آنجایی اهمیت مضاعف پیدا می‌کند که در سال‌های اخیر، کم نبوده‌اند چهره‌های درجه دو و سه در عرصه بازیگری که تلاش کردند با قرار گرفتن در میزانسن گفت‌وگو، برای خود اعتباری در فضای مجازی دست و پا کنند. همین روزها هم می‌توان نمونه‌هایی از این دست تلاش‌ها را رصد کرد! بازیگرانی که تصور می‌کنند صرفا با قرار گرفتن پشت میکروفن و دعوت از همکارانشان برای بیان حرفهای لبه‌‌دار و وایرالی، یک شبه تبدیل به مجری می‌شوند! در چنین شرایطی، اجرای آرام، مسلط، بدون هیجان و برپایه اصول میزبانی مژده لواسانی، تبدیل به امتیاز اصلی «درجه یک» می‌شود.
لواسانی به استناد همین چهار قسمت پخش‌شده از «درجه یک»، به‌خوبی نسبت به جایگاه خود به‌عنوان میزبان اشراف دارد، اطلاعاتش نسبت به سوژه گفت‌وگو قابل‌قبول است و از این‌ها مهمتر، می‌داند که قرار نیست فرصت یک ساعته گفت‌وگو با مهمان، با اظهارفضل و دخالت غیراصولی در ریتم گفت‌وگو، خودش را تبلیغ کند. همین حضور به‌اندازه در کنار ریتم درست طرح سوالات کلیدی از مهمان، «درجه یک» را به تجربه‌ای قابل‌دفاع در کارنامه این مجری جوان تبدیل کرده است؛ مجری جوانی که شاید مانند برخی چهره‌های شناسنامه‌دار دیگری که مدیران مدعی تحول در سیما قدرشان را ندانستند، کوچ از تلویزیون، سرآغاز تولد دوباره‌‌ای برای او باشد.
برنامه اینترنتی «درجه یک» با اجرای مژده لواسانی، چهارشنبه‌ها از تلویزیون اینترنتی همشهری منتشر می‌شود.
