کَن ۲۰۲۵: از سیاست و تنش‌های جهانی تا قدرت هنر
هفتاد و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن با ترکیبی از سیاست، درخشش ستاره‌ها و بیانیه‌های پرشور افتتاح شد؛ رویدادی که در همان شب اول، از تنش‌های جهانی تا قدرت هنر را به رخ کشید.
ستاره اصلی شب، رابرت دنیرو بود که با دریافت نخل طلای افتخاری از لئوناردو دی‌کاپریو، صحنه را به تسخیر خود درآورد. دنیرو در سخنرانی پرحرارت خود، دونالد ترامپ را “رئیس‌جمهور بیزار از فرهنگ آمریکا” خواند و حضار را به مقاومت مدنی و پرشور فراخواند. دی‌کاپریو در معرفی او، ضمن تمجید از نقش‌آفرینی‌های ماندگار دنیرو، ایستادگی اخلاقی‌اش در برابر بی‌عدالتی را ستود.
سیاست روی فرش قرمز
ژولیت بینوش، رئیس هیئت داوران، با کت‌وشلوار صورتی و شنلی که تداعی‌گر دنیای «تل‌ماسه» بود، در سخنانی به مسائل جهانی پرداخت؛ از جنگ غزه گرفته تا تغییرات اقلیمی و زن‌ستیزی. او گفت: «بادهای درد آن‌قدر شدید شده‌اند که ضعیف‌ترین‌ها را با خود می‌برند؛ گروگان‌های ۷ اکتبر، زندانیان، و غرق‌شدگانی که با وحشت و بی‌تفاوتی می‌میرند. در برابر عظمت این طوفان، باید مهربانی را به دنیا بیاوریم.»
لوران لافیت، بازیگر فرانسوی نیز در آغاز مراسم با طعنه به یکی از متحدان ترامپ، ایلان ماسک، فضای طنز و کنایه را وارد مراسم کرد و گفت: «بازیگر فقط موجودی خودمحور نیست که بین دو صحنه در جنگل، مشغول تماشای فیلم‌های خودش باشد. او مثل کسی است که با حسادت به یک تسلا نگاه می‌کند.»
هرج‌ومرج فرش قرمز و مقاومت در برابر قوانین پوشش
هرچند فیلم موزیکال فرانسوی Partir un Jour به عنوان فیلم افتتاحیه معرفی شد، توجه دوربین‌ها بیشتر بر چهره‌هایی چون دنیرو، کوئنتین تارانتینو، شان بیکر، و بازیگرانی همچون اوا لونگوریا، جولیا گارنر، هایدی کلوم و الساندرا آمبروزیو متمرکز بود. با اینکه گفته می‌شد امسال سخت‌گیری‌هایی درباره لباس‌های برهنه در نظر گرفته شده، نشانی از «پلیس مد» دیده نمی‌شد. برخی با کراوات بافتنی یا کفش‌های نامناسب وارد شدند، و لباس‌هایی با دنباله‌های بلند و حجیم در فرش قرمز به چشم می‌خوردند.
پشت صحنه‌ی زرق‌وبرق؛ اعتراض و بحران
در خارج از کاخ جشنواره، کارگران فریلنسری که شرایط کاری و بیمه ندارند، دست به اعتراض زده بودند. در همین حال، نگرانی‌هایی درباره رکود اقتصادی و کاهش فروش سینماها مطرح شد. حضور مدیران استودیوها کمتر از سال‌های قبل بود و بسیاری از شرکت‌ها تمایلی به پرداخت مبالغ بالا برای فیلم‌هایی با فروش احتمالی پایین ندارند.
همچنین، یک هفته پیش از آغاز کن، ترامپ با اعلام تعرفه ۱۰۰ درصدی بر فیلم‌های تولیدشده در خارج، صنعت سینما را شوکه کرد. اگرچه بعداً عقب‌نشینی کرد، اما اگر این تصمیم اجرایی شود، می‌تواند نظام جهانی تأمین مالی سینما را مختل کند؛ نظامی که برای ساخت فیلم‌های جشنواره‌ای به یارانه‌های خارجی متکی است.
سینما در حاشیه
فیلم افتتاحیه Partir un Jour واکنش‌های سرد و نقدهای متوسطی دریافت کرد. یک خبرنگار برجسته سینما هنگام ورود به سالن در حالی‌که زیر لب می‌گفت: «قراره زجر بکشم»، به صندلی خود رفت. با این حال، کن همچنان نقش کلیدی در فصل جوایز ایفا می‌کند؛ سال گذشته، فیلم Anora ساخته شان بیکر پس از برد نخل طلا، جایزه اسکار بهترین فیلم را نیز کسب کرد. امسال نیز آثاری از کارگردانان مطرحی چون آری استر (Eddington)، ژولیا دوکورنو (Alpha)، اسپایک لی (Highest 2 Lowest)، یواخیم تریر (Sentimental Value) و الیور هرمانوس (The History of Sound) در فهرست حضور دارند.
همچنین فیلم جدید تام کروز با عنوان Mission: Impossible – The Final Reckoning در فهرست آثار مورد انتظار است، هرچند خود کروز در شب افتتاحیه حضور نداشت.
افتتاحیه‌ای با طنین هنر و اعتراض
مراسم همچنین شامل ادای احترام به دیوید لینچ، کارگردان پیشرو فیلم‌هایی چون «جاده مالهالند» و «دل‌وحشی» بود. اما نقطه اوج مراسم، زمانی بود که کوئنتین تارانتینو با سبکی نمایشی به صحنه آمد و با اعلام «کن به‌طور رسمی آغاز شد!» میکروفن را روی زمین انداخت.
منبع: گیمفا
